Ik vertelde Tom en Vanessa het hele verhaal.'Ze heeft het verdient!' riep Tom toen ik klaar was met vertellen. Vanessa knikte instemmend. 'Ik ben benieuwt wat ze morgen op school gaat vertellen!' grinnikte ze.
'Zal ik je naar huis brengen Tom?' vroeg Vanessa.
'Ja is goed' antwoordde Tom, 'ga je dan super snel rennen?'
'Tja, waarom niet?' lachtte ze.
Even later toen Vanessa Tom wegbracht bleven Laurens en ik alleen achter in ons appartement. 'Ik ga me morgen echt vervelen..' zuchtte ik. 'Zoals bijna elke dag..'
'Kun je niet naar Tom?' vroeg Laurens. Ik schudde mijn hoofd. 'Tom moet morgen ook weer naar school, want hij is weer beter.'
Voor een keer wenste ik dat ik kon slapen. Nu pas besefte ik dat mensen eigenlijk wel geluk hebben dat ze kunnen slapen, want als je slaapt kun je je gedachten even uit zetten. Ik zou willen dat ik dat zou kunnen..
Ik liep naar de badkamer om te gaan douchen. In het kastje naast de spiegel vond ik een kleurspoeling. Ik miste mijn caramelbruine haar. Ik was ervan overtuigt dat niemand mij zou herkennen als het erop aan zou komen.
'Wat heb je met je haar gedaan?' vroeg Laurens toen ik weer uit de badkamer kwam. 'Ik wilde mijn oude kleur weer terug' reageerde ik.
Zwijgend liep Laurens naar de deur. 'Waar ga je heen?' vroeg ik. 'Ik ga jagen' antwoordde hij. 'Wacht even! Ik ga wel met je mee.'
'Emily' zei hij, 'ik zou graag even alleen willen gaan.'
Ik wist dat hij loog. Ik kon het aan zijn ogen zien. Even kwam de gedachte in mij op om Laurens te volgen.. Maar toch besloot ik dat ik dat niet zou doen. Het zou het er alleen maar erger op maken..
Vlak nadat Laurens was vertrokken kwam Vanessa binnen. 'Hoi!' riep ze vrolijk, 'oh je hebt je haar zeker gewassen met die kleurspoelig?' glimlachte ze. 'Ja,' zei ik, 'ik miste mijn oude haarkleur'
'Maar waar is Laurens eigenlijk?' vroeg Vanessa verbaasd.
'Uhm..' ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest zeggen. 'Hij zei dat hij ging jagen.'
Vanessa zuchtte geërgerd. Aan Vanessa's reactie kon ik zien dat ze wel wist waar hij was. 'Waar is hij?'
Vanessa leek zich nogal ongemakkelijk te voelen na deze vraag. 'Als je even mee naar buiten loopt zal ik het je vertellen' zei ze. Haar stem trilde een beetje.
Eenmaal buiten begon Vanessa met haar verhaal. 'Onthoud dat Laurens van je houdt' zei ze fel. Ik knikte, al had ik geen idee waar ze heen wilde. Vanessa keek ernstig toen ze haar verhaal vervolgde. 'Alsjeblieft Emily, ben niet boos op mij omdat ik dit nu vertel!'
Ik schudde mijn hoofd. Aan de toon van Vanessa's stem te horen was het iets ernstigs.. En het had te maken met Laurens..
Vanessa begon weer te praten. 'Vanaf de eerste schooldag merkte ik dat Laurens.. Nou ja.. Nogal vaak naar een mens.. Een meisje keek.. En sinds kort weet ik zeker dat Laurens een relatie heeft met dat meisje..'
Ik hapte naar adem.. Heel mijn wereld leek in te storten..
