AŞKIN YAŞI

7. Bölüm AYNADAKİ YANSIMA

Bu seferki bölümüm birazcık gecikti. Onun için kusura bakmayın lütfen. Şehir dışından misafirlerim geldi, 10 günlüğüne. Onlarla sürekli gezdiğim için evde duramadım, hoş durduğum günlerde de yazmaya fırsat bulamadım. Bu konuda anlayışınızı bekliyorum. 🤗

Oy ve yorumlarınızı benden esirgemeyin olur mu???

Keyifli okumalar :)

Sağlıcakla kalın...

Mehtap bu sabah uyanması gereken saatten biraz erken uyandı. Son günlerde kendisini olmadığı kadar garip hissediyordu, adını koyamadığı bir hissin esiri olduğunun farkındaydı.

Alarm çaldığında, pencerenin önünden ayrıldı. Üzerini değiştirip, aynanın karşısına geçtiğinde, kendisini uzun zaman sonra yüzünü incelerken buldu. Yüzündeki izlerden, yılların ona eklediği olgunluğu fark etti. Çok belli olmasa da, kırklı yaşlarına yaklaşmasının izlerini taşıyordu. Eli istemsizce yüzünde gezinmeye başladı. Göz çevresinde gezinen donuk parmakları, dudak çevresine doğru usulca kaydığında, genç olmayı diledi. Yirmili yaşlarında, şimdiki aklıyla olmayı ne çok arzu etti.

İncelemeyi sonlandırıp, orta uzunluğundaki koyu kahve saçlarını her zaman ki gibi at kuyruğu yaptı. Soluk bulduğu kumral tenine birkaç fırça darbesiyle renk verip, dudağına bir nemlendirici sürdü ve son olarak iri olan kahve gözlerine likit sürerek makyajını tamamladı.

Telefonu çaldı. Mehtap aynadan gözlerini çekip, telefonunu açtı.

"Günaydın canım." dedi Nilüfer.

"Günaydın." diyerek karşılık verdi Mehtap gözleri aynada.

"Cengiz benim arabayı aldı, kendisininki tamirde, acaba beni evden alman mümkün mü?"

"Yirmi dakikaya orda olurum."

"Tamam canım, bekliyorum."

Mehtap telefonu kapattı. Aynanın karşısında son kez yüzüne hüzünle bakıp, makyaj masasının önünden ayrıldı.

Yirmi dakikanın sonunda
Nilüfer'in yaşadığı semte giriş yaptığında, arkadaşı dışarıda omuzuna aldığı çantasıyla yolu kontrol ediyordu.

Mehtap arabayı kendisini fark ederek hareketlenen arkadaşının önünde durdurdu. Nilüfer arabanın kapısını açıp, içeriye gülümseyerek girdi."Günaydın."

"Günaydın."

Yola çıktıklarında ilk konu tabi ki de Nilüfer'in kızıydı.

"Sude nasıl?"

"Huysuzluklarına tam gaz devam ediyor. "

Nülifer'in bezgince konuşmasına yarım ağız gülümsedi.

Mehtap'ın bir sıkıntısı olduğunu sezinleyen Nilüfer"sen iyi misin?"diye sorduğunda, Mehtap gözlerini yoldan ayırmadan" iyiyim"dedi.

Aldığı cevaptan tatmin olmayan Nilüfer," Canını sıkan bir şey mi oldu?"diye sordu bu kez.

Mehtap kırmızı ışıkta durdurduğu arabadan gözlerini arkadaşına doğru kısa bir an çevirip "Hayır." dediğinde yüzünde bir gülümseme vardı, içten olduğunu düşündüğü. Ama Nilüfer arkadaşına inanmadı.

Mehtap yanan yeşil ışıkla arabayı hareket ettirdiğinde, Nilüfer'in bakışlarını üzerinde hissediyordu.

" Sadece uykumu alamadım."

Nilüfer camdan dışarıya bakarak konuştu.

"Umarım öyledir."

***