Üvey Babam

2- YARALAR

Gece boyunca ağladım. Annem yanıma geldi.

"Oğlum neden ağlıyorsun canımın içi."  dedi şefkatle.

"Bir şey yok" dedim. O kadar çok ağlamıştım ki sesim çatallı çıkmıştı.

"Ben senin annenim oğlum,  bana anlatamayacağın bir şey ise babanı çağırayım."

"O benim babam değil." dedim. Ne zaman o adamın adı geçse elimde olmadan titriyordum.

"Oğlum yapma, biliyorum alışamadın ona, ama hatırım için yapma, belki derdini anlar da sana yardım eder."

"İstemiyorum." dedim. Annem bir işe yaramayacağını anlayıp yanımdan kalktı.

O çıkar çıkmaz yine ağlamaya devam ettim.

Beş dakika sonra odamın kapısı yine açıldı.

Yatağımın yanı çöktü. Kocaman bir el sırtıma sertçe dokundu.

Vücudum kasıldı, annem sesimi duymasın diye dişlerimi sıktım.

"Sesin çıkmasın çocuk, anneni üzüyorsun." dedi üvey babam sinirle.

"Senin yüzünden." dedim. "Sen hayatımıza girmeseydin biz mutlu olacaktık."

"Annen mutlu" dedi.

"Ama ben değilim" deyip sesimi yükselttim.

"Senin ne düşündüğün umrumda değil." dedi. "Annenle ben mutluyuz."

"Annemin mutluluğu için sana katlanıyorum, bir de reşit olmadığım için, iki yıl sonra gideceğim ve bir daha yüzünü görmek zorunda kalmayacağım." dedim.

"İstersen şimdi git, pek umrumda değilsin, benim derdim annenin mülkü, yani sen aradan ne kadar çabuk çekilirsen ben paraya o kadar çabuk kavuşurum."

Bu adam ne dediğinin farkında mı acaba.

"Annemi senden  koruyacağım, elbet bir gün senin gerçek yüzünü görecek."

Güldü, "merak etme o anlayana kadar ben işimi garantiye almış olurum.  Şimdi zırlamayı kes ve uyu."

Ardından odamdan çıktı.

Sabahı zor ettim. Sabah erkenden kalktım ve banyoya girdim.

Altıma pantolonumu yeni giymiştim ki annem çığlık atarak yanıma geldi.

"Oğlum, kim yaptı bunu sana"  dedi annem vücudumdaki yaralara dokunarak.

"İstersen sevgili üvey babama sor anneciğim." dedim. Belki bir umut beni dövdüğünü anlardı.

Sonra üzerime gömleğimi giydim. Odama gidip kravatımı taktım ve ceketimi giydim. Çantama da kitaplarımı koydum.

Aşağıya inip kahvaltıya oturdum.

"Oğlum, annen bahsetti, kim yaptı o yaraları sana?" dedi üvey babam.

"Dün yanına geldim ama bana anlatmadın, annene de anlatmadın, ikimiz de buradayken anlat."

Nedir bu iyi adam numaraları. 
Cevap vermedim.

"Oğlum anlat hadi, derdini söylemeyen derman bulamazmış." dedi annem.

"O zaman söyleyeyim, bunları Kamuran bey yaptı. Dün paramı aldığını söylediğim için akşam eve geldiğimde beni kemerle dövdü." hepsini bir solukta anlattım.

Kamuran bey hemen başını eğdi. "Oğlum, sana değer veriyorum ben, tamam beni sevmiyorsun anlıyorum ama bari yapmadığım şeylerle beni suçlama, günahıma giriyorsun."