Het duurde niet lang voordat Laurens en Vanessa terug kwamen. Laurens grijnsde 'Het is geregeld. We gaan ons morgen onze boeken halen en ons voorstellen aan de klas'
'Hoe kunnen we Nina herkennen?' vroeg Vanessa. 'Nina heeft lang golvend bruin haar, wat tot ongeveer tot haar middel komt', antwoordde ik, 'dat haar is haar trots', zei ik er spottend achteraan. Laurens lachtte, 'dan weten we al wat ons te doen staat hé Vanessa?' Vanessa knikte instemmend. 'Wat kan ik overdag doen?' vroeg ik, 'jullie zitten heel de dag op school, dus ik ben in mijn eentje!'
Laurens zuchtte, 'je zult toch hier moeten blijven, dat is het beste. We willen niet het risico lopen dat iemand je herkent' Ik kon me er maar het beste bij neerleggen. 'Snap ik', zei ik. De rest van de dag staarde ik uit het raam en probeerde met mijn gaven wat op mensen te oefenen. Natuurlijk niet te opvallend. Ik liet tasjes uit handen vallen, Ik kon ze laten lachen, laten huilen, enzovoort.
Ondertussen waren Vanessa en Laurens alvast hun tacktiek aan het bespreken. Het begon ondertussen donker te worden. Ik begon mezelf te vervelen. 'Mag ik gaan jagen?' vroeg ik. 'Uhm.. Laurens' vroeg Vanessa 'ga jij even met Emily jagen?' 'Ja, is goed' antwoordde hij, 'jagen in de stad is net even anders als in een bos'
Evenlater liepen we over straat. 'En nu?' vroeg ik, 'zomaar iemand pakken en dan zijn of haar bloed drinken?' Laurens schudde zijn hoofd. Hij gebaarde dat ik mee moest lopen naar een steegje. In het steegje zaten wat mannen wat te dollen. Een van hen riep: 'He! Kijk eens wat we daar hebben!' Ik zag dat de mannen naar mij keken. Ik keek naast mij, maar Laurens was verdwenen! Toen ik rondkeek zag ik hem in de schaduw zitten. Hij gebaarde dat ik stil moest zijn. WIjzend naar de mannen verderop zei hij glimlachend: 'Je maaltijd'
Ik liep verder het steegje in. 'Ze komt naar ons toe!' riep een van de mannen, 'Kom je ons gezelschap houden?' De mannen liepen nu ook naar mij toe. Nu ik hun beter zag, zag ik dat het er 4 waren. Ik hoorde hun harten kloppen.. 'Hallo schoonheid' riep de voorste. Binnen een seconde had ik alle vier de mannen gebeten. Ik begon ze een voor een leeg te zuigen. Bah! Ze hadden gedronken! Door hun zoete bloed heen proefde ik de alcohol. De volgende keer mag Laurens wel wat kieskeuriger zijn als hij mijn prooit uitzoekt!
De volgende ochtend gingen Laurens en Vanessa naar school. Vanessa stond buiten al te wachten. Laurens sloeg zijn armen om mij heen en verzekerde mij dat alles goed zal komen. Ik knikte. Ik drukte mijn lippen op de zijne. 'Laurens!', hoorde ik Vanessa roepen, 'waar blijf je?' 'Ik kom eraan' antwoordde Laurens. 'Tot straks' zei hij. En toen was hij weg. Ik ging weer een eenzame dag tegemoet. Ik vroeg me af of Laurens en Vanessa de kans zouden krijgen om aansluiting te vinden met Nina. Ik verwachtte van wel.
Na een lange eenzame middag kwamen Vanessa en Laurens weer thuis. 'We hebben de lessen al een beetje gevolgt' zei ze, 'en Laurens heeft het voor elkaar gekregen om langs Nina te gaan zitten' Laurens begon hard te lachen. 'Je had moeten zien hoe ze naar me keek!' riep hij uit, 'alleen al kijk ik naar haar, dan wordt ze al helemaal rood!' Nu lachtte ik ook. Laurens sloeg zijn arm om mijn shouders en drukte mij tegen zich aan. 'Ik heb je gemist', zei hij. 'ik jou ook' antwoordde ik. 'Ik denk dat het volgende week tijd wordt dat je Nina eens een keer goed angst aan gaat jagen!' zei Vanessa. Ik glimlachte bij het idee alleen al, maar het zou werkelijkheid worden. Ik kan niet wachten tot volgende week.
