In Love With The Demon (Hudson Series # 2)

Last Chapter (part 2)

#ILWTD END

Nabuhay ako ng ilang taon, ng may bagay na hindi nalalaman sa sarili ko. Katulad nalang ng mga mahahalagang bagay sa aking pagkatao. 

Ngunit ang mga bagay na ito pala ay nakita na ng mga mata ko, na maaaring sa paglipas ng panahon ay nakalimutan na ng isip ko. O, nasa kinailaliman na ng utak ko.

"Anak, stay here, okay? I just need to talk to someone." a beautiful woman said to a little girl. Nakaluhod ito, para maging kapantay ang bata, at hinahaplos ang maputi nitong pisngi.

The four-years-old little girl was looking at the woman with her innocent black eyes. The girl was wearing a pale-violet floral dress and a white shoes. Hanggang ibaba ng balikat ang medyo maaalon nitong buhok at naka-puting headband.

And paligid kung nasaan sila ay napuno ng ingay ng mga tao. Iba't-ibang uri. Merong mga turista, mga namamasyal rin tulad nila, at mga nagtitinda. Maganda at kulay asul ang kalangitan. Nakikita ang iba’t-ibang nararamdaman ng mga tao base sa kanilang ekspresyon at mga mata.

"Is that your daughter?" napalingon ang bata sa isa pang magandang babae na tumabi sa kanyang ina.

Ngumiti ang kanyang ina sa tanong ng babae. "Yes, she's my daughter." kumislap ang mata ng bata at napangiti rin.

Yumuko ang babae at nakangiting pumantay sa kaniya. "Aww, she's so cute. What's your name, baby girl?" the woman asked.

"M!" the little girl enthusiastically said. Malaki ang ngiti nito at itinaas pa ang dalawang kamay ay bahagyang tumalon.

"M?" kunot-noo ngunit nakangiti paring ulit ng babae. Nilingon nito ang kaniyang ina na nakangiti pa rin sa kaniya.

"M... Morgianna Mirthyl." tila proud na proud nitong sinabi ang pangalan niya.

"So you named her after you." the woman stated. Her mother nodded, still smiling.

Hawak-hawak ng mama niya ang kamay niya ay pinaglalaruan niya ito. She giggled made her mom chuckled a little.

"Are you happy, Crown Princess?" the woman asked her mom while watching them.

"Princess Lea, did you already forget? I am not the Crown Princess anymore, a long time ago." her mom laughed a bit.

The woman, Princess Lea, sighs. "I did not. It's just that, people love you, as their Crown Princess. It's not that they don't love you now that you're not, but we know, it's different..." mahinang usal nito.

Still, her mom's smile didn't fade. "Baby?" her mom called her. "This is your Princess Auntie," the little girl giggled.

"A princess?!" nanlalaki ang matang tanong ng bata.

"Aww you're a princess too."

"Really?" may ning-ning sa mga mata nito. At her young age, she didn't take it seriously. She took the idea as a little girl dreaming to be a princess, like in the stories and movies.

Tumayo na ang dalawang babae. Nilibot ng bata ang kaniyang paningin. Napansin niya ang mga tingin sa kaniya ng mga tao. May mga nakatingin na natutuwa at namamangha. Wala ni sino man sa kanila ang nakita niyang may hindi pagkagusto sa kaniya. Lahat sila ay namamanghang nakikita at nasisilayan siya. Meron pang yumuyuko, kapag tumatama ang paningin sa kaniya.

Sa isang iglap lang, ramdam ko ang mga tingin nila. Nakatayo ako sa kaninang kinatatayuan ng batang babae. At ang batang 'yon ay... ako.

Naglakad ako para tulungan ang isang batang lalaki na nadapa, nakatingin sa'kin. Pero pagkahakbang ko ay bigla siyang nawala. Maging ang mga tao sa paligid ay nawala rin.