Şehvet İle Dans - Kumar +18 (Düzenleniyor)

37.BÖLÜM-SANCI-

37. SANCI

Kafamı sallayarak ''Maalesef yok. "dediğim anda karnıma bir ağrı saplandı. Ve bu ağrı benim hayatımda daha önce yaşadıklarıma hiç benzemiyordu.

"Ah" Bu neydi ya? Canım çok acıyordu.

" Hayatım ne oldu?"

Acaralp de telaşlanmıştı.

Acının el verdiği şekilde kafamı iki yana salladım.

" bilmiyorum"

" kalk hemen hastaneye gidiyoruz"

Acının ve hamileliğimin el verdiği hızda oturduğum yerden kalktım ve Acaralp'in koluna tutundum. O da hızla eğildi ve beni kucağına aldı. Canımı yakmamaya ama hızlı olmaya da özen gösterip yürümeye başladı. Tam kapının oraya gelmişken kapı açılmıştı. İçeriye Savaş girmişti.

" Abi bir bakar mısın? Yenge, abi ne oldu?"

" sancısı tuttu kardeşim. Hastaneye gidiyoruz."

" bende geliyorum abi."

Savaş arkamızdan geliyordu. Duyduğum kadarıyla Aybüke'ye haber vermişti. O ona haber verirken bizde çoktan asansöre binmiştik."

İçimden dua ediyordum "Allah'ım ne olur bir şey olmasın lütfen" diye. Çok korkuyordum çünkü. Canım çok acıyordu. Sancı girdikçe adeta nefesim kesiliyordu.

"ne olur acele et sevgilim ne olur!"

Yol bitmiyordu adeta. Terlemeye başlamıştım. Yüzümden akan teri hissedebiliyordum. Nefesim kesildikçe nefessiz kaldığımı çokça hissediyordum. Allah'ım ne olur evladıma bir şey olmasın n'olur sana yalvarıyorum.

" nefes al ver aşkım. Az kaldı."

" Allah'ım ne olur bir şey olmasın."

" Sakin ol aşkım. Senin sakin olman lazım. Bebeğimize bir şey olmayacak."

İnşallah diye geçirdim içimden. İnşallah olmaz. Derin nefes alıp veriyordum. Canım çok yanıyordu.

" Allah'ım canım çok yanıyor Acaralp. Ne olur bir şey olmasın. Allah'ım sen yardım et bize çocuğuma bir şey olmasın."

Bu sırada hastaneye gelmiştik. Acaralp acil girişine arabayı park edip hızla indi ve" Hasta var sedye getirin" diye içeridekilere bağırdı.

Oradakiler hızla sedye getrdiler ve beni sedyeye aldılar. Başıma bir doktor gelip" ne oldu?" diye sordu.

Acaralp doktora "6 aylık hamile. Bugün otururken bir anda sancısı tuttu. Ne olduğunu bilemedik. 3'er dakika aralıklarla geliyordu sancısı."

Sancı aralığımı saymayı unutmuştum. Allahtan Acaralp akıl etmişti.

" tamam. Doktorunuz bu hastanede mi?"

" evet, bu hastanede. Yolda gelirken aradım. Hastanede değilmiş. Hastanede Jülide Hanım var onu arıyorum ben gelinceye kadar sizinle ilgilensinler dedi. Yolda yani geliyor."

Hangi ara aradı diye düşündüm bir an. Sonra yeniden sancı girince aklımdan uçtu gitti düşünce.

Beni müşade odasına aldılar hızlıca. Hemşirelerden biri karnımı açıp jeli dökerken gelen başka bir doktorda ultrasonu açıyordu.

" Merhaba Asel Hanım. Ben Jülide. Doktorunuz gelinceye kadar sizinle ben ilgileneceğim. Öncelikle sizden ricam elinizden geldiğince sakin kalmanız olur mu?"

Cevap veremediğim için kafamı sallamakla yetindim.

Şu an sakin olup derin derin nefes alıp vermekten başka çarem yoktu. Ha bir de dua etmekten başka bir yapabileceğim yoktu.