My Fiance is a bully

Chapter 51

Chapter 51

  

Chie's Pov

"Ano ba Jake bilisan mo!" sigaw ko sa kan'ya. Nasa kuwarto pa ito. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya. 

"Oo, nandiyan na." Ayan sumigaw na naman siya. Hindi pa rin bumababa? 

"Aalis na ako,” sinigawan ko siya. Nag-uusap kami na aalis kami ng maaga. Tumalikod ako ng bigla siyang tumakbo papunta sa akin. Ang bango niya. Tsaka inalalayan niya ako. Bago kami umalis sinigurado naming naka-lock lahat. Umalis na din ako 

Kaba at excitement ang nararamdaman ko dahil makikita ko na rin ang lola ni Kenneth, ang unang tumulong sa akin." Napalingon ako kay Jake. Ang hirap itago sa kan'ya na nararamdaman ko na lagi niya akong napapansin. 

"Anong ginagawa mo?”

“Ayos lang ako. I'm still excited."  Jake smiled at me. 

"For sure, you will be happy." Kumunot lang ang noo ko sa kan'ya. Sabi niya. Hindi ko na lang siya pinansin. Tumingin-tingin lang ako sa paligid. Maghapon na. Ang ganda pa rin ng tanawin, at sa bawat daanan namin ay may mga bulaklak kaming nakikita. 

Namiss ko ang C3 Flower Farm ng mga magulang ko, na ipinangalan sa aming magkakapatid. Ang C3 ay nangangahulugang Cheerz, Chie, at Charlz. Ngayon, malapit na itong matapos sa tulong ng kaibigan kong si Erika. Sa panahon na wala ako, siya ang laging nag-update. At ngayon, konting kembot na lang at matatapos na kami. Matagal ko nang pangarap na makapag patayo ng isang mini restaurant na partnership namin ni Erika naalala ko na may isang matandang nag-alok ng kan'yang lupain para ibenta sa kagustuhan ng mga anak niya. Nakiusap ako noon kay Manong na kung maaari, 'wag na muna niyang ibenta dahil ipag-iipunan ko. Nagulat ako nang pumayag si Manong sa kasunduan ko. Ngayon, nabili ko na siya nang buo at sobra-sobra ang pasasalamat ko kay Manong dahil kahit kailangan nilang ibenta ang lupa, pinagbigyan pa rin nila ako. Konting tiis na lang, malapit nang magbukas ang C and E Mini Restaurant, sa tabi ng flower farm namin. Napapikit ako bigla, tumigil si Jake. 

"Are you okay?" Nauna siyang lumapit sa akin. Naguguluhan ako sa ginagawa niya; hindi ito sapat upang suriin ang aking katawan. 

"Gawin mo." 

"Hindi ka ba nasaktan?" 

"Hindi! Tsaka bakit bigla kang huminto?"

"Paano may dumaan na aso? Iniwasan kong masaktan. Bakit nila hinayaang gumala ang mga aso? Paano kung masaktan sila o may dumaan na ganito? Kung hindi ko.  iniwasan, masasaktan ang aso. Hindi sa lahat ng oras ay ligtas sila sa labas." 

“Hoy! Ang dami mong sinasabi. Ang alam ng aso, gumala at makijamming sa kapwa niyang aso. Sisihin ang aso, sa tao kung maingat silang magmaneho, hindi sila masasaktan." 

"Hoy Chie, pupunahin kita sa mga sinasabi mo. Hindi sa lahat ng oras nag-aadjust ang mga tao; kailangan pa rin nila ng gabay sa mga nag-aalaga sa kanila.”

"Oh my! Huwag na nating pag-usapan ang asong iyon. Mukhang stressed ka. Bumaba ka na." Tinignan ako ng seryoso ni Jake. 

"Here we go."

"Oh! Nandito na tayo." Napakamot na lang si Jake. Bumaba na kami ni Jake. Hinila ko siya papasok. Malaki kasi ang bahay nila Kenneth. Kailangan pa naming maglakad bago namin makita si Kenneth na pakiramdam namin ay may hinahanap ang loko. Ginulat ko si Kenneth kasi seryoso ‘yong mukha niya.

“Ginagawa mo?

"May hinahanap lang ako." 

"Ano?" Sabi ko sa kan'ya.