My Fiance is a bully

Chapter 29

Chapter 29   

Jake's Pov

Sa sobrang excited ko, gusto ko nang mag-umaga na. Ito na kasi ang oras na luluwas kami at ibabalik ko si Chie sa buhay ko. Ang tagal ko siyang hinanap, pero nandito lang siya sa paraiso ng barangay magiliw; nasa isla lang siya. Hindi man lang sumagi sa isip ko na posibleng nasa isla si Chie; namuhay siyang mag-isa na walang nakakakilala sa kan'ya. Ako ay humanga sa kan'ya; kaya niyang harapin ang buhay mag-isa. Hindi kataka-taka na kilala si Chie bilang isang madiskarteng tao, at hindi siya nagsasawang gumawa ng mga bagay sa kan'yang paligid, tulad ng mga halaman na naging buhay ng Chie School at ng kanilang flower farm. Napagkasunduan na lang ako sa mga magulang ko na tumira si Chie sa akin ang lahat ng pagkukunwari ko, pero sa

Pag-alis ng magulang ko, sanay na akong laging wala sila sa lahat ng oras. Kami ni Chie ay komportable at ligtas sa aking tahanan, ngunit ang lahat ay nangyari sa kabaligtaran. Sinaktan ko si Chie at itinulak siya palayo sa buhay ko. Ngayon itatama ko lahat ng ginawa ko. Napatingin ako sa relo ko. 4:30 a.m. na.  Sa excitement ko, ginising ko si Reiver. 

"Hoy!" Nagising ko si Reiver. Mahimbing ang tulog niya nang sabihin niyang maaga kaming aalis. Kilos babae pa naman, gumalaw ito na parang babae. Kapag naligo ang loko, 10 minutes. Hindi ko alam kung anong ginawa ng lokong to sa C.R.

"Wake up. Time to go." Hindi niya talaga ako pinapansin. Niyugyog ko siya sa abot ng aking makakaya. Nagising ang loko. Nakatingin sa'kin ng masama.

 "Bakit? Natutulog ang tao." 

"Mag-ayos ka na! Aalis na tayo." 

"Nagpakatanga mo sa ganitong oras. Maglakbay ka, Jake! Gisingin mo  lang ako. Anong oras na? Inaantok pa ako." 

"Saan ka nagpunta? I told you may lakad tayo."

"Hindi ko nakalimutan, pero wala akong matatanda ang lakad na sinabi mo na ganitong oras.” Tumingin siya sa relo niya. "4:45 am pa naman Jake. Kung wala kang magawa, mag-jogging mag-isa. Huwag mo akong istorbuhin.”

"Ang tanga mo, mag shower ka na. Gagabihin pa tayo." Tinignan niya ako ng seryoso. 

"Teka! Wag mong sabihin kung bakit ka nagising ng ganitong oras dahil aalis tayo ngayon umaga." 

"You got it too; you're stupid," natatawa niyang sabi sa akin. 

"Oh bakit?" sabi ko sa kan'ya. 

"Mamaya pa tayo aalis mamayang hapon kasi sasakay lang tayo sa eroplano ng kaibigan ko na nakatira doon. Pabalik-balik din kasi ‘yong partnership nila. Matagal na kaming magpinsan ni Reiver, pero bilib ako sa kanya—lahat na lang kinakaibigan niya. Ngayon, hindi na nakapagtataka na may kakilala si Reiver na nagwo-work sa Barangay Paraiso

“What?”  Lumakas ang boses ko. 

"Surprise lang. Uso ang mag seen.  Ang tanga mo, kahit kailan tamad Kang mag seen. I messaged you." Napatingin ako sa phone na may 67 unread messages. 

"So! puwede ba akong matulog? Gago excited lang." Sa inis ko ay binatukan ko siya. Pinaalalahanan niya ako na maaga siyang gisingin dahil maaga kaming aalis tapos hapon lang pala. Ang sarap kick out ng isang 'to. Hindi naman makatulog dahil super excited akong makita si Chie ngayon, isa lang itong malaking alarm para sa akin Habang ang tanga ay tumatawa at nang-aasar sa akin. Wala akong mapapala kung mananatili pa ako rito, kaya tinalikuran ko na siya. Dahil hindi pa ako antok, nag-jogging na lang ako sa bakuran ng bahay namin.

Simula may humarang sa akin ay ang grupo nila Janzen kung saan binigyan nila ako ng matibay na aral na natutunan ko sa buhay ko sa pangangailangan unahin muna ang mga bata, kailangan nilang makapagtapos ng pag-aaral, isa ito sa mga dahilan kung bakit ako nagtayo ng sarili naming paaralan dahil gusto namin sila ay mabigyan ng pagkakataong umangat sa buhay at balang araw ay babangon sila hindi nila pababayaan ang mga taong naging bahagi ng kanilang buhay at patuloy na iikot ang henerasyon pagdating ng panahon na tayo ay matanda na. Alam kong nandoon sila. 

"Bakit hindi ka makatulog? Ang aga mong nag-jogging!" Nilingon ko si Kuya na ngayon ay may bitbit na bag at inilagay ito sa gilid. Aalis na ito. Pero naka sando ang tanga. Hindi ba siya nilalamig?

 “Ano ‘yan?” sabi ko sa kan'ya.

“Ang alin?” tanong ni Kuya Jaydee. 

"Iyan ang gamit mo." Tumayo ako at lumapit kay Kuya. Tinawanan niya lang ako. 

"Gagamitin ko, para mamaya ok na." Ni-lock ko na ang kjwarto ko. Syempre mahirap na ulit pumasok si Reiver. 

"Gamit? Aalis ka?" 

"Aalis na kami." 

"Oh!" ‘yon lang ang nasabi ko sa kan'ya. 

"Fine! I'll go with you. Sa lagay kayo lang dalawa ni Reiver ang gagala.  Isa pa, atleast makakatulong si Chie sa inyong dalawa. Sa ating dalawa, for sure ako lang ang kakausapin niya dahil ganoon kami ka-close ni Chie. Eh! May parte pa kayong dalawa na nagpasaya sa inyo." Napaisip ako sinabi ni Kuya Jaydee. Tama si Kuya Jaydee—wala kaming happy moment ni Chie, puro pangbu-bully lang ang pinagdaanan niya. 

"Sumama ka," sabay talikod ko sa kanya. May point naman si Kuya—siya lang ang paraan para makausap niya si Chie habang naghihintay ako ng tamang pagkakataon. Pumasok na ako sa loob. Nakasalubong ko si Reiver, bagong gising ang loko. Hindi ko na lang siya pinansin. Umakyat na ako sa kuwarto at nagpalipas ng oras. Nang makaramdam ako ng gutom, bumaba na ako. Kumain ako habang ang dalawa ay pasimpleng nanonood ng TV. Pagkatapos kong kumain ay dumiretso na ako sa labas hanggang sa makita ko ang malaking puno kung saan unang tumibok ang puso ko ng makita ko si Chie sa ilalim ng puno remember everything. Sumandal ako malapit sa puno hanggang sa nakatulog ako.