Mysterious University By Inskyte ||✔ [PUBLISHED IN IMMAC PUBLISHING]

(32)

It’s time... Nasa loob padin ako nang Unit nanatiling nakaharap sa salamin at pinagmamasdan ang sarili,  hindi ko alam pero tila ba parang kinakabahan ako. I don’t understand pero pakiramdam ko sinasabi nang puso ko na huwag nang ituloy ang party sobrang lakas nang tibok nang puso ko.

Mula sa campus hanggang dito sa Unit dinig ko ang announce nang MC na magsisimula na ang party. Ako andito padin. Hindi ako nagbibihis nanatili akong nakauniform hindi ko tinali ng buhok ko at firdt time to. Hindi ko natin inayos ang necktie ko at nagmadali lumabas nang unit.  At nagmadaling dumungo papunta don ngunit malayo palang ako nang may humarang na sa daraanan ko. Limang tao na nakabullet at may kanya kanyang dala na baseball bat.

“At sa tingin mo san ka pupunta?” tanong nong isang babae pero hindi ko alam kung sino dahil kakaiba ang boses nya. Nalaman kulang na babae dahil may susu tangina nyo.

Nanatili akong kalmado at umusog nang kunti palayu sa kanila. Mahirap na baka mapikon sa‘kin mga ‘to at biglang paluin ako.

“Sayang kapa naman,  Hindi ka tatagal nang isang taon dito at pagmimisahan na‘yang katawan mo sa M.I (Mysterious Island) masyado ka kasing paki alamera sa mga nangyayari dito. Nong una Si Xyxy.Naalala mo?Ikaw ang pumalo sa kanya sa batok nang baseball diba? Mabuti nalang yong ibang itinali mo nakatakas pero sadly hindi pinalad si xyxy. Ba’t kaba kasi naki alam ka pa huh? Sana kasi napatay na namin iyong niligtas mo  dahil madaming alam yon. Pero dahil niligtas mo ikaw muna papatayin  namin at isusunod namin iyon.”

“Tangina,  Oh? Tapus?”
Kunot noo kung tanong sa kanila. Ang haba nang sinabi eh. Pero tama ba dinig ko isa si Xy sa mga pumapatay dito? Pero bakit? Ba’t ano ang dahilan nya. Kaya ba bibihira lang syang pumasok dahil iba ang pinagkakabisihan nya..

Naging poker face ang mukha ko nang mapansing sininyasan nang isa na paluin ko. Sumugod ito sa‘kin at mabuti nalanh nakailang ako sa pagtangga nyang pagpalo sa ulo ko. Tinadyakan ko ito banda sa may tyan nya dahilan para matumba ito napahalik naman ako sa lupa nang tumama sa mukha ko ‘yong baseball bat nong isa pang babae. Hindi masyadong malakas ang pala pero ramdam ko ang pag agos nang dugo mula sa labi ko. Tumayo ako sa lumapit dito saka sinuntok.

Lima sila,  may dalang baseball bat at isa lang ako. Pero gusto kung makaalis dito at  makapunta na agad sa Auditorioum.

Nakakuha ako nang pamalo dahilan para magkaron ako nang chance na manalo sa kanila. Ibinagay ko ang buong lakas ko sa pagpalo at dalawa na ang nawalan nang malay.

“Tangina,  ano bang problema nyo sa buhay at ginagawa nyo‘to. Mga putangina ba kayo?”

“Ganito lang yan eh. Madami kang naagaw sa campus na‘to. Si King ang trono sa pagiging president at pagiging paki alamera. Bakit nga ba ang hilig nyo maki alam? Alam mo ba kung anong meron sa campus na ito. Bawal kang tumakas kundi mamamatay ka. Kung manloloko ka sa love patay ka. Kung cheater ka sa exam patay ka kung makiki alam ka patay ka.”

“Tangin! Oh,  tapus? Anong ginawa ko?”

“Pinaglalaruan mo Si sk at Vince. At ‘yon ang pangalawang beses na kasalanan mo. Una nakiki alam at inililigtas mo ang mga mamamatay. Pangalawa ito. Kaya naman ang malas mo.”

“Ganon ba? Ang malas ko nga. Pero dahil pinutangina nyo ako. Will makikipagputangina nalang din ako.”

Sumugod sila sa‘kin. Marunong ako sa self defense kaya alam ko mga ginagawa nila. I try to my arm para hindi ako matama at napadaing ko sa sakit. Yes ,  masakit sya kayo kaya paluin nang baseball tyak masasaktan kayo.

Hinawakan ko sa damit yong dalawang babae. At pinag untog ang mga ito after non. Tumakbo na ako papunta sa party. 

May mga studyante akong dinaraanan at dahil maliwanag ang daan at ang mga ilaw sa buong campus masasabi mong parang umaga lang din. 

“SI PRIMUS BA’YAN? BA’T DI SYA NAKABIHIS?”

“HALA NAPAAWAY BA SYA!”

“OMYGOSSSHH ANO NANGYARI SA KANYA. HUWAHHH SI PRIMUS NGA BA’T PARANG GALING SYA SA GULO MAY BAHID PA NANG DUGO ANG UNIFORM NYA.”

”MALAMANG EH SA DUMUDUGO ANG LIPS NYA OH. MALAMANG DON GALING PERO GOSSH ANG ASTIG NYA PADIN TIGNAN.”

nanatili akong lumakad ba’t ba kasi ng laki nang campus naiti mas malaki pa yata to sa campus namin dati eh.

“Hi?”

“Oh blythe?”

“Ayos  kalang ba?” may pag aalalang tanong nya sa‘kin. Ang galing nya sa tuwing napapa away ako o may problema ako sya lagi ang dumadating,  sya lagi ang nandito. Napatigil ako sa paglalakad nang hawakan nya ang kamay ko.

“Malapit munang malaman kung ano ang katotohanan mystein. Malapit mo nading makita kung anong meron sa Mysterious Island. Basta tandaan mo kahit anong mangyari pakiusap huwag  mong ibibigay ang tiwala mo sa kanya o sa kanila. Pero kung maaari huwag kang magtiwala nalang.”

Yong kaninang isip ko na gulong gulo. Ngayon mas lalong nagulo putanginang buhay to. ”Hindi kita maintindihan , tangina ano ba pinagsasabi mo?”

Lumapit sa‘kin si Blythe saka ako niyakap. Ramdam kung sobrang nag aalala sya sa‘kin. Saka kung hindi lang sya laging wala  baka sya pa ang magustuhan ko.

Napahiwalay ako sa yakap nya.“Bylthe ba’t barang di tumitibok ang puso mo. Tangina humihinga kaba?”

“Nandito ba ako sa tabi mo kung hindi ako humihinga. Kahit kailan talaga naturingan kang matalino pero may pagkabobo din naman.”

“Tangina,  nang iinsulto kaba?”
Inis na tanong ko dito.

“Cg na. Pumunta kana don,  sundin mo ang kutob mo ngayong gabi mystein ,  ngayong gabi nakasalalay sa‘yu ang buhay nang mga studyanteng nasa party. Bilisan mo.”

Tila ba parang kinabahan ako nang malakas dahil sa sinabi nya kaya naman yumakap ako dito saka mabilis na tumakbo paalis. Ayuko! Ayukong may mawala ulit sa isa sa mga kaibigan ko. Isa sa mga taong mahal ko hindi ko na siguro kakayahin. Alam ko ... Alam ko na matatag ako sa tingin nang iba pero hindi .. Deep inside nasasaktan ako... Deep inside durog na durog na nag puso ko. Deep inside hindi na kaya nang puso ko. Sorang sakit na eh. Sa tuwing may nakikita akong studyante na namamatay nadudurog ang puso ko. Kasi pakiramdam ko wala akong paki alam ... Wala akong kwentang tao.. Ayuko sa sarili ko simula nang napunta ko dito sa campus naito. Wala na akong ibang inatupag kundi ang kalitasan nang karamihan .. Ni hindi na ako nakakakain nang maayos.. Sa isang araw dalawa lang ako kung kumain. Dito ko natutunan kung pano pahalagahan ang buhay nang iba. Dito ko natutunan na hindi lahat nang oras sarili mo ang iisipin mo. Madami akong natutunan at dahil ipinaparamdam nila iyon sa‘kin.

At gusto kung suklian iyon hanggat kaya ko.

___