RUH KAFESİ

6.bölüm

selam bebeklerim, oy vermeyi unutmayıın.

keyifli okumalar ♡

°
İş çıkış saatim geldiğinde üzerime geçirdiğim montuma sıkı sıkıya sarılarak çocuklarla vedalaştım ve iş yerinden çıktım. Tunç Abi öğleden sonra Kaan ve Kerem ile beraber işleri olduğunu söylemiş ve gitmişti.

Kaan beni annesinin yanına götüreceğini söylemişti fakat şuan burada bile değildi. Bu yüzden adresi isteyerek kendim gitmeye karar vermiştim. Cebimden çıkardığım telefonun rehberinde Peri Hanım'ın ismini bularak üzerine tıklayacağım sıra hemen yanımdan yükselen korna sesi ile duraksadım. Kaan camını yarıya kadar indirdiği arabasından bana bakıyordu.
Sanırım biraz günahını almıştım. Bunun utancıyla beraber gözlerimi kaçırarak küçük adımlarla yanında ki koltuğa oturdum.

"Neden beklemedin?" Evet bu soruya hazırlıklı değildim.

"Beklemem gerektiğini söylemedin." Bence gayet mantıklı bir cevap vermiştim.

"Seni bırakcağımı söylemiştim."

"Kendinde söylüyorsun." dedim çekingen bir sesle. "Bırakacağını söyledin, çıkışta beklemem gerektiğini değil."

Bir şey söylemediğinde gözlerimi cama çevirerek akıp giden ağaçları izledim.
Isıtıcıların etkisi ile mayışan bedenim rahatlıkla yayıldı koltuğa.
Yaklaşık yarım saatin sonunda merkezden epey uzakta olan bir eve gelmiştik.
Büyükçe bir bahçeye ev sahipliği yapan üç katlı bir villaydı.
Şaşkınlığımı kenara bırakarak Kaan ile beraber eve doğru yürüdüm.

Kaan zili çaldıktan neredeyse otuz saniye sonra kapı açıldı ve bizi fazlasıyla güler yüzü ile Peri Hanım karşıladı.

"Hoş geldiniz."

Gülümseyerek "Hoş bulduk." diyerek açtığı boşluktan içeri girdim. Kaan da hemen arkamdan geliyordu.
Nereye gitmem gerektiğini bilmediğim için olduğum yerde durarak onlara döndüm.

"Şu taraftan." Kaan eli ile karşımızda ki kapıyı gösterdiğinde adımlarımı oraya yönelttim.
Burası salondu.
Oldukça sade ve modern dizayn edilmiş olan salon beni ferahlatmıştı.

Üçlü gri koltuğa oturduğum da Peri Hanım karşımda ki koltuğa oturdu. Kaan ise salona hiç girmemişti.

"Beni kırmayıp geldiğin için teşekkür ederim."
Cevap hakkı tanımadınız ki diye geçirdim içimden. Buna rağmen gülümseyerek "Rica ederim." diye mırıldandım.

"Nasılsın Ege, her şey yolunda değil mi?"

"İyiyim ve evet her şey yolunda. Sizi sormalı?" Sevecen bakışları yüzümde dolanıyorken "Benim de her şey yolunda." Gülümsemeye çalışarak çekingen bir tavırla "Peki beni çağırmanızın sebebini öğrenebilir miyim?" diye sordum.

Peri Hanım gözlerini ellerine düşürerek şaşırmamı sağlayacak şekilde utangaç bir tavır takındı. Ne oluyordu şuan? Ne yaşıyordum yani?

"Aslında kabul eder misin bilmiyorum fakat sana bir şey sormak istiyorum." Gittikçe daha çok ilgimi çeken konu üzerine kaşlarım çatıldı. "Buyurun tabii." Peri Hanım gözlerini gözlerime çevirerek pat diye konuştu.

"Kaan ile evlenir misin?"

Duyduğum kelimeler karşısında gözlerim kocaman açılırken doğru anlayıp anlamadığımı sorguluyordum. Bu kadın kafayı yemiş olmalıydı.