Kan hij me beschermen? Ik moet heel verbaasd gekeken hebben, want Matthew glimlachte. 'Je zult je wel afvragen welke gave ik heb, hé?' grinnikte hij. 'Vertel het maar is,' zei ik uitdagend.
In plaats van dat Matthew antwoord gaf vroeg hij iets aan mij. 'Doe je gave eens op mij?'
'Waarom?' vroeg ik verbaasd. 'Doe maar gewoon.' zei hij mysterieus.
Ik haalde mijn schouders op. Ik was wel eens benieuwt hoe Matthew's lach zou klinken, dus daarom paste ik mijn gave toe met als doel om Matthew te laten lachen.
Maar ik merkte dat er iets mis was. Zodra ik mijn gave gebruikte.. Gebeurde er niks! Er kon niet eens een glimlachje vanaf bij Matthew! 'Hé!' riep ik uit, 'deed jij dat?'
Matthew grijnsde. 'Ik kan met mijn gave de gaven van meerdere vampiers tegelijk uitschakelen.'
Met ogen als schoteltjes keek ik hem aan. 'Voor hoe lang?' Verbijsterd staarde ik hem aan.
Nu was het Matthew die zijn schouders ophaalde. 'Hoe lang ik zelf wil.'
'Dus jij zou me kunnen beschermen tegen Nina?' vroeg ik met een klein stemmetje. 'Ik ben bereid dat te doen,' antwoordde Matthew, 'ik ben al jarenlang een goede vriend van deze familie en familie in nood help je toch?'
Ik knikte. 'Mag ik nu mijn gave weer terug?' vroeg ik zo vriendelijk mogelijk. 'Natuurlijk!' antwoordde Matthew lachend.
Een seconde later maakte ik Matthew aan het lachen met mijn gave. Hij had zo'n schattige lach! Een lach waarbij er kuiltjes in zijn perfecte wangen kwamen..
'Hou op..' gierde hij, 'Of moet ik er zelf een eind aan maken?' vroeg hij quasi dreigend. Ik glimlachte en liet mijn gave stoppen.
'Wat hebben we toch een lol.' grinnikte Matthew, 'maar ik moet er weer vandoor! Ik zie je snel weer!'
Een halve seconde later zag ik hem weer door het raam verdwijnen.
Ik zag Matthew behendig door de bomen springen tot ik hem niet meer kon zien. Ik zuchtte.
Eindelijk had ik weer hoop, maar het visioen van Damian bleef ik toch heel de tijd voor me zien.. Het vuur.. Matthew had gelijk.. Alleen hij kan me beschermen tegen de gave van Nina.
Op het bureau van Henry liet ik een briefje achter dat ik ging jagen. Ik moest gewoon even wat afleiding zoeken.
Altijd als ik ging jagen had ik het idee dat ik mijn gedachten even kon verzetten en niet aan mijn misschien wel nabije dood denken. Ik huiverde bij die gedachte.
Ik sprong door het raam en rende een paar kilometer richting het noorden. De geur van het bos drong al snel mijn neusgaten binnen. Opeens stopte ik toen ik een bekende geur rook.
Toen ik de geur herkende begon de angst door mijn lijf te gieren.. Hij was te dichtbij om nog weg te kunnen rennen.. Ik was er al van overtuigt dat hij me al geroken had.
Net op het moment dat ik weg wilde rennen stond hij opeens voor mij.
Ik keek in de rode ogen van Laurens.
Heey lezers,
Ik hoop echt dat jullie mijn verhaal leuk vinden! Ik vind het hartstikke leuk om jullie positieve reacties te lezen!
Ik wil jullie even mededelen dat ik vandaag ben begonnen met een nieuw verhaal. Het verhaal heet 'Secret Lovers'
Als je houdt van liefdesverhalen die gaan over geheime liefde, dan is dit echt een aanrader!
xoxo
doallthingswithlove <3
