Ik duwde de deur verder open. 'Wat is er met je gebeurd? Waarom heb je rood haar?', riep Tom. Ik liep Tom voorbij het huis in. 'Hoe lang ben je al terug?' vroeg hij. In zijn ogen was angst te lezen. 'Ga zitten' ze ik tegen hem. Ik vertelde hem bijna het hele verhaal. Ik vertelde Tom niet wat ik was geworden, ik vertelde hem alleen dat ik 'veranderd' was. 'Dus daarom zie je er zo anders uit!' constateerde hij, 'maar wat ben je dan geworden? Is dat waarom je huid zo wit is?' Dit was waar ik zo bang voor was geweest.. Dat ik uiteindelijk zou moeten opbiechten wat ik ben geworden. Ik glimlachte, 'ja', zei ik, 'ik ben een vampier geworden' Geschrokken keek hij mij aan. 'Een vampier?!', zei Tom, 'die bestaan toch helemaal niet!' 'Ik ben het levende bewijs', grinnikte ik.
'Wow gaaf', zei Tom, 'Maar waarom heb je me eigenlijk opgezocht, terwijl dat eigenlijk helemaal niet mag?' Ik zuchtte, 'ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om je nooit meer te zien'
Een lange tijd keek Tom mij aan. 'Maar wat kun je dan eigenlijk allemaal, als vampier?' vroeg hij opeens. Ik lachtte. 'Niet schrikken hé?' Tom knikte. Ik begon te rennen door de kamer. Binnen een tiende seconde stond ik in de keuken. Nog geen halve seconde later stond ik weer langs Tom. Met grote ogen keek hij mij aan. 'Kan ik ook een vampier worden?' vroeg hij. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik daar op moest antwoorden.. 'Weet ik nog niet', zei ik. Gelukkig vroeg Tom er verder niet over door. Ik zag dat Tom moe werd. Hij heeft koorts, dus ik hij moet voldoende rust nemen. Daarom zei ik: 'Ik kom morgen weer terug' Tom knikte.
Het is immers ook niet niets om opeens een vermist meisje voor je op de stoep te zien staan en dan blijkt ook nog dat ze een vampier geworden is. 'Tom' zei ik 'Je moet me beloven dat je niemand, maar dan ook tegen niemand zegt dat je mij gezien hebt?' Tom knikte, 'dat beloof ik!' zei hij, 'mij kun je vertrouwen!' Ik glimlachte naar hem.
Ik liep de deur uit. Achteraf had ik er geen spijt van dat ik Tom had opgezocht.
Toen ik weer bij ons 'huisje' aankwam waren Vanessa en Laurens gelukkig nog niet terug. Ik ging op de bank liggen en besloot om een boek te gaan lezen.
Na lange tijd hoorde ik dat Vanessa en Laurens thuiskwamen. 'Goed nieuws!' jubelde Vanessa, 'Ik heb me bedacht! Morgen mag je je eerste bezoekje gaan brengen aan Nina!' Eindelijk, na al die tijd kan ik eindelijk wraak gaan nemen! Ik glimlachte bij het idee.
