My Fiance is a bully

Chapter 26

Chapter 26  

   

Jake's Pov

"Oh! San ka galing?" Tumingin lang ako kay Rom. Himala na walang CP sa kamay ang loko. 

"Nakatulog lang ako. Napamalayan ko na lang gabi." Habang naka ngiti ‘yong loko at nakaharap sa'kin. Problema nito sabi ko na lang sa isip ko.

"Kanina ka pa hinahanap ng bago mong boyfriend. Nakatulog ang mga tanga sa kuwarto mo." sabay tawa ni Rom. Kinabahan ako sa base ng tawa ni Rom; parang may ginawa itong isang ito. Kilala ko si Rom; siya ‘yong tahimik pero pagdating sa kalokohan walang makakapigil sa kan’ya. Ginawa niya lahat ng gusto niya. 

"Anong ginawa mo?" Seryosong sabi ko sa kan’ya. 

"Hala! May ginawa agad? Wala eh! Pinainom ko lang sila ng pampatulog dahil sinadya nilang talunin ang laro ko. Gumanti lang ako sa kanila. Akala nila nag-iisa sila. Maling paraan ang tinamaan. Sige na pare! Hayaan mo na lang akong tanggalin ang inis ko sa mga gago na ‘yon." Naiinis lang ako sa kalokohan nila. Talagang hindi sila titigil hangga't walang nasira. Dali-dali akong umakyat para tingnan kung may gagawin sila sa kuwarto ko. Nakasalubong ko si Kiel na seryoso ang mukha. Palagi siyang tahimik, pero minsan madaldal. Maririnig mo lang ang boses niya kapag kinakausap siya ng mga kaibigan; bihira siyang magdaldal kapag nasa mood siya. Ganito, tumango lang siya sa akin at umalis na. Unti-unti ko silang nakilala nang maalala kong nasa kuwarto ko pala sina Chak at Kel. Naglalakad na ako nung nasa tapat na ako ng kuwarto ko. Kinabahan ako. Nagtataka ako kung bakit sila pinapasok ni Reiver at Janzen. Oo, kaming tatlo ang magkasama, hindi lang ako. Dahil magpinsan kami, we decided to take Janzen with us, kahit labag sa gusto ni Reiver. Binuksan ko ang pinto ng daan-daang beses. Sabay akong papasok. wala akong nakita. Gagi Rom, para akong pinagtripan ng loko. Napaupo ako sa pagkamangha sa kanila. Hindi ako mapakali dahil sa kanila. Napakaraming kalokohan 

kasi baon ng mga ito. Ngayon lang, sa bawat hakbang ko, may mga tao sa paligid ko. Napahiling na lang ako. Dahil wala akong magawa, inayos ko na ang mga gamit ko. Para bukas, wala na akong dapat ipag-alala para matapos na akong mag-ayos ng mga damit ko. Tumingin ako sa gilid; nakaayos na silang dalawa; ayaw nilang iwanan ang alinman sa kanilang mga bagay; mahal na mahal nila ang kanilang mga bagay kasya sa buhay.

Natawa ako sa aking iniisip. Nakaramdam ako ng gutom. Bumaba ako at hinanap sila. Nakita ko rin ang mga gago. Napatingin silang lahat sa akin. Nakatingin lang ako sa mga itsura nila. Lumapit ako sa kanila. 

"Problema mo?" sabi ko sa kanila. 

"Saan ka galing? Bakit ka nandito ngayon?" Sabi ni Reiver. Grabe, ‘yong mukha niya. Hindi na ako nagulat na ito ang unang tanong nila. 

"Naglakad-lakad lang ako hanggang sa makarating ako sa kabilang isla." Nagulat ako sa sigaw ni Reiver. 

"Tangina, Reiver, bingi ako sa'yo. May problema ka ba kung nasa ibang isla siya?" 

“Gagi, Rom, ang balita ko ay makulit daw ang may-ari at napakahigpit nila lalo na kapag pumasok ka sa isla nila. Ang balita ko, sa pagtapak mo, hindi ka nila basta-basta pakakawalan dahil kailangan mo sabihin ang dahilan kung bakit pumasok ka lang nang walang pahintulot." Napaisip ako sa sinabi ni Reiver. Masungit daw ang may-ari. Kausap ko siya ng harapan. 

"Teka, paano ka nakapasok?" 

"Nakakita ka ba ng gate? Wala naman, ah! Isa pa, isang isla lang ito; nagkataon na iba ang may-ari." 

"Kaya nga hindi kami tanga. Nakita ka ba nila?" 

"Oo! Anak nung may ari. Nakakuwentuhan ko pa nga ang loko. Medyo moody at mainitin ang ulo." 

"So! Hindi nagalit?" 

"Hindi mapapansin pa ba ako may kaaway siya sa taong mahal niya? Tapos kasama pa ako sa drama nila." 

"Oh!" Sabay-sabay nilang sabi sa akin. 

"Wala naman," sabi ko na lang sa kanila. 

"Gagi, seryoso ako. Paano ka nakatakas?" Ang kulit ni Reiver ay mahilig maniwala na wala itong saysay.

Kahit sino naman, basta na lang nakapasok nang walang pahintulot, talaga namang magtataka. Ang dami kasing papasok sa isip nila—spy ba ito? Bakit hindi siya dumaan sa entrance para wala nang gulo? Pero sa ganitong sitwasyon, hindi maiiwasang mapunta ka sa iba."

“"Mabait sila. Kaya, OK lang sa'kin. Isa pa matino sila sa inyo.

"Gago,” Sabay-sabay nilang sabi sa akin. Minsan, ang sarap din ng trip nito. Speaking of pinagtitripan, napatingin ako kay Rom habang naghagis ako ng saging sa kan'ya. Tinawanan niya lang ako. 

“Ang dumi ng damit ko." Arte talaga nitong isang 'to. Binigay na sa amin ang order. Pagkalapag ay dali-dali kong kinuha 'yong akin. Kanina pa ako gutom, at kahit na madami akong nakain kanina ay kumakain pa rin ako. 

"Jake, sa tamang oras, mahahanap mo rin si Chie," sabi ni Jarrie na umaasa pa rin ako sa ngayon maghintay kahit matagal na mapatawad niya ako.

"'Wag na natin pag-usapan ‘yan. Nandito tayo para nakakapag relax kasi isang linggo na lang graduate na tayo as civil engineers. Kaya lang, hindi tayo magkasama," malungkot na sabi ni Raygie. 

Kahit hindi niya sabihin si Roy, siya ang kausap niya. Siguro kailangan kong gumawa ng hakbang. Kakausapin ko si Roy bukas at kung kinakailangan. Kung sasaktan niya ako, hindi ko siya lalabanan kung ito lang ang paraan para mapatawad niya ako katulad niya kahit saan-saan  ko hinanap si Chie araw man o Gabi.

Minsan nakikita ko sa mga mata ni Roy ang pagkadismaya sa tuwing hindi niya nakikita ang kan'yang matalik na kaibigan.

"Tama, sulitin natin ang ating huling araw at ipagdiwang ang ating nalalapit na pagtatapos," sabi ni Paul. Sabay kuha niya ng alak sa baba, tangina, may nakaprepare na pala ang mga loko. Nag-inuman kami at magpakalasing. Pare-pareho kaming hindi kinaya ang sarili namin hanggang sa isa-isa kaming nakatulog sa lamesa