In Love With The Demon (Hudson Series # 2)

Chapter 22

#ILWTD CHAPTER 22

One week. One week had passed since my memories came back. I still can remember that day. Morales is the one who discovered first, when I called him, Morales, and not Kevin. Natatawa ako lagi kapag naiisip ko yung mga panahon na may amnesia pa ako. Yung mga pinagsasabi at pinag-gagawa ko. Lalong-lalo na kay, Morales. Minsan umaasim o natatawa ako, kapag naalala ko yung mga papuri ko kay Morales.

Like, I can't believe that I always called him handsome and telling him that he's good looking. Lagi ko pa siyang pinagtatanggol o pinagtatakpan kay Arah, na hindi ko naman talaga usually ginagawa. I even called him by his first name that I'm not really doing.

It's really weird, and the same time, shamed. I was ashamed of them of course, specially to, Pzycho, Razel, and Zab. God! I still can remember what I asked Pzycho that time, "Who are you?" kapag nakikita ko tuloy siya ay nahihiya ako. Ni hindi ko siya matignan sa mata, kasi nagi-guilty rin ako sa mga inasal ko.

Kay Razel din. Naalala ko pa nun nung pumunta siya sa penthouse ni Zab, na starstruck pa ako dahil hindi ako maka-paniwala na naka-lapit at nginitian ako ng may ari ng ZU. But little did I know, na matagal ko na pala siyang nalapitan at nginitian.

Kay Zab naman. Hindi ko mapigilang hindi mamula kapag naalala ko yung mga ginagawa namin this past few weeks. But! Don't get me wrong! We're not doing anything, but just making out if we had a chance. And that chance is every day. Yes, kasi everyday kaming nagkikita. Since nag-aaral din siya dito-stalker niya nga ako dati 'di ba?-kaya nagkikita talaga kami. Pero alam ko na minsan lang siya pumapasok, kasi nga busy rin siya sa ibang bagay. Minsan din, pumupunta siya sa condo ko, o, doon kami sa penthouse niya. Kinikilig talaga ako lagi kapag naiisip yun.

That set up, started, when we french kissed at the private parking lot. Oh my God. Nasasanay na ako. Unti-unti nang nawawala yung ilang ko sa tuwing binabanggit ko yun. Siguro dahil lagi naming ginagawa? We even cuddle, hugging, aside from kissing. It's his move, kasi wala naman akong lakas ng loob na unang kumilos ng ganun. At siyempre nahihiya din ako. Basta, kapag nagkikita kami, he will kiss me and after he will hug me. Mga ganun lang kami, hanggang sa contented na siya. Lagi ngang pagod yung expression niya kapag nakikita ko siya e.

I don't know what the meaning of his actions, since, wala naman kaming label. Ang hirap talaga ng relationship na walang label. Ngayon gets at alam ko na yung pakiramdam ng parang kayo pero hindi, kasi wala kayong label. Nagtataka rin ako kung ano ba talaga kami kasi nga, ginagawa namin yung mga bagay na, tanging ginagawa lang ng mga taong may label. Yes, I love him, pero siya ba, ganun din? Hindi ko naman siya matanong kasi natatakot ako. Alam mo yung, gusto mong malaman yung sagot, pero natatakot ka kasi, paano kung masakit pala?

Ang hirap. Pero sa ngayon, i-enjoy ko muna at kalimutan ko muna yung pag-iisip ko tungkol sa label namin.

"I can't fetch you this afternoon. I have something to do."

"Mmm." Tumango ako. Nabawasan yung pagiging cold niya, lalong-lalo na sa boses niya, pero nandun parin. We're here at his penthouse, hugging each other. His chin is on my head, since he's so tall, while he's covering me with his whole. Dito ako natulog kagabi kaya ganito kami ngayon.

Isa rin 'to sa set up namin. Kapag magkasama kami sa umaga ay hinahatid niya ako sa ZU, kasi hindi naman kami parehas ng schedule. Tapos kapag naman magkikita kami sa gabi o hapon ay sinusundo niya ako. It's sweet that I can't help but to smile every time.

Kumalas kami at tahimik na lumabas at sumakay sa kotse niya. Ihahatid niya ako ngayon. Sinabi niya rin na, hindi ko siya makikita around the campus kasi hindi siya papasok, dahil nga may kailangan siyang gawin. Umo-o nalang ako. Hindi naman ako nagrereklamo. May kotse naman ako-na hindi ko na nagagamit ngayon dahil hatid sundo niya ako.