'Ik kwam nog even het medicijn voor je haar brengen..' stamelde Liam. Hij liep naar me toe en gaf me een tube, 'dit moet je in je haar smeren en na een poosje er weer uit spoelen. Over ongeveer een week zou je haar weer helemaal terug moeten zijn.'
'Dankje Liam,' zei ik.
'Ik help je wel,' bood Matthew aan. 'Dat hoeft niet Matthew,' reageerde Liam, 'ik zou graag even met Emily willen praten.'
Matthew keek bedenkelijk. Zijn zwarte krullende haar glansde in het zonlicht en zijn huid schitterde, zoals mijn huid zonder twijfel ook deed.
'Ik kom zo weer terug,' zei hij. Matthew stond op en hielp mij overeind. Nog een keer keek Matthew me aan en toen was hij weg.
'Kom, ik help je wel,' zei Liam. Ik gaf hem de tube en even later smeerde hij de inhoud van de tube uit over mijn hoofd. Het spul wat in de tube zat werkte verkoelend. Liam's handen masseerden mijn hoofdhuid. 'Waar wil je over praten?' vroeg ik na een poosje. Ik draaide me om en keek hem aan. Liam's goudbruine ogen stonden verdrietig,
'Waarom heb je voor hem gekozen?' Ik wist niet wat ik moest zeggen. Had ik voor Matthew gekozen? 'Ik heb nog voor helemaal niemand gekozen,' fluisterde ik, 'ik geef om jullie allebei.'
'Maar van wie hou je?' vroeg Liam. Ik zweeg.
'Dat weet ik niet..' zei ik mistroostig. Ik voelde me niet prettig met dit gesprek en Liam leek het te merken.
Een poosje bleven we zwijgend zitten en keken naar het meer. Ik stond op. 'Waar ga je heen vroeg Liam verbaasd. 'Even mijn haar uitspoelen,' antwoordde ik.
Ik liep een eindje het water en en leunde voorover zodat ik het spul uit mijn haar kon wassen.
Opeens voelde ik twee handen op mijn rug die mij het water in duwden. Ik viel in het water en ging kopje onder. 'Jij gaat eraan Liam!' riep ik lachend toen ik weer boven kwam.
Ik liep naar hem toe en trok hem mee het water in. Lachend plonsden we allebei het water in. 'Nu zal dat spul wel uit je haar zijn,' grinnikte Liam.
Mijn witte jurkje was ondertussen helemaal doorweekt en tot mijn grote schrik scheen het door. Ik ging een beetje door mijn knieën zodat net mijn kin het wateroppervlak raakte. Binnen nog geen seconde stond Liam voor me. Ik glimlachte schaapachtig. Hij sloeg zijn armen om me heen, 'we werden de vorige keer zo snel onderbroken,' zei Liam glimlachend. Ik dacht terug aan het moment waarop Vanessa, Damian en Matthew mij en Liam zagen knuffelen.
'Ik heb je gemist,' fluisterde Liam en gaf een kus op mijn voorhoofd.
Hij tilde me omhoog zodat ik mezelf niet meer onder water kon verstoppen. Hij nam me in zijn armen en keek me indringend aan. 'Je bent zo mooi,' fluisterde hij.
Ik voelde Liam's sixpack door zijn natte shirt heen en ging met mijn hand door zijn haar. Zijn huid schitterde in het zonlicht. Liam boog zich naar me toe en wilde zijn lippen op de mijne drukken. Ik draaide snel mijn hoofd weg en bevrijdde mezelf uit zijn greep. 'Ik denk dat we maar eens terug moeten gaan!' zei ik vlug. Ik keek achterom en zag dat Liam mij verslagen aankeek.
Ik rende het water uit. Toen ik op de oever stond besloot ik een paar rondjes om het meer te rennen zodat mijn jurk weer droog zou zijn als we weer terug zouden keren naar de blokhut.
'Ik wist wel dat je voor hem gekozen had!' riep Liam uit nadat ik binnen een paar seconden weer terug was.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. 'Ik heb jou en Matthew net wel gezien samen!' zei Liam toonloos. Ik wist niet wat ik moest doen. Het liefst wilde ik zo snel als ik kon wegrennen en naar Matthew gaan. Maar aan de andere kant wilde ik graag hier bij Liam blijven.
Er vormde zich een brok in mijn keel. 'Wat wil je dat ik doe?' bracht ik uit.
Liam liep naar me toe en keek me aan. 'Laat zien dat je om me geeft. Bewijs dat je van me houdt.'
Als versteend stond ik daar. Bewijs dat je van me houdt. Wat zou ik moeten doen dan? Hou ik van Liam? Ja ik hou van hem. Ben ik verliefd op hem? Het stond als een paal boven water dat ik verliefd was op Matthew, maar toch realiseerde ik me dat ik om Liam gaf. De schattige kuiltjes in zijn wangen wanneer hij lachte. Zijn gespierde armen om mij heen. Zijn lippen die de mijne raakten..
Ik wilde hem niet kwijt! Zonder te aarzelen legde ik mijn armen rond zijn nek en zoende hem. Een warm gevoel verspreidde zich over mijn lichaam en ging niet meer weg. Liam zoende mij gepassioneerd terug en hield mijn hoofd stevig vast. Uiteindelijk was ik het die de kus onderbrak nadat Liam's greep om mijn hoofd wat minder strak werd. 'Ik moet gaan..' mompelde ik.
Zo snel als ik kon rende ik weg. Ik had geen idee waar naartoe. Bomen, takjes en insecten schoten langs me heen. Ik was verliefd op twee jongens en ik moest kiezen! Van wie hield ik meer? Wie moest ik kiezen? Mijn zicht werd wazig en mijn linkerbeen begon pijn te doen. Ik stopte met rennen en binnen een seconde druppelden van mijn gezicht op de grond. Schuldig, verdrietig en in de war. Zo voelde ik me. Ik schrok op van een geluid achter me. Vliegensvlug draaide ik me om. Ik verwachtte dat het Liam was die me was gevolgd, maar tot mijn grote schrik was het Matthew. In zijn ogen was niets anders dan pijn en verdriet te lezen. Toen hij mijn betraande gezicht zag werd zijn blik iets zachter. 'Het spijt me..' fluisterde ik, 'ik wil niemand pijn doen en..' Nog voordat ik mijn zin af kon maken stond Matthew recht voor me en legde zijn hand op mijn schouder.
'Je doet mij pijn door hem zijn zin te geven,' fluisterde Matthew, 'Liam is goed in het doordrijven van zijn zin zoals je misschien al gemerkt hebt.' Ik knikte. Dat had ik inderdaad gemerkt de afgelopen tijd. Matthew's goudbruine ogen schitterden in het zonlicht. Ik wendde mijn blik af omdat ik hem niet aan durfde te kijken. 'Kijk naar me, Emily,' zei Matthew, 'ik wil je iets vragen.'
Ik keek Matthew aan. 'Wat zou je ervan vinden als wij samen een poosje weg gaan als je weer genezen bent?'
'Waar naartoe?' vroeg ik. Matthew glimlachte geheimzinnig, 'dat zul je nog wel zien.'
Heey lezers!
Iedereen bedankt voor de positieve comments!
Hoe vinden jullie dat het verhaal verder moet gaan? Voor wie moet Emily kiezen? En zal ze met Matthew mee gaan? Of niet?
Laat je antwoord achter in een comment! x
