Hiçbir adamın zehirli tenine, tutkudan başını döndürecek kadar uzun dokunmamıştım bile... Ama şu an başı dönen bendim. Bir şarkının notalarını kusan parmakları kadınlığımın duvarlarına dokunduğunda, bataklığa dönmüş bahçemde toprağa bir tohum düşmüş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: Sezen Aksu-Ben Sende Tutuklu Kaldım
〖 •••••••••••••••••• 📸 •••••••••••••••••• 〗
Şeker Portakalı'nın sayfalarından birinde şöyle yazar:
"Bir kış sabretmişsin de tam çiçek açacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat."
Yıllarca, üzerime lapa lapa yağan karın altında yeterince fırtına görmüştüm. Ama kendime inşa ettiğim buzdan kaleme bir gün bir yabancı gelmişti ve işte o gün duvarda ilk çatlak oluştu. Güneş yüzü görmeyen bedenime baharı müjdeleyen bir cemre de nihayet düştü böylece. Lakin olmayınca olmuyordu. İlk kez yaza dair hayaller kuruyorken yine kar çiselemeye başlamıştı üzerime. Ancak kar tanelerinin bu sefer bilmediği bir şey vardı. Birincisi; ben artık içimle dışımla zaten buz kesmiştim. İkincisi; bir kez ayağa kalktıktan sonra yerle tüm bağımı kesmiştim. Benim yerim artık gökyüzüydü. Üç... Üç'e zaten aşıktım.
"Sabah emniyet müdürüyle görüştüm. Sağ olsun ricamı kırmadı ve gerekli yerlerle iletişime geçti. Taha Mert Yazıcı, askeriyeden aldığı özel izinle 10 Şubat 2017'de İstanbul'a gelmiş ve 15'inde de birliğine yeniden teslim olmuş. Sizce bu tesadüf mü?" dedi Mazhar amca.
Evet, tesadüftü. Evrenin binlerce kombinasyonunun arasında talihsiz bir denk gelişti sadece. Kesinlikle böyleydi. O yüzden acilen konuyu kapatmalıydık.
"Savcıyla görüştün mü? Haberi var mı bu bilgilerden?" dedi babam.
Gökyüzüne doğru hevesle deklanşörüne bastığım fotoğraf makinelerimle, duyduğum haberden sonra çimenliğin üzerinde kalakalınca ilk işim babamı aramak olmuştu. Çünkü birinin acilen bana 'hepsi saçmalık' demesine ihtiyacım vardı. Fakat bu konuda en yanlış seçimi yaptığım babam da istediğimi bana verememiş, üstüne bir de Mazhar amcayla konuşmak için beni hemen şirkete çağırmıştı. Oysa bana soran olsaydı, duymak istemiyorum derdim. Artık, içerisinde mutsuzluk yüzünden kıvrılıp kalan bir virgül taşıyan hiçbir cümleyi duymak istemiyorum.
"Bizzat gittim savcıma. Hassasiyeti anlattım. Derhal davaların birleştirilmesi ve geçmişe dönerek dosyanın içinde yer alan görüntü, belge ve şahitlerin yeniden değerlendirilmesini talep etti." dedi Mazhar amca ve alnında sıkıntıyla gezinen parmaklarıyla yönünü bana çevirdi. Oysa oturduğum yerde görünmemek için çıt bile çıkarmamıştım. "Durucuğum, biliyorum bütün bunlar senin için kolay değil fakat senin de yeniden savcıya ifade vermen gerekiyor."
