My Fiance is a bully

Chapter 27

Chapter 27   

Jake's Pov

Excited na ako dahil ito na ang araw na ga-graduate na kami. Ito ang araw na, kahit anong pagsubok, kasama ko ang mga kaibigan ko. Masaya ako dahil sabay kaming ga-graduate, pero may kulang si Chie. Hindi pa namin siya nakakasama hanggang ngayon, at wala pa rin kaming balita sa kan’ya. Hindi ako tumigil sa paghahanap sa kan'ya, pero wala! Tama si Manang; Kailangan kong tanggapin kung ano man ang maging desisyon ni Chie. Alam kong darating ang araw na babalik pa rin siya sa kung saan siya nagsimula. Kahit na huminto ako sa paghahanap sa kan'ya, hindi ibig sabihin na binabalewala na ang lahat. Inihahanda tayo nito para sa ating kinabukasan, at gagawin kong mas mabuti ang lahat para kay Chie. Ngayon wala ng hadlang. Nakausap ko na ang ilang gangster na galit na galit sa akin. Tama si Jarrie, may mga totoong kaaway sa likod ko; ito ang mga taong nasaktan ko sa nakaraan. Ngayon ay bumalik sila para maghiganti sa akin. Gustong-gusto ko silang durugin, pero sa tingin ko kung magpumilit ako, hindi sila titigil. Kinausap ko sila at nakipagkasundo sa kanila. Ngayon ang isa sa aming mga kasunduan, tulad ng kanilang team na si Jarrie, ay may mga taong tumulong sa kanila. Hindi lang sila gangster; isa sila sa mga tumutulong sa nangangailangan. Hanga ako sa kanilang puso para sa mga taong nangangailangan. Oo gangster sila sa mata ng matapang pero may puso. Ako! I used the power and name that had that thing that made me think about what Chak said. 

"Hoy! Nagtataka ako kung bakit ka nagagalit." Titingnan ko lang si Reiver. Ngayon ay kasama niya ang kan'yang ina. 

"Hello po tita" sabi ko kay tita. 

"Bakit ka nandito? Nandiyan ang mga kaibigan mo." 

"Mommy, Jake, and I just have something to talk about." 

"Sige." Sabay alis sakin ni Tita. 

"Halika na." Muntik na akong mahulog sa lakas ng pagkakahila niya sa akin. 

"Tangina." ‘yon lang nasabi ko. Tinawanan lang ako ni Reiver. Parang pamilyar lang. Alam kong dito madalas tumambay si Roy kapag gusto niyang mapag-isa. 

"Teka! Bakit tayo nandito?" 

"Ang dami mong tanong." sabay hila niya sa akin. Sasampalin ko ang isang ito. Nagulo ang damit ko dahil sa paghila niya. Yumuko lang ako; Sinundan ko siya. 

"Ano ba bitawan niyo nga ako?” narinig kong sigaw ni Roy. Nakaangat ako kay Reiver na ngayon, seryosong nakatingin kay Roy. Hindi pa niya napansin na nakatingin siya kay Paul. Mukhang hindi ko na kailangan ipaliwanag kung ano ang nangyayari ngayon. Mukhang pinagplanuhan nila ito. 

"Napaka ingay mo." Sabay talon ni Chak, nagulat ako sa ginagawa niya sa may puno. 

"Hoy! Ibaba mo ako Chak!" sigaw ni Kel sa kan'ya. Tinawanan lang siya ni Chak. 

"Gagi, huwag mong sabihing natatakot ka. Umakyat ka nga; matuto kang bumaba." 

"Gagi, tulungan mo ako. Tinulungan kita, kaya tulungan mo ako. 

"Oo, ang daming sinasabi! Kuya Roy, paabot nga sa'kin ito." Nakakunot ang noo ni Roy na nakatingin sa kan'ya. Ang dami niyang puwedeng utusan si Roy pa. Inabot ni Roy ang sanga dahil matangkad si Roy kaya ayon kay Chak, itinulak niya ang sanga pababa hanggang kay Kel. Bumaba na ang loko. 

"Ginugutom mo ako. I'm sorry for bothering you, but something is about to happen." Magkalapit pa rin sina Chak at Kel. Tumingin si Chak sa kan'ya habang sumasaludo. Ibig sabihin alam na nila. Hindi na ako nagulat. Malalaman nila ang lahat, sila pa ba.  Sabi nila dati; kung may mga armas sila, iyon ang dapat hawakan ng mahigpit ni Roy. Napatingin si Roy sa akin. Nakasalubong ang kilay niya. Ganyan siya kapag galit.

“Mag-usap kayong dalawa, dahil may 10 minuto na lang kayong natitira.

“Tatawagan na lang kita," sabi ni Rom sa amin. 

Baka ito na ang pagkakataon para makausap siya. Iniwan na kami ng mga kaibigan namin. Kami na lang ang natira. Lumapit ako sa kan'ya kahit medyo natatakot ako sa kan'ya. 

"Congratulations. ." Yon lang ang nasabi ko. 

"Congratulations din saiyo," sabi niya sa akin. Napaangat ako dahil kinausap niya ako. Ang mas ikinagulat ko ay bigla niya akong tinawanan. 

"Ang tanga mo, hinintay lang kitang lumapit sa akin. Hindi ko maiwasang magalit sa iyo; kaisa-isa best friend ko iyon. Nagsumpaan kami ng bestfriend ko na magtutulungan lalo na kapag nasaktan siya, pero wala akong magagawa! Ayan, pero hindi mo siya tinulungan; ‘yon ang ikinagalit ko. Pero ngayon, alam ko na dahil mali ang ginawa mo. Nagkunwari ka lang, pero nadamay pa rin si Chie sa'yo. Sinabi mo na wala kang koneksyon kay Chie, ngunit maaari mo siyang tulungan sa ibang paraan. Jake, handa akong bantayan siya 24/7. ," sigaw niya sa akin. 

"Sorry." ‘Yon na lang ang nasabi ko. 

"Wala na akong magagawa sa ngayon nangyari na ito. Nag-aalala lang ako kay Chie. Masaya ba siya ngayon, o may kasama na siya ngayon? Sana handa siyang protektahan, ngunit may isang bagay na nagpapatibay sa akin. Naniniwala akong nasa mabuting kalagayan siya, at ngayon ay tapos na rin siya. Super strict sa kanila. Noon, ang tanging ginawa niya ay sundin ang kan'yang mga magulang. Ngayon alam ko na siya ay nakatira sa iyo sa mahabang panahon. Gagi ka, wala ka man lang sinabi sa amin."

"Nagtanong ka ba? Isa pa kung sinabi mo sana sa amin na best friend mo siya." 

"Kung masusunod lang sana ako, isisigaw ko siya gaya ng ginawa ko sa girlfriend ko, pero wala! Ayaw sabihin ni Chie, at inilihim namin ang koneksyon namin sa isa't isa. Hindi ka ba nagtataka kung bakit may account tayong dalawa dahil sa'yo? Isa pang pribado para sa aking mga tagahanga.” Nang tumunog ang phone ni Roy, alam na namin kung sino iyon. Mga kaibigan ko. Ngayon mas gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko man lang namalayan. Hanggang sa nagpaalam na sa akin si Roy, Paul, at si Raygie, nag-party din sa kanila. Naging masaya ako para sa mga kaibigan ko. 

"Halika na." sabay hila ni Janzen. Pinagsama namin ang handa kasama si Reiver dahil ito ang araw na tatlo sa aming angkan ay naging engineer.

 Kaya naisipan naming magtayo ng construction company; ito ay R3PJ2, ibig sabihin ay Rom, Raygie, Reiver Paul, Jake, at Janzen. Nagulat kami nang makarating kami sa subdivision ng Guavas. Maraming pagkain ang hinanda. Nagbuhos talaga sila sa amin. Ang ikinagulat ko ay may binigay sila sa akin. Pangarap kong magkaroon ng sariling sasakyan. Excited na akong magyabang sa mga kaibigan ko. Nakakapagod na ang dami naming babati hanggang sa unti-unti na silang nawawala. Doon na lang ako nakaramdam ng pagod. Nagpaalam na ako at pumunta sa kuwarto ko, kung saan ako napadpad at natulog.