2 weken later
Ik had er een poosje over na moeten denken, maar ik was eruit. Ik zou een tijdje met Matthew weg gaan. We hadden het nog niet tegen de rest verteld, hoewel we vermoedden dat Damian het al wist vanwege zijn gave.
Nadat Matthew en ik samen hadden gejaagd op wat herten waren we naar een klein grasveldje gegaan. Daar gingen we op het gras liggen. Ik lag met mijn hoofd op zijn gespierde buik en sloot mijn ogen.
'Zullen we zo terug gaan?' vroeg ik. Matthew ging met zijn hand door mijn haar en glimlachte, 'zometeen,' zei hij, 'ik wil nu nog even van dit moment samen met jou genieten.'
De afgelopen twee weken heb ik nog wat gepraat met Vanessa en Tom. Aan Vanessa had ik advies gevraagd over het voorstel van Matthew. Zij drukte me op het hart dat ik het moest accepteren. Ze heeft ons vanaf het begin af aan samen al schattig gevonden gaf ze toe. Ik glimlachte bij de gedachte.
Tom vertelde mij dat hij ondertussen gewend was aan zijn nieuwe lichaam. In eerste instantie was Tom behoorlijk ongelukkig, omdat hij zijn ouders nooit meer kon zien en omdat hij helemaal geen keuze heeft gehad. Nu gaat het gelukkig beter met hem. Om ervoor te zorgen dat Tom wat meer van zijn nieuwe leven zou gaan genieten heb ik hem meegenomen naar naar de bergen zodat we van bergen af konden springen en rotsblokken konden verbrijzelen door erop te springen of door er een keer flink hard op te slaan.
Even later stonden we in de woonkamer van de blokhut. Damian en Vanessa hadden snel een grote schoonmaak gehouden zodat het leek alsof we er niet geweest waren.
Een paar dagen geleden heb ik het stoffelijk overschot van Nina opgezocht. Het was gewoon een hoopje as, niks bijzonders eigenlijk. Ik kon me amper voorstellen dat dit hoopje as ongeveer drie weken geleden Nina was. Het had anders niet veel gescheeld of ik had er nu zo bij gelegen.. Het idee dat ik een hoopje as geweest zou kunnen zijn vond ik maar eng. Daarom probeerde ik die gedachte zo veel mogelijk te vermijden.
Liam heb ik zo veel mogelijk geprobeerd te ontlopen de afgelopen dagen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem aan te kijken.
Nu was het zo ver. Matthew en ik zaten samen op de bank in de woonkamer. Vanessa, Damian, Tom en Liam stonden om ons heen.
'Emily en ik gaan samen een poosje weg,' begon Matthew, 'we willen samen een tijdje alleen zijn'
'Wat leuk!' reageerde Vanessa. Damian en Tom knikten instemmend, 'veel plezier!' wenste Damian ons. Liam keek ons een moment uitdrukkingloos aan. Een seconde later was hij weg. 'Wat is er met hem?' vroeg Tom verbaasd. Iedereen zweeg. Niemand wilde hem vertellen wat er zich heeft afgespeeld tussen Matthew, Liam en mij.
'Natuurlijk gaan we eerst met z'n allen terug naar Engeland,' verzekerde Matthew, 'want Sophie en Lily zullen je graag weer willen zien!'
Ik glimlachte en dacht aan Sophie en Lily. Het leek een eeuwigheid geleden dat ik hun voor het laatst gezien had, terwijl het in werkelijkheid maar een maand was.
We stonden op het punt om te vertrekken. Alleen Liam ontbrak nog. 'Ik ga hem wel zoeken,' zei ik. 'Weet je het zeker?' vroeg Matthew bezorgd, 'ik ben er niet zo gerust op.'
Ik glimlachte een keer geruststellend en drukte snel een kusje op zijn lippen, 'ik ben zo weer terug.'
Ik liep naar de deur. Zodra ik de drempel over was begon ik te rennen. De bomen schoten een mijn blikveld voorbij. Ik snoof een keer diep in om te kijken of ik Liam rook. Ik rook zijn geur op ongeveer 60 kilometer afstand. Zo snel als ik kon rende ik naar de plek toe. Op een begeven moment werd het landschap wat steiler en ging over in een berg. Zuchtend begon ik te klimmen. Kleine stukjes rots braken af zodra ik mijn handen en voeten erin zette. Ik zou bijna bij de plek moeten zijn waar Liam's geur vandaan kwam, want zijn geur werd steeds sterker naarmate ik dichterbij kwam. Daarom vermoedde ik dat hij ergens op deze berg zou moeten zitten.
Ik had de top van de berg bereikt. Hier zou Liam moeten zijn, want zijn geur was ontzettend sterk. Daarnaast zou hij nergens anders heen kunnen, want dit is een bergtop. Her en der stonden wat struiken en bomen. Ik keek om me heen. Nog geen seconde later zag ik hem staan. Hij stond met zijn rug naar me toe. 'Liam?' vroeg ik voorzichtig. Toen hij zich omdraaide zag ik dat er tranen over zijn wangen liepen.
