In Love With The Demon (Hudson Series # 2)

Chapter 9

#ILWTD CHAPTER 9

I don't know what's happening, even thought, I have an idea. I followed Pzycho with Morales, then guys in black came. Pzycho said, they're finding me, so I shouldn't followed him. But, what can I do? Everything happened. Hindi ko naman alam. Gusto ko lang naman siyang maka-usap. I don't know na mangyayari 'to.

Zilpah is here too. And I don't know why. His expression is serious, and I don't know what's running in his mind right now while looking in front of him where the guys in black is.

I look at his back where Zab is. He is serious too, as always, and... cold. I don't know either why is he here. And what the hell is they doing here. It's not just, I don't want to see him or them, pero, bakit nga ba sila nandito? Alam ba nilang mangyayari 'to? O, ang alam lang nila ay nandito ako, kami ni Pzycho?

Wait, parang may kulang. I look at around. I assume that, if there's Zab, expect that there's Razel too. And I'm right. Bigla nalang sumulpot na parang kabute si Razel sa gilid ni Zab. Hindi na ako nagtaka. As what I've said, expect na may Razel kung may Zab.

Now, I'm completely doomed.

Morales + Pzycho + Zilpah + Razel + Zab = I Don't Know. Hindi ko alam. Wala akong idea. At lahat na ng term na nagsasabing, HINDI KO ALAM.

I immediately look at Morales when he gasp. "Why? What happened to you?" I asked while frowning.

His lip is parted and he slowly raised his finger pointing at Razel. "You... What the..." pati sila Pzycho ay nagtaka narin sa kanya. "You are Razel Zalsos... The owner of ZU..." Napa-poker face nalang kami. Yun lang naman pala yung kina-tanga niya. Akala ko kung ano na. "I can't believe this, you're really here, standing in front of me." Ang kapal. Siya nga 'tong naka-harap kay Razel dahil sa pagka-overreact niya. Bigla nalang siyang pumalakpak ng isang beses. "Okay! Masiyado na akong OA!" Buti naman alam niya.

"Ibigay niyo siya sa'min." Nabalik ang atensiyon namin sa mga lalaking nasa harap namin ngayon. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Iniisip ko palang na sila din yung mga taong naglalaway sa dugo ko—I mean, mga taong gustong-gusto akong patayin ay nangingilabot na ako.

"Sinong tinutukoy nila?" Bulong sa'kin ng katabi ko.

"Hindi ko alam." Bulong ko rin pabalik kahit may kutob ako na ako yun.

My God. Kung ako nga yun, ayokong sumama. Nakakatakot sila. At baka kung anong gawin nila sa'kin. Baka, patayin na nila ako. Marami pa akong gustong gawin sa buhay. May pangarap pa akong aabutin kaya, no thanks. Hindi ako sasama.

"Ikaw!" Turo nung nangunguna sa kanila kay Morales.

"Ako?" Hindi makapaniwalang turo niya sa sarili. "Teka, alam 'kong gwapo ako. Pero wala namang ganyanan. Hindi tayo talo, manong. Hindi ako sasama, wala akong type sa inyo." Bwisit. Hanggang dito ba naman, ang yabang niya parin. Wala talagang pinipiling lugar 'tong taong 'to.

Tinignan ko ang reaksiyon nung lalaki sa kayabangan ni Morales. Napalunok nalang ako nung makita ko ang naka-kunot niyang noo. Gustong-gusto 'kong suntukin si Morales sa mukha niya dahil sa mga pinagsasabi niya. Mas lalo tuloy nagalit yung lalaki at mas naging nakakatakot.

"Pinagsasabi mo?!"

"Bakit? 'Di ba tinuro mo 'ko? Ibig sabihin, ako yung gusto mong kunin." Yung tono niya, parang siguradong-sigurado siyang siya talaga e. Umiling siya sabay sabing, "Hindi ako sasama. Manigas kayo diyan." Napapa-pikit nalang ako.

Diyos ko naman.

"Hindi ikaw, tanga!" Mukha namang natauhan siya dahil sa sinabi nung lalaki sa kanya. I gulp again when the Man look at me. "Yung babae sa tabi mo. Ibigay mo siya sa'min."