Saplantılı Aşk|Gül Güzeli

Gül Güzeli Final

Keyifli Okumalar (: 

2 hafta sonra

"Aslında buraya büyük bir ameliyathane eklesek iyi olabilir?" dediğimde karşımdaki iki mimar birbirlerine baktı ardından da bana bakarak gülümsediler. Sanırım bunu kabul etmeyeceklerdi.

"Buraya yoğun bakım odaları eklenecek Beste Hanım, aynı katın diğer tarafına dediğinizi gerçekleştireceğiz. Bu kısımdan özel durumlar için acil çıkış bölümü yapacağız ve bu çıkış her bir havyanın rahatlıkla dışarı çıkması için yapılacak."

"Harika bu fikri sevdim." Dediğimde diğer mimar elindeki kalemle ekranı gösterdi.

"Bahçeye istediğiniz gibi oyun alanı ve eğitim alanı olacak. Bu eğitim alanının bir kısmı evcil hayvan oteline dönüştürülecek. Evcil hayvanını bırakmak isteyen buraya emanet edip istediği zaman geri alabilecek. Binalarsa tamamen ayrı olacak alanımız geniş olduğu içinse her bina ferah bir konuma sahip olacak."

"İnşaat ne zaman başlayacak?"

"Gerekli izinler alındıktan sonra hemen başlayacak."

"İzinleri almak uzun sürer mi?"

"Hayır Beste sürmeyecek." Korhan araya girdiğinde bakışlarım ona döndü. Arkasına yaslanmış kendinden emin bir biçimde bana bakıyordu.

Saatler önce onun şirketine gelerek haftalar önce ondan istediğim hastanenin çizimlerini hallediyorduk. Mimarlara istediğim şeyi detaylı anlatırken onlar bilgisayar üzerinden belirli şeyleri çizmeye başlamışlardı. Her şey bir gün içinde halledilmese bile taslak oluşturulmuştu. Bu bile beni mutlu ederken inşaatın başlamasıyla kendimi kaybedebilirdim. Bunu yıllardır çok istiyordum. Aslında istediğim bu işte Korhan'ın olmasıydı beni mutlu edecek olan buydu.

"2 sene içerisinde tamamen bitirmeyi planlıyoruz. Fakat tabi ki hep yaşadığımız gibi aksilikler olacaktır. Bunlardan en az hasarla kurtulup projeyi elimizden geldiği kadar hızlı bitireceğiz."

"Peki ya deprem?"

"Endişelenmeyin deprem için bütün önlemler alınacak. Asla kaçak bir yer olmayacak."

"Anladım." Dediğimde laptop alarak yanımızdan ayrıldılar. Korhan'la odada yalnız kaldığımızda ona doğru yaklaşım.

"Çok heyecanlıyım. Bittiğinde çok ses getireceğine eminim. Kimse hayvanları önemsemiyor ve bu beni üzüyor." Elimi tutarak minik bir öpücük bıraktı.

"Merhametli gül güzeli." Dediğinde içim ısınmıştı.

"Yemek yer miyiz? Neredeyse akşam olmak üzere"

"Annemin yemeğe beklediğini unuttun sanırım?" kaşını kaldırıp bana bakarken elimi alnıma koydum.

"Ah unuttum pardon. Sürekli konuşmaktan diğer şeyleri unutmuşum." Bu dediğime kahkaha attı sonra da ayağı kalktı.

"Küçüklüğüne göre bugün daha az konuştun."

"Korhan sen bir susar mısın?" ondan ayrılıp eşyalarımı aldığımda peşimden geliyordu.

"Ne dedim ki?" diye sorduğunda odadan çıktım. Aramızda bir sessizlik olduğunda aklıma 2 hafta önceki hali gelmişti. Kılıçla o günden beri konuşmamıştım. Bana herhangi bir iletişim aracı ile de ulaşmamıştı. Bazen öldürdüğünden şüpheleniyordum ama o kadar da gözü kara değildi. Mesela babam ya da abim olsa yapardı bir de Araf abi..