Şehvet İle Dans - Kumar +18 (Düzenleniyor)

7. Bölüm - UYANIŞ- DÜZENLENDİ

7.BÖLÜM-UYANIŞ-

Konuşmadan öylece yüzüne baktım. Elimi yavaşça kaldırıp yüzüne değdirdim. Kısa olan sakalları uzamıştı. Parmaklarım sakallarına değdikçe huylanmıştı. O da halinden memnun bir şekilde sesini çıkarmadan nemli gözlerle bana bakıyordu.

" Emir ve Ecrin" dedim bir anda. Kendimi tutamayarak.
Bana anlamadığını göstermek için "Onlar kim?" diye sordu.
"Rüyamda..." diye konuşurken konuşmam çalan kapı ile bölündü.
"Gel." Dedi Acaralp.

Gelen Savaşla doktor ve 1 hemşireydi. Doktor gülerek "Hastamız uyanmış. " Dedi.
Acaralp elimi bırakıp doktora döndü.
Doktorda "İzin verirseniz kontrol edeceğiz. " Dedi.
Acaralp başını sallayarak kalktı ve ayak ucumun oradaki duvara geçip yaslandı. Doktorda eline bir ışık alıp önce gözlerimi kontrol etti.

"Kendinizi nasıl hissediyorsunuz? " diye sordu boynundaki stetoskopu eline alarak.

"Yorgun. "dedim yorgun olduğumu belli eden sesimle. Başka nasıl hissedebilirdim. Yaralanmıştım sonuçta.

Stetoskopla kalbimi dinledikten sonra hemşirenin elinde tuttuğu dosyayı aldı. Monitöre de bakarak bir şeyler yazdı.
"Monitörü alalım oradan. "Dedi hemşireye.
Daha sonra bir eline çekice benzer bir şey aldı, diğer elinde kalem... Ayak ucuma geçerek kalemi ayağımın altına sürttü. Ama bir sıkıntı var gibiydi. Ben ayak altından gıdıklanırdım. Fakat bu sefer gıdıklanmadım. Doktor bana bakarak "Bir şey mi oldu? " diye sordu.
Odadaki herkes bana bakıyordu. Aklıma gelen şeyin olmasını istemiyordum. Korkuyla "Ben ayak altından çok gıdıklanırdım. Şimdi gıdıklanmayı bırak kalemi bile hissetmedim. " dedim. Doktor kafasını sallayarak dizlerime doğru yürüdü. Acaralp ve Savaş ise şok olmuş gözlerle ayaklarıma bakıyorlardı. Bende korkmuştum. Felç olmak istemiyordum. Doktor çekiç benzeri cisimle dizime vurunca irkilmiştim. Ayağımı çekmiştim hemen. Aynısı diğer ayağımda da olmuştu. Doktor "Tekrar kalemi sürteceğim. " dedikten sonra yeniden ayak ucuma geçti. Olmuştu bu sefer, huylanmıştım. Huylanınca da ayaklarımı oynamıştım. Doktor "Korkulacak bir şey yok. Bazen böyle durumlar olabiliyor. " bana bakarak "Sizi birkaç gün daha burada tutacağım ama iyisiniz. " Dedi. Hemşireye dönüp "Ben serumunu ve ilaçlarını sisteme yazarım. Sizde pansumanını yapın " dedikten sonra "Geçmiş olsun. " diyerek odadan çıktı.

3 Gün Sonra

Sonunda hastaneden çıkmış arabada yeni evime doğru ilerliyorduk. Gittiğimiz bu yolu her ne kadar gece vakti görmüş olsam da tanımıştım. Hemen heyecanla ona dönüp "Yoksa? " diye konuşacakken "Evet, oraya gidiyoruz. " Dedi. Çok mutlu olmuştum. Uzanıp elimi tuttu.
"Çok mu sevindin oraya gidiyoruz diye? " dedi. Omuzlarımı yaramın el verdiği kadarıyla silkip "Bilmiyorum. Sadece heyecanlandım. " dedim. Gülerek "Doğru, bende olsam yanımdaki adamın beni ilk kez öptüğü eve giderken heyecanlanırdım. " Dedi. Dalga geçiyordu resmen benimle kafasına azcık vursam mı diye düşündüm. Ama şaka yapması umurumda bile değildi. Ona cevap vermeden yolu izlemeye başladım. Gündüz çok daha güzelmiş buralar. İleride kahvaltı restoranı levhasını görünce canım gözleme çekmişti. Kahvaltı yazan yazının altında "Gözleme çeşitleri bulunur. " yazıyordu. Sevinmiştim. Ona dönerek
"Kahvaltımızı burada yapsak canım gözleme çekti. " diyerek levhayı gösterdim. "Olur yapalım bakalım. " diyerek levhanın gösterdiği ok yönünde içeriye saptık. 5 km gittikten sonra restorana ulaşmıştık. Çalışanlar bizi heyecanla karşılamışlardı. Acaralp onlara "Bize en güzel yerinizi verir misiniz? " dedi. Çalışanlardan biri de "Tabii efendim beni takip edin" diyerek önden yürümeye başladı. Bizi getirdiği yer çok güzeldi. Oturduğumuz yerin altından su geçiyordu ve ayaklarımı da sokabiliyorduk. Çevremizde oturan kimse yoktu. Çünkü bizim oturduğumuz kısım kendi bağımsızlığını ilan etmişti. Ayaklarımızın altından su geçmesi de bana iyi hissettirmişti.