Pursuing My Gay Secretary (EDITING)

CHAPTER THIRTY-NINE: LEAVING HIM

CANE

It's been two weeks since Yñigo was in coma. Dito na ako natutulog sa room niya at gumagawa ng mga trabaho ko. Hindi ko rin kasi pwedeng pabayaan nalang ang kompanya. Ako lang ang nagbabantay kay Yñigo ngayon kasi umuwi muna saglit sina Mr. and Mrs. Silvestre. Hindi rin kasi nila pwedeng pabayaan ang kompanya nila. Ayaw pa sanang umuwi ni Mrs. Yrika pero pinilit siya ni Mr. Limwel. Babalik rin raw sila kaagad. Habang ako naman ay walang humpay ang pagbabantay kay Yñigo. I would not leave him. Gusto ko kapag gumising siya ay ako ang unang makita niya.

Tiningnan ko siya at mahimbing pa rin itong natutulog. Hinimas ko ang buhok nito bago ngumiti ng mapait. "Gumising kana mahal ko. It's been two weeks and you're not still waking up. Hanggang kailan ka ba matutulog? But I am willing to wait for you untill you wake up. Hindi ako magsasawang hintayin ka hanggang sa gumising ka. I love you." Bulong ko rito at hinalikan ito sa noo.

"What are you doing?" Maarteng tanong ni Kelsey mula sa pinto ng room. Pumasok ito ng nakataas ang kaliwang kilay.

"None of your business." Malamig kong sagot at umupo sa chair na nasa gilid ni Yñigo.

Pumunta naman siya sa kabilang gilid ni Yñigo. She pointed her finger at me. "You know, it is clearly your fault. Because of you, Yñigo was in coma right now. Hindi ka ba nahihiya kina Tita at Tito? Pwes kung hindi ay mahiya ka naman para sa sarili mo. Ikaw ang nagdala sa kanya sa kapahamakan. Why don't you just stay away from him. So that you cannot bring him in danger again." Nakataas kilay nitong saad sakin.

"Why would I stay away from him? And you don't have a position to say that to me. Dahil kung tutuusin ay sina Mr. and Mrs. Silvestre lang ang dapat magpaalis sakin dahil anak nila ang naagrabyado ko. Stop acting that you really care, Kelsey." Tugon ko rito sa malamig na boses.

Nainis ito sa sinabi ko. Lumapit siya sakin kaya tumayo ako at pumantay sa kanya. "How dare you! Kung tutuusin ay wala kang karapatan na lumapit sa kanya. Walang kayo. So better stay away from him or I will push you out in this room!" Nanggagalaiti nitong sigaw.

"Bakit? Meron rin bang kayo para paalisin mo ako dito?" Tanong ko rin sa kanya kaya natigilan ito at natahimik.

Pero maya-maya'y bumalik rin ang kamalditahan nito. "We are bestfriends. I know him from the start. You are just his boss and your obligation was just his financial bills. Nothing more, nothing less. So better get your ass out of here bitch!"

"Oh, please don't fool yourself, Kelsey. I know that you like him and you are just making a way to get him from me. Pero ngayon pa lang sinasabi ko na sayo na hindi mo siya maaagaw sakin. Mark my words." Matapang kong sabi rito.

Napairap naman ito. "Bakit ko naman siya aagawin sayo? You don't have a fucking label, Cane. Kaya hindi ko na siya kailangang agawin sayo dahil sa una pa lang ay pwedeng-pwede na siyang maging akin." May diing ganti nitong salita sakin. Mas lumapit ito sakin. "At sa tingin mo makabubuti ka sa kanya? You will just ruin his life just like a pest. You will just bring danger to him. You're toxic for him, Cane." Dagdag nito.

I was silent by her words. Natamaan ako dun. She's right. I'm the pest in Yñigo's life. I will just bring danger to him. "Stop fooling yourself, Cane. Hoping that everything's gonna be okay? Do you think it will? Well not! Hindi magiging maayos ang lahat kapag nandito ka pa. Hindi magiging maayos ang buhay ni Yñigo kapag hindi ka umalis sa buhay niya." Saad ulit nito. Bumaling siya kay Yñigo at tinuro ito. "Look at him. Is he okay? Hindi diba? You're the one who bring him into that situation. Gusto mo pa bang madagdagan ang mga paghihirap niya? Gusto mo pa bang lalong malagay sa panganib ang buhay niya? Dahil ako. Ayuko. Ayukong malagay ulit sa panganib ang buhay niya nang dahil sayo." Dagdag nito.

My tears slowly falling down. "Just leave, Cane. Just leave. Leave us alone." Muling saad nito na naghatid ng matinding kirot sa puso ko.

Kailangan ko ba talagang lumayo para maging maayos ang buhay mo, Yñigo? Kailangan ko bang layuan ka para maging ligtas ka? Kung yun ang kailangan ay gagawin ko. I will stay away from you. By that, you will be strong and safe. You will no longer be in danger.

I wipe my tears using the back of my hand. This time I promise to myself that this is the last time I will cry. Iniligpit ko ang mga gamit ko at inilagay iyon sa bag. Nang matapos ako ay lumapit ako kay Yñigo. Hinawakan ko ang kamay nito. Tumulo na naman ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. "Is this really a goodbye, my love? Well I guess it is. I will stay away from you forever. Hindi kana malalagay sa panganib. I hope you will be happy with, Kelsey. I'm doing this for you. Yes, it's painful but I will pass this trial. Baka 'di nga talaga tayo ang para sa isa't-isa. Mahal kita, Yñigo. Mahal na mahal." Bulong ko rito at hinalikan ito sa labi bago tumalikod at umalis.

Yes, I'm staying away from his life. From now on, there is no Cane who send him in danger. There is no boss who commands him to do his works. There is no scolds from me. No flowery words. No Cane that say I love you to him. No Cane in his life, forever gone.