Hiçbir adamın zehirli tenine, tutkudan başını döndürecek kadar uzun dokunmamıştım bile... Ama şu an başı dönen bendim. Bir şarkının notalarını kusan parmakları kadınlığımın duvarlarına dokunduğunda, bataklığa dönmüş bahçemde toprağa bir tohum düşmüş...
Derin bir nefes alır gibi batıyoruz, yükümüz ağır. Yeni bir söz söylemek için, ölmek mi gerekir? Hadi bir cesaret, sen de taşın altına koy elini. İnadına inadına, sevişmeli bağır çağır.
Keyifli okumalar 🌸
Bölüm Şarkısı; Zeynep Casalini-Duvar
(Şarkıyı bölüm sonunda açmanızı tavsiye ediyoreee.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
〖 •••••••••••••••••• 📸 •••••••••••••••••• 〗
"İyileşmek mi?'' dedi Frida. ''Ama ben hasta değilim ki. Kırık döküğüm. Aynı şey değil, anlıyor musunuz?''
Anlamıyorlardı... Ruh, sıvası dökülen ya da çatlaklarından su sızdıran bir duvar değildi. Bir avuç alçı, iş ruhu kaplamaya gelince sadece daha fazla nefes kaybını önleyebilirdi. Kalbin, taşıdığı tüm odacıklarının kanla dolup kendini infilak etmesinden bahsetmiyorum bile, a dostlar...
Ölmüyorum. Cehennemi, öte taraftan ayaklarıma kadar getiren dünyaya rağmen inadına ölemiyorum ama itiraf etmeliyim ki, damarlarımdan mutluluk akarak yaşamayı da çok özlüyorum.
Yani Frida bacı, seni bir ben anlıyorum... Ama sen bana da çok güvenme. Çünkü şu an karşımdaki adamın bal gözlerine bakarken farkında değilim ama yakın bir gelecekte tüm kırılmışlıklarımı, o bir avuç alçıyla tedavi edeceğim...
Hâlâ koltuğun kenarlığında oturmaya devam ediyordum. Aralık dudakları her an bir şey demeye hazır gibiydi ama diyeceği doğru şeyi de bir cümleye yerleştiremiyordu sanki. Ve asıl soru! Ben neden hâlâ burada oturuyorum?
"Şeftali!" dedi.
"Ha!"
"Şeftali kokuyorsun."
Kokuyordum...
"Ben artık gideyim, yoksa işe geç kalacağım." dedi. İş? Hmm, şey gitar çalıyordu.
Bacaklarımın üstüne hızlıca dikildiğimde, ayaklarımdaki panduflarım ciyakladı ve anında sırıtması yüzüne yerleşti. Bu adamı beleşe eğlendirmekten çok sıkıldım, kayıtlara geçsin lütfen!
Antreye geçtiğimizde, hızlıca ayakkabılarını giydi ve kapıyı araladı.
"Kahve için teşekkür ederim ve fotoğraf için de. Onu, benim için çıkarır mısın?" dedi.
