In Love With The Demon (Hudson Series # 2)

Chapter 4

#ILWTD CHAPTER 4

Tumakbo ako papalapit sa kanya. Nag-panic ako. Anong nanyayari?

"Zab!" sigaw ko. Nag-aalala ako sobra. Pagkalapit ko sa kanya ay naliligo siya sa sarili niyang dugo. "Oh my God, Zab!" may saksak siya! Anong gagawin ko?!

"Fuck!" daing niya. Tinatakpan ko ang saksak niya para pigilan ang pagdugo. Pero hindi sapat! Sumisigaw ako! Humihingi ng tulong! Pero walang tao! Ni walang sasakyang dumadaan! Ano bang nangyayari?!

"Oh god, Zab! Don't close your eyes! Please, please don't!" naiiyak ako. Bakit siya may saksak?! Bakit ang dami niyang pasa?! Pati sa mukha, bakit?!

"G-go....a-away..." nanghihinang sabi niya. God... ako yung nasasaktan sa nangyayari. Patuloy sa pagbagsak ang mga luha ko. Hindi ko alam ang gagawin ko. Nag-aalala ako sa kanya. Paano kung may mangyaring hindi maganda? Anong gagawin ko?

God, Zab... mamahalin mo pa ako!

"'Wag ka nang magsalita! Lalong lalala ang lagay mo!" sigaw ko. Naiinis ako! Nahihirapan na nga siya. Ako nalang ang taong tutulong sa kanya ngayon.

"J-just....leave m-me. Y-your putting y-yourself on t-trouble..." bigla siyang bumagsak. Agad ko siyang inalalayan.

"No! I won't leave you! Hindi pwede! Dadalhin kita sa hospital ngayon din!" sabi ko. Ano 'bang akala niya sa'kin? Sa tingin niya kaya ko siyang iwan dito na ganyan yung lagay niya?! Baliw ba siya?!

"N-no... Don't you d-dare bring to the h-hospital..." napanganga ako sa sinabi niya. Bakit hindi?! Bakit ayaw niya?! "I-if you w-won't leave m-me ringt n-now, your l-life will b-be in d-danger..." Ano 'bang pinagsasabi niya?! Malamang tinatakot niya lang ako para umalis! Sa tingin niya kaya ko siyang iwan?!

"Shut up! I'll bring to the hospital!" hindi ko mapigilang hindi magalit. Bakit ba ayaw niya akong tulungan siya?! Sa tingin niya matatakot niya ako sa pagbabanta niya? Hindi niya ba alam na mas natatakot ako sa lagay niya?!

"You d-don't know m-me..." Huh! Yan ang akala mo! Kilala kita no! For your information, ikaw yung nagnakaw ng puso ko. Ako nga 'tong hindi mo kilala e! Pero heto ako, tinutulungan ka! E mahal kita e! Kahit hindi mo alam.

Hindi ko nalang pinansin yung sinabi niya. Nagsimula akong alalayan siya patayo. Pina-akbay ko siya sa'kin at hinawakan ko siya sa bewang. Para na akong naka-yakap sa kanya ngayon. Pero bakit sa ganitong sitwasiton? Kailangan na siyang magamot dahil baka maubusan siya ng dugo. Pero hindi siya naglakad, kaya napatingin ako sa kanya.

"Who ever you are, you need to leave me." biglang seryoso niyang sabi. Alam 'kong pinipigilan niyang mautal. Kasi kita ko sa mukha niya na nasasaktan siya.

"But, how about you?" mahina 'kong sabi. Bakit niya ba ako pinagtatabuyan?

"Why do you care for me? You don't even know me. I don't even know you." seryoso parin siya habang titig na titig sa'kin. Yung tingin niya, nakakapanghina ng tuhod. Buti nalang hawak ko siya, kaya pinipigilan ko para hindi kami matumba.

Kasi nga mahal kita! Gusto ko sanang sabihin yun sa kanya. Pero naisip 'kong hindi pwede.

"Zab... kailangan 'kang magamot..." rinig ko sa boses ko na nakiki-usap ako. Pwede siyang mamatay kapag naubusan siya ng dugo.

"It's no need to go to the hospital. I just call someone. Give me my phone at my pocket." hindi nalang ako kumuntra. Naniniwala ako. Agad 'kong kinuha ang cellphone niya. I was just staring at him. He still handsome, kahit may mga pasa siya sa mukha.

"Shit... It's low battery." sabi niya. He looked at me. "Do you have a phone?" agad 'kong binigay sa kanya ang phone ko. May pinindot siya dun at tinapat sa tenga. Bigla nalang siyang natigilan. Kumunot ang noo ko. Anong nanyari?