THE ONLY EXCEPTION

CHAPTER 10

[You are enrolled in HMA. Are you pursuing law, Sesi?] William asked.

"Yes." I nodded kahit hindi naman niya makikita 'yon.

[Okay, your supplies and uniform are already in your condo.] Nasa airport na kami dahil uuwi na kami ng pilipinas. Tapos na ang misyon kaya balik sa dating trabaho. Bumalik si Angela sa London. Dalawa lang kami ni Sania.

"Okay. Thanks."

[Oh by the way. I already received the money. I'll transfer it on your account.] Napatigil ako sa sinabi ni William.

"No. Put it on twins account." I heard him sighed, Alam ni William ang buhay ko, kong gaano ka delikado kung gaano ka gulo kung gaano kahirap. Dahil sa ina ko.

[Sesi ang dami na nilang pera, bata pa lang ginawa mo ang bilyonaryo. What about you?] Paalala niya sakin. I sighed.

"I have a lot of money." He knows that.

[Whatever. Bibigay ko sayo ang half sa kapatid mo ang half. Wag kanang umangal sisikmalin kita.] Pagod ako kaya hindi na ako pumatol sa kanya. I received the money on my bank account and twins money. Si William ang kumukuha ng pera galing sa mga misyon ko dahil ayoko tanggapin 'yon. Because everything they give me money I felt used. Disgust. But what can I do? May own mother made me feel like I'm a tool.

Nakarating kami sa pilipinas ay walang tigil pa rin ang bunganga ni Sania. Kahit naiinip na ako ay pinabayaan ko na lang baka kasi mamatay siya pag tahimik ang paligid.

Binaba nila ako sa tapos ng building. Bumaba ako at ang paalam.

"Kita na lang tayo bukas." I nodded and wave goodbye.

Pumasok ako sa condo ko at agad na pumunta sa kwarto ko. Pagod na pagod na ako.

Napabuntong hininga ako ng nagring ang cellphone ko. I answered it without watching who's calling.

"Yes?" Tamad akong sabi.

[Be ready.] Agad akong napaupo sa boses na narinig. I looked at the caller and it's my mother.

[I've waited for so long Anestasha. Cara's coming, that is the perfect time you make the move. Do not disappoint me my sweet daughter.] Who is cara? Esabella's life is in danger. My hand form a fist and my teeth gritted.

"Yes mother." She ended the call without a word.

I chuckled bitterly. Anestilasha, your still her favorite daughter even your not here. Paano naman ako. Anak din naman niya ako ah, sinisisi niya lahat sa akin. Hindi ba niya alam na sinisisi ko rin ang sarili ko. My twin sister die because of me.

Siya pa rin ang hanap mo mama, kahit wala na siya. I never felt her motherly love, papa always told that my mother love me. But I never felt it.
Minsan naiisip ko kong anak ba talaga niya ako.

I sighed heavily. Everything's gonna be okay, you will receive the wish you you want soon, kahit hindi man ako nakaranas ng kalayaan sa kapatid ko na lang. I want them to experience the childhood I dream of. No pressure. No killing. No holding gun or knife. No life or death situation. Just a normal person, just like I dream of.

Nagising ako dahil sa ingay ng door bell. Tinakpan ko ang tenga ko gamit ang unan bumalik sa tulog pero ayaw talaga tumigil, ano ba 'yan panira ng buhay!

"Huy Fernandez bumangon kana d'yan dahil late na tayo!" Narinig kong sigaw ng kung sino. Late? wala naman kaming trabaho ah? Na kick kami sa dating University tapos nag enroll kami sa--

Napabalikwas ako at tiningnan ang alarm clock, oh my pechay 7am na!

"Bakit hindi mo ako ginigising traydor ka!" Yugyug ko sa alarm clock ko. Bumangon ako at at naligo hindi ko na pinansin si Sania dahil hindi naman siya titigil. Nag robe ako at binuksan ang pinto.