Mysterious University By Inskyte ||✔ [PUBLISHED IN IMMAC PUBLISHING]

54

“Tanggalin mo damit mo?”

Halos mabingi ako sa nadinig ko mula sa bibig ni Sk nang makapasok kami sa unit. Napaharap ako sa kanya ng wala sa oras at kunot noong tinignan ito.“Bakit?” tanong ko sa kanya.

“Gagamutin ko sugat mo.”

“Anong kinalaman ng paghubad ko sa sugat ko?”

“Naka uniform ka diba? Hubarin mo uniform mo para magamot ko sugat mo. Huwag kang mag alala hindi ako manyakis.

“Alam ko,  pero ayuko.”
Pagtatanggi ko sa kanya.

“Maghuhubad ka o ako mismo maghuhubad sa‘yu?”
Napalunok ako ng wala sa oras dahil sa sinabi n‘ya.

Hubad pala ah.. Napahalf smile ako saka unti unting tinanggal ang botones ng skirt ko sa harap nya..

Ramdam kung umiiwas ito ng tingin sa tuwing titig ako sa kanya.

“Pw-pwede bang tu-tumalikod ka? Na-nakakailang eh.”
Utal utal na sabi nya.

“Anong masama don,  Tayu lang namang dalawa dito eh.”
Sagot ko.

Napatawa naman ako ng kumuha s‘ya ng tuwalya saka hinarang sa harapan n‘ya.

Uniform lang ang tinanggal ko. Pero ang pang ibaba hindi ako siraulo.

“Humiga ka sa kama.”

“Bakit,  papatong ka?”
Tanong ko.

“D*mn,  papatong—Este hihiga ka o hindi?!”

“Ito na hihiga na.”
Saad ko saka humiga sa kama. Nanatili naman akong walang kibo habang nilalagay nya ang tuwalya sa itaas ko para di makita masilang katawan ko.

Wala naman s‘yang nakita sa‘kin. Dahil di sya tumingin at kinikilig ako don. Gentle din pala tong gag*ng to.

Nanatili akong kalmado habang ginagamot n’ya sugat ko.

“Nag aalala ako sa tuwing napapahamak ka dahil sa‘kin mystein,  sobrang bilis ng kabog nang dibdib ko sa tuwing nababalitaan kung nasasaktan ka. Please alam kung di kita mapipigalan pero sana ingatan mo sarili mo para sa‘kin.”

“Iniingatan ko ang sarili ko para inyong lahat. Pag nawala ako atleast buhay kayo.”

“Mystein seryuso ako.”
Sabi n‘ya kaya napatingin ako sa kanya na ngayon ay nakatingin na sa‘kin.

“Seryuso din ako, Kung mamamatay ako. Sana hindi ikaw ang dahilan dahil masasaktan ako kahit nasa kabilang buhay na ako na ikaw ang dahilan nang pagkamatay ko.”

“Kinokunsensya  mo ba ko.”
Saad n‘ya kaya napangiti ako.

“Nakukunsensya kaba?”
Natatawang tanong ko.

“Moy, paki usap lang pwede bang ingatan mo sarili mo? Uso naman maging kalmado eh kung sana di ka nalang nakisali sa gulo kanina idi sana di na dumugo ‘yang sugat mo. Kaya na kaya namin ‘yon. Sana iniisip mo ‘yang sugat mo bago ka nakisali. Kaya next time kung alam mong mapapahamak ka pwede bang huwag kanang maki alam? Naiintindihan mo ba? Huh?!”

“Hindi.”
Diritsang sagot ko.

“Hindi naman siguro masama na galawin kita ngayong gabi hindi ba?”
Pagbabanta n‘ya sa‘kin.

“Moy, paki usap lang pwede bang ingatan mo sarili mo? Uso naman maging kalmado eh kung sana di ka nalang nakisali sa gulo kanina idi sana di na dumugo ‘yang sugat mo. Kaya na kaya namin ‘yon. Sana iniisip mo ‘yang sugat mo bago ka nakisali. Kaya next time kung alam mong mapapahamak ka pwede bang huwag kanang maki alam? Naiintindihan mo ba? Huh?! Oh diba naiintindihan ko,  kabisado ko panga eh.”
Sagot ko sa kanya.