Şehvet İle Dans - Kumar +18 (Düzenleniyor)

8. BÖLÜM - BAŞLANGIÇ - DÜZENLENDİ

8. BÖLÜM
-BAŞLANGIÇ-

Evet, gerçekten de bir şans vermek istiyordum. Çünkü rüyamdaki çocuklar çok güzellerdi ve beni bekliyorlardı. O çocukları ve beni çok seven bu adamı bırakmak istemiyordum.

"Emin misin? " diye sordu.
"Eminim. " dedim.
"O çocuklar orada beni bekliyorlar. Onları bırakamam ben onların anneleriyim. "

Gülümseyerek dudağıma yaklaştı. Öpücük kondurup hemen çekildi.
Derin bir nefes alarak "İyileşinceye kadar ancak buse kondurabilirim sana" dedi.

'Yoksa o çocuklarla bir an önce tanışmayı bende çok isterim.' Diye ekledi.

Bu sırada tam ben konuşacakken telefonu çaldı. Ekranda yazan isim her kimse okuyunca kaşları çatılmıştı.

"Efendim." Dedi gerginlikle. Karşı taraf ne dediyse kaşları iyice çatılmıştı.
Bana bakarak "Gelmek isterse getiririm görür Savaş. " Dedi ve sinirle telefonu kapatıp arka cebine yerleştirdi.

"Ne oldu? " dedim merakla.
"Baban... " Dedi sinirle "Seni görmek istiyormuş. "

Anında "Gitmeyeceğim. " dedim sinirle. Niye gidecekmişim ki? Bana ettiği onca şeyden sonra. Onun yüzünden az daha ölüyordum. Annem de zaten onun yüzünden ölmüştü.
"Bunca zaman bana yapmadığını bırakmamış bir adamı görmeye gitmem. "

Sinirle kalkıp odaya gittim. Titriyordum adeta.
"Ben onun yüzünden vuruldum. Az daha ölüyordum. Gitmem ve gitmeyeceğim de. "

Yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. Beni bırakma yatağa oturttu.
"Biliyorum gitmeyeceğini. Götürmeye de niyetim yok zaten. Sen sakin ol. Adam bizimkileri delirtmiş. Bak şöyle yapalım Savaşı arayalım adamın ağzını bantlasınlar. Sonra sen de onu görmek istemiyorum dersin sonra kapatırsın telefonu. Olmaz mı? " dediğinde iyice sinirlenmiştim. Sinirle bağırarak 'Olmaz! Ya ben adamın olduğu yeri niye arıyorum? O sesimi mi duyacak bir de?' dedim.

Acaralp yanıma gelip 'Tamam sakin ol! Aramıyoruz hiçbir yeri' dedi.

Beni sakinleştirdikten sonraysa çıkmıştı. Savaş arayıp ben şirkete geçiyorum deyince şirkete gitmek zorunda kalmıştı. Bende onun yokluğundan fırsat bulup evin çevresini dolaşmış, acıkınca mutfaktakilerden Bir şeyler isteyip onlarla sohbet etmiştim. Şimdi ise odamda masaya oturmuş ders notlarına bakıyordum. Kapı çalmıştı. Gelen kimse bilmiyorum artık ama çalışanlardan Hatice abla odama gelip bir arkadaşımın geldiğini söyleyince Meraklanmıştım. Üzerimi düzeltip aşağıya indiğimde koltukta Aybüke'nin oturduğunu gördüm. "Aha " dedim içimden "Sen şimdi Sıçtın. "

Beni görünce hemen oturduğu koltuktan ayağa kalkıp yanıma geldi. Sıkıca birbirimize sarıldıktan sonra bana Kaşlarını çatarak "Anlatmak istediğin bir şey var mı? " dedi. Var tabii olmaz olur mu Aybükecim.

Kafamı sallayarak "var. " dedim. "Gel, odama geçelim. Ben sana her şeyi anlatacağım. İstediğin bir şey var mı? Söyleyelim hazırlasınlar. "

"Bir kahve alsam yeter. "Dedi.

Hatice ablaya bakarak "İki tane sade kahve yapabilir misin Hatice Abla? Yanına da varsa yiyecek bir şeyler koy. Çünkü yine acıkmaya başladım. "

Hatice abla kafasını sallayarak "Hemen getiriyorum kızım. "Dedi. Bizde yavaşça benim odama doğru çıktık.
Aybüke etrafı inceliyordu. "Vay, eve bak be. Ne kadar güzel. " odaya geçince başladı sorularını sıralamaya.

"1. Bu adamı ne zamandan beri tanıyorsun?
2. Benim neden bundan haberim yok?

3. Sen hangi ara kafenin müdürü oldun da şimdi neden müdürlüğü bıraktın ve bu yüzden bana gelip sen yap bu işi dediler?
4. Sen neden burada kalıyorsun?
5. Bu vurulma olayı ne iş? " dedi göğsümü göstererek.