In Love With The Demon (Hudson Series # 2)

Chapter 15

# ILWTD CHAPTER 15

Napakurap-kurap ako. Kinagat ko pa ng mariin ang pang-ibabang labi ko kung totoo ba talaga ang nakikita ko. Nang maka-ramdam ako ng sakit ay doon ko nakumpirma na tama nga. Na totoo nga. Na hindi ako namamalikmata. Na hindi ako nananaginip.

Dahan-dahan at walang ingay niyang sinirado ang pinto. He put his index finger on his lips telling me not to make a noise. He immediately went at me at tinanggal ang nakatali sa kamay at paa ko.

"P-pzycho..."

"Are you okay, M? Did they hurt you?" Tanong niya nang hindi tumitingin sa'kin at busy sa pagtanggal ng tali sa paa ko.

"Ikaw? Anong nangyari sa labi mo? Bakit pumutok?" Tanong ko naman. Napansin ko kasi kanina, yung pasa sa mukha niya at putok sa labi na parang sinutok ng maraming beses.

He chuckled. "Wala 'to. Deserved ko naman kasi siguro-" napatigil siya nung inangat na niya yung tingin sa mukha ko-sa pisngi ko. Nanlaki bigla ang mga mata niya tapos biglang napalitan ng pagkabahala ang mga mata niya. "Shit..." mahinang mura niya at napangiwi na para bang may ini-imagine. "A-anong... What the hell? Bakit-fuck! Bakit may hiwa ka diyan?"

Ako naman ang natawa dahil sa reaksiyon niya. "Ang OA ha! Parang yan lang e-Aww..." napa-ngiwi ako dahil bigla niya yung hinawakan.

"Sorry. Bilisan na natin, kailangan kang gamutin."

"Ayos lang naman ako," I said, which is true. Ayos lang talaga ako. Nandito na siya e. May tiwala ako sa kanyang hindi niya ako pababayaan-kami ni Morales.

"Hindi ka okay. Kaya, kailangan na nating umalis dito."

Speaking of Morales. "Okay. Pero gisingin mo na natin si Morales." Nilingon niya si Morales na nakapatong parin ang ulo sa'kin.

Umayos siya ng upo at halos mapasinghap ako nung bigla niyang sinuntok si Morales sa mukha. Nanlaki din tuloy ang mga mata ko dahil sa gulat.

Agad napa-mulat ng mata si Morales at napa-mura. May putok narin siya sa labi. Ang lakas siguro nun. Natumba ba nga siya e. "What the heck?!" Tumingin siya kay Pzycho at tinignan niya ng sobrang sama. Sa una ay nagulat pa siya dahil nakita niya si Pzycho pero agad niya itong minura. "Why the fuck did punch me?!" Muli akong napa-ngiwi. Galit talaga siya. Ngayon ko lang siya nakitang magalit ng ganyan. Ayaw niya yata ng ini-istorbo ang tulog niya. Ang ayos naman kasi manggising ni Pzycho e. Sinuntok niya lang naman. Note the sarcasm please.

"Because, you didn't do anything to stop them for taking, M!" Pzycho snapped at him cause me to shut. "Look what happened to her now! You should give at least your all strength to fight them!" I blink. Again and again. So as Morales. I purse my lips together while his lips parted.

I suddenly felt a guilt inside me. Ako pala ang dahilan kaya siya nasuntok. But it's not his fault.

Napa-yuko siya that as if, he realized something. "You're right. I should at least fight them, and did something. But I didn't. I let them, took, M. I let them took us." Mahinang sabi niya pero rinig na rinig ko.

Nadagdagan tuloy yung guilt na nararamdaman ko. "It's not your fault..." I almost whispered.

"Still. Dapat may ginawa parin ako."

I was about to response at him when Pzycho spoke. "We're in hurry. Come on!" Agad akong napatayo dahil sa sinabi niya. Ngayon ko lang natandaan na, nandito pa pala kami sa loob. We were about to open the door when Morales hissed.

"Hindi niyo ba ako kakalagan muna, ha?! Iiwan niyo 'ko?" Napa-ngiwi ako. May tali pa pala siya sa paa at kamay. Pzycho irritatedly walk towards him at kinalagan siya. Muli akong napa-ngiwi nang marinig ko ang mahinang pagmumurahan nila. "Thank you ha?" Morales sarcastically said to Pzycho.