Hiçbir adamın zehirli tenine, tutkudan başını döndürecek kadar uzun dokunmamıştım bile... Ama şu an başı dönen bendim. Bir şarkının notalarını kusan parmakları kadınlığımın duvarlarına dokunduğunda, bataklığa dönmüş bahçemde toprağa bir tohum düşmüş...
Bölüm şarkısı; Mazhar Alanson - Benim Hâlâ Umudum Var
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
〖 •••••••••••••••••• 📸 •••••••••••••••••• 〗
••• 💄 •••
"İyi geceler güzel oğlum benim. Çok güzel rüyalar gör."
Bir zamanlar benim Allah vergisi güzel dudaklarıma konan dudakları, şimdi oğlumuzun şakağındaydı. Onu doya doya yaşayabildiği için oğlumun tenini bile kıskanabilirdim. Tabi o dudaklar hâlâ bana ait olsaydı... Benim özlemim artık ömürlüktü ama neyse ki yulaflı çöreğim daha fazla bu ağırlıkla yaşamayacaktı.
Her şey çok garip değil mi? Ay, düşünsenize, bizim gerçekten de bir oğlumuz var. İkimizin... Onu, elinde sigarayla Ghost'un kapısında gördüğüm ilk gece 'bu adamdan çocuğun olacak' deselerdi, gerdanımı kıra kıra kahkaha atardım vallahi. Ayol siz söyleyin, benden anne olabileceğine siz inanabilir miydiniz hiç?
Ama oluyormuş...
YSL'nin son tasarım topuklularını almak için sıraya girmek yerine, minik ayaklara geçirdiğim bir çift patik bana hiç almadığım bir hazzı bıraktığında anladım bunu. Geceleri bir kulüpte dolup duran bardağımla dağıtmak yerine, bir bardak sütümle yatakta çizgi film izlerken ya da. Meğer benim içimdeki boşluğun sebebi bana ait olamayan bir aileye duyduğum özlemmiş. Yine bana ait olamayan bir adamın, bana ait kıldığı bir çocukla öğrenmiştim bunu da.
Artık bir ailem vardı. Artık bir eve sahip olmanın anlamı vardı.
"Üzerini örtmene gerek yok." diye fısıldadım, yanına yaklaşarak. Öyle dalgınca oğlunu izliyordu ki, sesimi duyunca irkildi. "O da sıcağı pek sevmiyor. Senin gibi."
Elindeki ince örtüyü gözlerini hızla kaçırarak Uras'ın ayak ucuna bıraktı ve ellerini yatağın ahşap korumalığına yaslayarak yeniden oğlumuzu seyretmeye başladı.
"Uras gerçekten harika bir çocuk. O kadar güzel ki bakmaya doyamıyorum." dedi.
"E..." dedim, protez tırnaklarımı kendime çevirerek. "9 ay boyunca, bu güzelliğe ulaşması için bütün genlerimle çalıştım.Kinoalı çöreğim, annesinin duru güzelliğini kopyalamış sağ olsun."
"Annesi mi?" derken, sağ kaşını kaldırdı. "Pınar, oğlumuzun yüzüne bir bak istersen. Hangimizin güzelliğini kopyaladığı gayet ortada, bence."
