My Fiance is a bully

Chapter 50

Chapter 50

    

Jake's Pov

Hinintay ko si Chie, magising. Halos nababaliw na ako sa paghahanap sa kan'ya. Buti na lang at wala na si Roy, at nakabalik na sa Manila ang mga kaibigan ko. Dahil kung nagkataon na andito sila, lintik na walang ganti, bugbog na naman ang aabutin ko kay Roy. Sa sobrang alaala, humingi ako ng tulong sa  magkapatid, pero wala akong nakuha dahil hindi rin nila alam. Nilibot ko halos ang buong barrio para lang makita si Chie, tapos naabutan ko siyang natutulog habang hindi niya ako matawagan. Ganito ba kalaki ang galit ni Chie na hindi man lang niya ako hinahanap? May nag-aalala sa kan'ya. Nagising si Chie, seryosong nakatingin sa akin. Hindi ko muna siya tinalakan dahil kakagising niya lang lalo na't hindi pa nag-almusal si Chie. Nang magising si Chie, niyaya ko siyang kumain. Natahimik si Chie at hindi man lang nag salita. Kakaiba kung paano siya magsalita. Ngayon ay tahimik na siya, tulad ng Chie na kilala ko noon. Bumalik ba si Chie noon? Sana bumalik si Chie. Kumain kami pareho ng lagi kong niluluto, pero nagluto ako ng spaghetti dahil ito ang madalas niyang ni-request sa akin. Naisip ko lang magluto ng nararamdaman kong busog si Chie. Tinignan ko siya ng seryoso. Seryoso din siyang nakatingin sa akin, magkasalubong pa ang dalawang kilay. 

"Ano ang dapat mong sabihin?" Seryosong sabi ni Chie sa akin. Siya  ang may kasalanan, siya pa nag-taray

"Saan ka nagpunta? Alam kong wala akong karapatan tanungin ka, pero dapat kasama kita. Sa sobrang pag-aalala ko sa'yo ay inikot ko ang buong baryo para hanapin ka." Nakasimangot lang si Chie na nakatitig sa akin.  "Then you're back home! You didn't even able to call me. Wala ka bang konting pagmamahal sa akin? Hindi mo ba talaga ako kayang mahalin? Chie, inunawa kita dahil alam kong gumawa ako ng pagkakamali ako sa iyo. 

"Teka! Akala ko may trabaho ka. Ang dami mong sinasabi? Ikaw una umalis ah! Tapos sasabihin mong wala akong pakialam. Teka, bakit mo ako hinahanap sa buong barrio? Ano ako, nawawalang bata?"  Nagawa pa niyang magbiro. 

"Work where, besides, where did I work? Umalis lang ako kasi may binili ako. ’Yon lang," sabi ko sa kan'ya. 

"Umalis ka, hindi ko alam kung saan ka nagpunta." 

"Naglakad-lakad lang ako. Tapos lumapit sa akin si Joana."

"Anong ginawa sa'yo ni Joana? Nasaktan ka ba?" 

"Hindi niya ako sinaktan, ang weird niya kanina. Sumama ako sa kan'ya; nabusog ako sa dala niyang pagkain, at iyong tatlo na kasama niya na nanakit saiyo." 

"Nagpakita sila. Hindi sila sumunod sa patakaran." Sabay kuha ng phone ko. 

"Hoy! Anong ginagawa mo?" 

"May tatawag lang ako at sasabihing hindi sila sang-ayon sa patakaran ko." 

"Ang OA lang, kinausap nila ako ng masinsinan at personal silang humingi ng tawad sa akin. Tsaka pinatawad ko na sila. Naiintindihan ko naman kung bakit nila ginawa iyon dahil sa tindi ng selos at inggit sa iyo. Nilinaw ko na rin. I'm sorry. Kung sisihin kita, kaya mo akong protektahan pero ayoko nang bumalik sa nakaraan. Nasasaktan pa rin ako, pero hindi mo ginusto. Napaluhod ako, umiiyak, humarap kay Chie. 

"Sorry, Chie, sorry, Chie, kung puwede ko lang bawiin lahat."

"Tumayo ka, malinaw na sa akin lahat.

Ako lang ang nagpahirap sa akin. Sige, sasama ako. Kung kailangan kitang pagsilbihan, gagawin ko ito bilang fiance mo. Kahit bully ka." Sa saya ko, tumayo ako at niyakap si Chie. Hindi ko maiwasang buhatin siya na para bang sabay kaming sumasayaw. 

"Mabigat ako; ibaba mo ako." Tumigil ako sa pagsasayaw at seryosong tumingin kay Chie. Hindi ko napigilang halikan siya. Hinalikan din ako ni Chie habang nakayakap lang ako sa kan’ya. Napatingin ako kay Chie. Mayroon akong isang bagay na nais kong malaman, at ito ay malinawan ako. Sinamaan ko siya ng tingin habang si Chie ay nakatitig din sa akin.