My Fiance is a bully

Chapter 11

Chapter 11 

Chie's Pov

Nagkatinginan kami ni Jake habang papalapit si Janzen sa harapan namin. 

"Tara, Chie, may bago akong motorsiklo baka gusto mong subukan," seryosong sabi ni Janzen, habang hindi ko alam ang sasabihin. "Malalate ka nito. It's only 15 minutes," pilit niyang pagkumbinsi sa akin. Hindi ko maiwasang mapatingin kay Jake na ngayon ay nakabusangot na ang mukha. Pilit kong tinutulak si Janzen palayo sa kanya, pero siya ang lumalapit. Hindi ako makapag-isip ng maayos; Kailangan kong humanap ng paraan. Nagulat ako ng bigla niya akong hilahin. Nagulat ako sa ginawa niya. 

"Wait lang," sabi ko sabay bitaw kay Janzen. “Ano ka ba—may kasama ako," mahinang sabi ko. Nang biglang tumunog ang phone ko na kanina ko pa hinihintay ay dali-dali kong sinagot, at lumayo ako sa kanila nang seryosong tingnan silang dalawa. Binaba ko ang bag ko at lumapit sa dalawa. 

"Wala tayong pasok ngayon," sabi ko sa kanila, lalo na si Jake, dahil akala niya wala akong kaibigan na naalala ko Si Jake kapag tinanong niya ako kung sino ang kausap ko hindi niya malalaman ang relasyon namin ni Roy "Mauna na ako sa inyo" sabi ko sa kanila. " 

"Saan ka pupunta?" seryoso sabi ni Jake. Ito na sinasabi ko.

"Gonna buy something at the grocery store; walang laman ang fridge," sabi ko kay Jake. 

“Si Manang ang naka-assign!" 

"Pagpupumilit ako kay manang. Wag kang magalit kay manang." 

"Huwag kang mag-alala, Jake, ako na ang bahala kay Chie; sasama ako sa kanya kung iyon ang kinatatakutan mo." Napatingin ako kay Janzen; nakangiti siya sakin. Mukhang wala na akong choice kundi ang makasama siya. Akala ko pa naman nakalusot na ako nung tinawagan ako ni Roy at sinabihan lang ako na wala siyang pasok. 

"Si Manang ang bibili ng grocery; may idadagdag ako kay Manang. Trabaho ni manang na ang gumawa nito. Baka nakakalimutan mo na nandito ka para pagsilbihan ako at hindi ka nanliligaw sa iba." 

"Jake grabe naman ‘yong salitang flirt eh, mukha na nakikipag-landian si Chie?" sabay tawa ni Janzen. 

"Tumahimik ka!" sigaw ni Jake. Hala! Parang may gulo. Lumapit si Jake kay Janzen habang parang baliw na tumatawa. 

"Ikaw ang tumigil; wala kang respeto sa mga babae. Gago mo talaga para sabihin yan sa harap natin," seryosong sabi ni Janzen kay Jake. 

"I'm not asking for your opinion. I don't need your advice. Kung tutuusin, bagay naman kayong dalawa; masyado kayong mapapel sa buhay.

Gago para kayong mga linta na nagdidikit. Bakit, dahil wala kayong mauuto sa pamilya niyo?"

"Ang gago mo." Mabilis akong humarap sa gitna. Isang lapit na lang, nagsusuntukan na ang dalawang ito.

"Janzen, please wag ka nang magsalita." sabay harap ko sa kanya. Hinarap ko si Janzen; Hindi ako makasabay sa bawat tingin ni Jake. 

"Hayaan mo na lang bastusin ka ng lokong 'yan. Napakakapal ng dila ng lokong 'to. Bakit, dahil nandito ka sa pamamahay niya? Gago ka, kung puwede lang hindi sumunod. Ayokong tumira dito dahil sa hiling ng magulang mo; 'yon. Bakit ako nandito." Natawa si Jake sa sinabi ni Janzen. May nakakatawa sa sinabi ni Janzen. Ang kanyang mga magulang ay isang mabuting pag-aalala. 

"Talaga! Naku, isa ito sa mga plano mo? Kunin mo; sinasabi ko sa iyo kung ano man ang binabalak mo. Mag-ingat ka; hindi kita uurungan, gago. Kung kailangan kong makipaglaro sa apoy, l play with you," seryosong sabi ni Jake. Nakita kong tumawa si Janzen sa harap ni Jake. Naloko, parang gusto kong tamaan si Janzen; sinadya niya ba? Naguluhan ako sa sinabi nilang dalawa. Tila nagbago ang usapan at ito ay simple para sa kanilang dalawa. May tensyon sa pagitan ng dalawa. 

“See! Hanggang ngayon, hindi ka pa rin tapos sa issue na ‘yan. Syempre masisisi mo ako kung nahuhumaling siya sa akin.

"Ang gago mo." Sabay hampas ni Jake kay Janzen. Natumba ako sa lakas ng pagkakatulak. 

"Tingnan mo, ang gago mo. Kung nagtataka ka, hindi pa ako nakaka-move on. Sabihin ko sa'yo, wala akong pakialam. Sa'yo siya, tutal mahal mo naman ang dati, 'di ba? ? Sabagay, napagod na ako sa kanya; kaya hindi na ako magtataka kung may ahas sa bahay ko na kakagatin kahit kailan. 

“Anong tawag mo sa sarili mo? Isa kang malaking duwag, pero sasabihin ko sayo, ahas man ako. Paano kung  totohanin ko kaya sinasabi mo, siya kakagatin kung anong oras?" 

sabay tawa ni Janzen. 

"Tumahimik ka, gago. Bakit hindi mo siya kayang protektahan? Natatakot ka bang mangyari ulit ito? Well, handa akong tuklawin ulit kung ‘yan ang gusto mo." 

"Subukan mo. Kahit pinsan kita kaya kitang patayin, gago." Lumapit ulit si Jake. Ngayon ay kinukwelyuhan niya si Janzen. Hindi ko alam ang gagawin ko. Nang makatanggap ako ng mga mensahe mula kay Raygie, hindi na ako nagdalawang isip na i-text siya. Siya lang ang malapit kay Jake maya-maya ay may doorbell, at mabilis akong lumayo sa kanila ni Janzen, ramdam ko ang pang aasar ni Janzen kay Jake. Mabilis na nagmamadaling pumasok si Raygie. Sinarado ko ulit ‘yong gate. Pagbalik ko, wala na si Janzen; si Raygie at Jake na ang nag-uusap. Napatingin sila sa 'kin. Napakunot-noo akong nakatingin kay Jake.

 Parang wala lang sa kanya ang nangyari. Bakit ganyan na lang siya kagalit kay Janzen? Ano ba ang ginawa ni Janzen na humantong sa ganitong gulo?  Pagbalik ko, wala na si Janzen; si Raygie at Jake na ang nag-uusap. Napatingin sila sa 'kin. Napakunot-noo akong nakatingin kay Jake. Parang wala lang sa kanya ang nangyari. Bakit ganyan na lang siya kagalit kay Janzen? Ano ba ang ginawa ni Janzen na humantong sa ganitong gulo?

"Maiwan ko na kayo," sabi ko sa kanila ang problema ay nalilito ako sa bawat linya nilang dalawa. 

"Chie." Nagulat ako kay Manang. 

"Lutang na naman May sakit ka ba?" 

"Wala po. Puwede po akong tulungan?" 

"Oh! Kaya ko ito. Magpahinga ka na diyan. Nagluto ka ng maaga kanina." 

"Oo nga Chie. Isa ka pang bisita dito at hindi katulong. 

"Hindi rin ako sanay. Isa pa, hindi pa ako matanda; kaya ko pa." Tumawa ang lalaking lumingon sa akin. 

"I told you, Ate, are you old?” Na-realize ko lang kung bakit siya tumawa. 

"Hay! Wala akong ibig sabihin sa sinabi ko." 

"Ok lang, totoo naman na matanda na ako." Nagtatawanan kami ni manong. 

"Oh siya! Magpahinga na tayo." Pagkaalis ni Manang, tinignan ko ‘yong phone ko. 10 a.m. pa lang. Nakaluto na si Manang. Wala akong magawa. Nagpaalam na rin ako kay Manong na kumain ng ice cream. Pagpasok ko sa kuwarto ko. Nagulat ako sa napansin ko, magulo ang gamit ko. Sino ang gumawa nito? Kinakabahan ako at natatakot na rin. Sino ang gumawa nito? Naka-lock ang gate, imposible sa ibang tao. Bakit ako? Tumingin ako sa bintana at wala akong nakitang kakaiba. Saan siya pumunta? Eh! Walang makadaan sa bintana. May mga bakal sa bawat bintana. Sumakit ang ulo ko sa pag-iisip na si Janzen lang ang pinaghihinalaan kong gumawa nito. Siya lang ang pinaghihinalaan ko dahil ang gulo nila simula nang tumira dito. Anong meron sa kanya? Bakit niya ako ginugulo? Wala naman siyang makukuha, wala akong masyadong pera. Tiningnan ko ito isa-isa gamit ang gamit ko. Walang nawala maliban sa mga damit ko na nakakalat. Inayos ko isa-isa. Naglilinis din ako. Nang mapagod ako ay nakatulog ako.