Michael leerde me hoe ik moest vechten. De eerste les was vandaag al. 'Als we aankomen moeten we ervoor zorgen dat we haar zo snel mogelijk uitschakelen!'
Michael deed een paar vechttechnieken voor. Ik probeerde ze zo goed mogelijk na te doen. Ik ben nooit goed in sporten geweest, maar deze oefeningen gingen me moeiteloos af.
De rest van de dag namen Sophie en Lily me mee Southampton om te shoppen. 'Je moet hoog nodig wat nieuwe kleren hebben!' riep Lily uit. Sinds ik hier was heb ik de kleren van Sophie en Lily kunnen lenen.
'Wij gaan je advies geven!' zei Sophie blij, 'je moet wel goed voor de dag komen op de dag dat je Nina vermoord!'
'Hé?' zei ik verward. Ik had eigenlijk nooit rekening gehouden met het feit dat ik het kon overleven. Ik bedacht dat het beter zou zijn als ik dood was. Voor wie kon ik leven? Waar kon ik voor leven? Wat moest ik verder met mijn leven? Ik zuchtte.
Ik liet me meevoeren door Sophie en Lily. We liepen door een drukke winkelstraat. Al die kleding interesseerde me niks.
'We moeten iets uitdagends hebben!' riep Sophie uit. 'Het moet zwart zijn,' constateerde Lily, 'dat staat leuk bij je haar!'
Ik glimlachte een keer, want ik wist niet goed hoe ik moest reageren. Afwezig staarde ik naar alle kledingstukken die Lily en Sophie me voor hielden.
'Dit jasje staat je echt leuk!' zei Sophie, 'deze moet je doen!' Het was een zwart leren jasje. Ik gaf toe dat het er stoer uit zag. Onder het jasje droeg ik een kapotte spijkerbroek. 'Ik doe deze.'
Eenmaal weer thuis zei ik dat ik even alleen wilde zijn. Ik rende ongeveer 50 kilometer, waar heen wist ik niet. Ik hoefde alleen maar op te letten dat ik in het bos bleef.
Mijn ouders.. Tom.. Ik realiseerde me dat ik mezelf voor hun op zou moeten offeren. Ik wist wat er zou gebeuren als ik dat ik dat niet zou doen..
Ik haalde een paar keer diep adem. Opeens stroomden de tranen over mijn wangen. Ik wist niet meer wat ik moest doen.
Ik schrok op toen ik iemand naast me hoorde. Daar stond Matthew. De enige die mij zou kunnen beschermen tegen de gave van Nina. 'Het komt wel goed,' fluisterde hij, 'ik ga je beschermen! Jou overkomt niks,'
Ik zweeg. 'Ik weet niet waar voor ik wil leven. Wat heeft het voor zin om voor eeuwig te leven als je niet weet waar voor je leeft?'
'Omdat ik wil dat je leeft.' zei hij. Verbaasd keek ik op. Matthew glimlachte. 'Je moet niet je hele toekomst weggooien door een negatieve ervaring.'
'Het leven zit vol verrassingen' glimlachte Matthew. Ik stond op en veegde de tranen van mijn gezicht. 'Je hebt gelijk,' fluisterde ik.
Eenmaal thuis werd ik warm ontvangen door mijn nieuwe familie. Misschien was er toch reden om te blijven leven, want ik was op een plek waar mensen van mij hielden. Ik maakte een besluit.
Ik zou Nina verslaan. Ik zou haar laten boeten voor haar daden! Ik realiseerde me dat ik mijn wraakplan nog niet voltooid had en dat ik nu de kans had om dat te doen! Ik moest gaan vechten voor mijn toekomst en voor mijn bestaan en ik was er klaar voor.
