Cesaretin var mı Aşk'a

{39}

Gözlerime değen ışık ile yerimden kıpırdandım. Her yerim ağrıyordu yattığım yataktan hiç kalkasım yoktu. Ama maalesef meslekten ötürü sürekli her sabah aynı saatte kalkmaya alışmıştım.

Yavaşca yerimden kalkarak doğruldım ve karnıma saplanan ağrı ile olduğum yere çöktüm. Ah hayır şuan olmamalıydı. Adet sancısı çekecek yer mi kalmadı Yazgı.
Bu dönemlerim öyle çok ağır geçerdi ki. Genelde ilk 4 günüm yatakta atlatırdım. Şimdi eve nasıl gidecektim acaba.

Kasıklarıma tekrar aynı sancı saplandığında istemsiz ağızımdan bir inleme firar etmişti.

Odanın kapısı aniden açıldığında yerimden sıçramıştın resmen. Onur kapının ardından endişeli bakışları ile bana bakıyordu. Hemen hareketlenip yanıma geldi.

"Yazgı iyi misin. Ne oldu"

"yok bir şeyim. Karnım ağrıyor biraz"

Onur'un şuan yanımda olmasını isteyeceğim en son andı sanırım. O kadar şiddetli ağrım vardı ki. Onunda üzülmesini istemezdim.

Yerimden doğrulamaya çalıştığım anda Kasıklarıma saplanan ağrı yüzünden yeniden kıvranarak uzandım.

"nasıl bir şeyin yok Yazgı şu haline bak acı çekiyorsun resmen"

"yok bir şeyim Onur. Ben ne olduğunu biliyorum geçer birazdan"

"olmaz öyle kalk hastahaneye gidiyoruz"

"nee, ne hastahanesi be adam gerek yok diyorum."

"bende gerek var diyorum ayakta bile duramıyorsun"

Onur beni kolumdan tutup çekiştirmeye başladığında ona karşı direnmeye çalıştım.

"yahu bırak istemiyorum. Ben neyim var biliyorum bırak beni"

"olmaz, terzi kendi söküğünü dikemezmiş. Doktor da kendini tedavi edemez"

Onur inatla beni çekiştirirken ben de inatla ondan kurtulmaya çalışıyordum. Hayır yani hastahaneye gidip ne yapacaktı acaba. Doktor ona hanımefendi regl olmuş dediğinde.

"Onur delirtme beni istemiyorum, yatar dinlenirim bir şeyim kalmaz"

"Onur ne oluyor oğlum sesiniz taa aşağı geliyor"

Hümeyra teyze kapıya geldiğimde utancım daha da arttı. Resmen durduk yere yaygara çıkardı manyak herif.

"demek kendi iradenle gelmiyorsun Yazgı hanım"

"aynen öyle Onur bey"

"iyi benden günah gitti"

Onur bir anda eğilip bir kolunu dizlerimin altına bir kolunu da sırtıma koyup ayaklarımı yerden keserek beni kucağına almıştı.
Ağızımdan firar eden çığlık ile ona bağırmaya başladım.

"ya manyak mısın indir beni"

"kusura bakma önce hastahaneye"

Onur kapıdan çıkıp araya çıktığında Hümeyra teyze bize şaşkınlıkla bakıyordu. Ben bir yandan omuzlarına vururken Onur hala inatla aldırmadan yürüyordu.

"yaa Onur indir beni bırak Allah aşkına."

En son dayanamayıp istemeyerek de olsa bağırarak konuştum.

"regl oldum aptal herif. Ondan ağrıyor karnım"

Onur duydukları ile adım atmayı bırakmış öylece duruyordu. Yavaş hareketlerle bana döndüğünde utandığım için başımı eğdim. Adet olmaktan değilde bunu bana bağırarak söylettiği için utandıyordum.