Preferencje HP

Jesteś idealna

Wyjątkowo moja "notatka" na początku. Najpierw miał pojawić się rozdział związany z Syriuszem, ale stwierdziłam, że ten jest bardziej potrzebny. Narrator pierwszoosobowy. Enjoy^^
_______________________________________

Uścisnęłam Hanah* na pożegnanie. W tym roku nie mogła zostać na przerwę świąteczną w Hogwarcie podobnie jak reszta dziewczyn, więc cała sypialnia była moja. Większość osób wyjeżdża do domu, aby spędzić święta z rodziną, a poza mną niewielu uczniów zostanie w szkole. Diggory dotrzyma mi towarzystwa, więc może nie będzie tak źle?
- Na pewno chcesz zostać? Wiesz, że możesz jechać ze mną, moi rodzice bardzo by się ucieszyli. - powiedziała dziewczyna smutno się uśmiechając.
- Na pewno. Lepiej już idź bo spóźnisz się na pociąg. - zabrała swoje rzeczy i udała się do wyjścia z zamku. W czasie przerwy zawsze robiło się tu nieznośnie cicho. Będę musiała znaleźć sobie jakieś zajęcie.

Robiło się ciemno, a ja znowu zaczęłam rozmyślać. Nie wiem co ze sobą zrobić. Na dworze jest szaro i zimno, a patrzenie przez okno może tylko doprowadzić do depresji (wyolbrzymiam, luz, wiem że to tak nie działa). Tak naprawdę mogłabym spać u Cedrika, ale chyba nie mam na to nastroju.
Muszę spędzać z ludźmi więcej czasu, bo zanudze się tutaj na śmierć i moim jedynym zajęciem, będzie myślenie, czy ładniej wyglądam w spiętych czy rozpuszczonych włosach.

Stałam przed lustrem w łazience. Łzy płynęły mi po twarzy. Wyciągałam szyję i dotykałam się po brodzie, bo zdaje sie, że mam aż dwie. Czy ja mam drugą brodę?! Czy to widać? Zaczęłam przyglądać się swojemu żałosnemu odbiciu. Patrzyłam na oczy, które nie były tak duże jak u innych dziewczyn. Na włosy, które nie były tak ślniące i miękkie. Usta, których kształt zaczął mi przeszkadzać. Na cerę, nos, dekolt. Podwinęłam sweter i złapałam się za brzuch "tworząc" fałdkę. Jestem za gruba? Patrzyłam na uda, które były za duże. Ramiona, które powinny być węższe. Z każdą chwilą dostrzegałam kolejną niedoskonałość, mankament i coś, co nie pasowało mi w moim wyglądzie. Stałam przed lustrem szlochając i chcąc wyrwać sobie włosy z głowy.
- [T.I]? Jesteś tu? - wstrzymałam na chwilę oddech. Słyszałam kroki zmierzające w moja stronę, a później... ciszę. Ciszę przerywaną przez mój nierówny, płytki oddech i szloch. Patrzył na mnie. - Skarbie? - próbowałam powstrzymać dreszcze. Odwróciłam się do niego zapłakana i nie wytrzymałam. Padłam na kolana, ukryłam twarz w dłoniach, płakałam. Płakałam wylewając z siebie żal i smutek. Poczułam jak mnie obejmuje. Nie odzywał się. Po pewnym czasie przestałam. W każdym razie, nie wydawałam z siebie żadnych dźwięków, nie ciągnęłam nosem. Łzy wciąż spływały po moich policzkach. Zmusił mnie do spojrzenia na niego.
- Co się stało? - nie mogłam nic powiedzieć. Znał odpowiedź na to pytanie. Kiedyś zwierzyłam mu się. Powiedziałam o niskiej samoocenie i o tym, co bym w sobie zmieniła. Teraz to przybrało na sile. Nawet nie wiem dlaczego tak wybuchłam. Westchnął.- Jesteś idealna, rozumiesz? Wszystko jest w Tobie piękne i idealne, każdy skrawek ciała. Twoja figura, wzrost, włosy, oczy. Wszystko. Twój uśmiech jest idealny. Twój piękny śmiech. Jesteś idealna taka, jaka jesteś. Zacznij kochać to jak wyglądasz. Zacznij dostrzegać te wszystkie małe rzeczy, które ja widzę. Zacznij zauważać wszystko, co jest w Tobie piękne. - nic nie mówiąc wtuliłam się w niego. Chciałam to zrobić. Chciałam widzieć swoje piękno, chciałam kochać siebie. Zrobię to. Pokocham siebie i swój wygląd. Bo jestem idealna.

_______________________________________
*Imię i bohaterka wymyślona

Następny rozdział o Syriuszu, a potem lecimy w kolejności z prefek (omijając Cedrika Deadricka). Dziękuję wszystkim za głosy, obserwacje, dodawanie do listy lektur. Pomysły standardowo w kom lub w wiadomości prywatnej, jeśli was nie oznaczałam, a zrobiliście coś, za co dziękowałam innym osobom, to napiszcie- sprawdzę to. Trzymajcie się w szkole i nie załamujcie sie.
Do następnego♥️♥️♥️