Pursuing My Gay Secretary (EDITING)

CHAPTER TWENTY-TWO: CONCERT

YÑIGO

"Ayos ka lang?" Tanong ko kay boss habang narito kami sa concert ni Kyo.

Pansin ko kasing tulala siya at hindi responsive. Kanina pa kasi ako nagtatanong kaso hindi niya naman ako sinasagot.

Kinalabit ko ito nang hindi na naman ito sumagot. "May problema ba, Cane?" Masuyo kong tanong at nalilitong tiningnan niya lang ako.

"H-ha? Anong problema? W-wala akong problema." Tanggi into saka umiwas ng tingin.

"Sayang naman itong concert ni Kyo kong 'di ka nag-e-enjoy." Pagpaparinig ko rito.

I heard her sigh before looking back at me. "Pasensiya ka na."

I gave her a warm and reassuring smile. "It's okay. Pero pwede bang ako muna ang isipin mo sa ngayon? Pwede ba yun, Cane?"

Ramdam kong natigilan ito bago tumango. "Oo, s-segi."

I looked into her moving eyes. Tila hindi siya mapakali kong saan titingin huwag lang masalubong ang mga mata ko. I let a small laugh upon seeing her reaction. Kumunot naman kaagad ang noo nito. "Bakit mo ako tinatawanan?"

"Wala, natatawa lang ako sa reaksyon mo." Tumikhim ako bago umayos. "Ano ka ba, pwede mo namang tingnan rin ang mga mata ko. Huwag ka nang mailang. Para kang teenanger sa mga kinikilos mo."

Yumuko lang ito habang sunod-sunod na bumuntong hininga. Natawa na naman ako sa inasal niya. Hays! Ang cute! Paniguradong namumula na ang pisnge niya.

Nang bumalik ang mga mata niya sakin ay siya namang pagsisimula ng panibagong kanta ni Kyo.

Sa piling mo
Ako'y 'di mapakali
Binibilang ang mga saglit
Ninanamnam ang bawat sandali

'Di ko hangad
Na agad nang matapos 'to
Kailan ba mauulit 'to?
Ayoko nang kumawala sa 'yo

"Kinakabahan ako sa mga titig mo, Yñigo." 'Di mapigilang sambit niya habang nakatingin sakin. "Sobrang bilis ng tibok ng puso ko."

Nahuhulog sa lupa ang puso ko
Nakatutunaw mga titig mo
At dahan-dahang mga hawak mo

Nabubuo ang buong pagkatao ko
Kapag ikaw na ang kapiling ko
Habang-buhay, dito lang sa tabi ko, oh

Ngumiti ako at hinawakan ang kamay niya. "Ako rin, malakas rin ang tibok ng puso ko."

Bakit gan'to kababaw ang palaisipan ko?
Kahit na umaapaw ang pag-ibig ko
Ano ba'ng mayro'n sa 'yong ngiti?
Ba't parang kinang ng mga bituin?

Nahuhulog sa lupa ang puso ko
Nakatutunaw mga titig mo
At dahan-dahang mga hawak mo

Nabubuo ang buong pagkatao ko
Kapag ikaw na ang kapiling ko
Habang-buhay, dito lang sa tabi ko, oh

Humilig siya sakin at dahan-dahan ko naman siyang niyakap. "Malakas nga ang tibok ng puso mo." Tanging sambit niya na ikinatango ko.

"Oo at ikaw ang dahilan niyan. Yakap kita sa mga bisig ko kaya't hindi ko mapigilang matuwa ng labis." Makahulugang tugon ko.