Matthew glimlachte, 'het komt goed met je ouders. Dat beloof ik je!' zei hij geruststellend.
'Wat is het mooi hier 's ochtends,' merkte ik op. Hand in hand liepen we door Central Park. We kwamen weinig wandelaars tegen en het was erg mistig. Met mijn goede ogen kon ik elk mistdruppeltje tot in detail zien. 'Het is zo mooi hier..' fluisterde ik. Matthew knikte instemmend, 'vind ik ook,' zei hij, 'vroeger wandelde speelde ik hier vaak met mijn broertjes of zusjes. Verbaasd keek ik op. Matthew had me nog nooit iets vertelt over zijn verleden. 'Vroeger?' zei ik nieuwsgierig. Matthew keek me aan en streek een verdwaalde pluk haar achter mijn oren, 'ik ben ook een mens geweest hoor!' zei hij lachend. Ik glimlachte schaapachtig, 'Uit welke tijd kom je?' Om de een of andere reden vond ik dat die vraag ongelofelijk raar klonk. 'Ik ben geboren in 1924,' zei Matthew glimlachend, 'vlak nadat ik achtien was geworden moest ik het leger in om te vechten tegen de Duitsers.'
'Echt?' vroeg ik ongelovig. Matthew lachte, 'ik was dienstplichtig.'
'Wat gebeurde er toen?' vroeg ik. 'Het was in de winter van 1942,' begon Matthew, 'Nadat ik afscheid had genomen van mijn familie werd ik per vliegtuig vanuit Amerika naar Engeland gebracht, want van daaruit kon ik met een vliegtuig opstijgen om bommen te werpen op het vijandelijke gebied.' Matthew hield zijn pas in en ging op een bankje zitten. Ik ging naast hem zitten, terwijl Matthew verder ging met zijn verhaal. 'Het was niet mogelijk om met de boot te gaan, omdat de duikboten van de Duitsers overal op de loer lagen. Toen ik in Engeland aankwam verbleef ik korte tijd in Hertfortshire, dat ligt buiten Londen. Het was mijn eerste missie. Ik moest ver Duitsland in vliegen om een raketbasis te bombarderen.'
Ik zat op het randje van het bankje. Ik moest weten hoe het af liep! 'En wat gebeurde er toen?' vroeg ik ongeduldig. Matthew glimlachte naar me bij het zien van mijn ongeduld. 'We gingen met een groep vliegtuigen. Ik was behoorlijk zenuwachtig en nadat ik de bommen had gegooid wilde ik zo snel als ik kon rechtsomkeer maken, maar mijn vliegtuig reageerde niet, waardoor ik moest landen..' De blik in Matthew's ogen stond angstig. 'Wat zul je bang geweest zijn..' fluisterde ik. 'Je hebt geen idee..' reageerde Matthew, 'het was afschuwelijk.. Ik was zo bang om in de handen van de vijand te vallen. Maargoed, ik probeerde te landen, maar dat ging niet, waardoor ik uit het vliegtuig sprong met mijn parachute. Het enige wat ik nog weet is dat ik wakker werd na een paar pijnlijke nachten als dit,' Matthew wees naar zichzelf, 'een vampier.'
Dus zo was Matthew een vampier geworden.. 'Hoe ben je dan in contact gekomen met Liam, Damian, en de rest?'
Matthew lachtte, 'ik ontmoette ze bij toeval. Nadat ik getransformeerd was ben ik via Nederland terug gereisd naar Engeland. In Amsterdam ontmoette ik Liam. Hij was daar samen met zijn vriendin.'
'Liam?' vroeg ik verbaasd. Matthew wendde zijn blik af en keek naar twee vogels die aan het vechten waren om een stukje brood. 'Ik had in de eerste paar maanden dat ik vampier was zo veel mogelijk in het bos geleefd. Ik realiseerde me dat ik niet te dicht in de buurt mocht komen van mensen.' Ik knikte begrijpelijk, want per slot van rekening ben ik zelf ook door deze periode gegaan.
'Na een paar maanden zorgde ik ervoor dat ik er wat verzorgder uitzag,' vervolgde Matthew, 'ik veranderde van een holbewoner naar zakenmannetje,' Ik zag dat Matthew glimlachte bij de gedachte, 'Ik reisde naar Amsterdam. Liam was de eerste vampier die ik tegen kwam. Hij was daar samen met Mary, zijn menselijke vriendin, we praatten wat en uiteindelijk nodigde hij mij uit om mee te gaan naar Engeland.'
Ik sloeg mijn armen rond Matthew schouder en gaf hem een knuffel. Ik ging met mijn hand door zijn haar en sloot mijn ogen, 'ik ben blij dat je Liam daar tegen kwam,' fluisterde ik. 'Ik ook Emily,' zei Matthew glimlachend.
