"Ben onu nasıl bulacağımı biliyorum."
Ⅵ . İşte Atasay
Adal'ın Dore'ye döndüğü günün gecesinde; Dore, eski sessizliğine geri kapılıp giderken soylar binasında kapalı olması gereken bir katın ışıkları açıldı: Ivanov soyunun.
Merdivenlerde, ayak sesleri duyuldu. Julie'nin kayıp olması ile Ivanov soyuna ait olanları koruyan askerler dışında kimse o katta değildi artık. Fakat, bu soya ait olmayan bu genç adam bu askerleri selamladı, Julie'nin odasını açtı içeri girdi.
"Her şey bıraktığı gibi." diye fısıldadı. Şifonyerinin üstünde tarağı her zamanki gibi duruyordu. Oraya ilerledi. Tarağın yanına bırakılmış tacı eline aldı. Açık mavi pırlantalar ve safirlerle süslenmiş, iddiali; keskin bir taçtı bu. Kendi kendine güldü. "Keşke seni o gece tek başına bırakmasaydım Juliette." diye fısıldadı.
"Nasıl böyle bir aptallık ettim."
"Adal?" Adal, omzunun üstünden kapıda beliren Araz'a baktı.
Elindeki tacı kaldırdı.
"Belki, nereye gittiğine dair bir şey bulurum umuduyla gelmiştim." dedi tacı yerine bırakırken. "Biraz dağıldım sanırım."
Araz iç geçirdi. "Ne aptallığından bahsediyorsun?" diye sordu sakin bir ses tonuyla.
"Victor Ivanov'un cenaze töreninin olduğu gece, komuta bölgesine geri dönmem gerekti; askerlerin yanına. Ben de Julie'yi burada bıraktım, sonucunda."
"Adal, ben törene gelememiştim bile. Biz komutan olacağız elbette bu askerlerin başında durmamız önemli. Hem... diğer soy sistemleri kıpır kıpır. Hr an bir savaş patlayabilir. Çok normal, orada olmak zorunda olmamız çok normal."
"Yine de, en azından, beraber büyüdüğüm kızın tüm ailesini kaybettiği gece onun yanında olmam gerekiyordu değil mi! Dore Julie'den önemli değil ben bu hatayı o gün nasıl yaptım onu yediremiyorum kendime."
Araz, durması için elini kaldırdı. "Bunu düşünmek anlamsız." diye fısıldadı. Başıyla Juliette'in çalışma masasını işaret etti. "Sen onun notlarını incele, belki bir şey bulursun. Ben de gidip senin hazırlattığın aranıyor ilanlarını alayım. Ivanova Komutanı ilanların hazır olduğunu söyledi."
Adal başını tamam anlamında sallarken Araz da odadan çıktı. Adal, Juliette'in çalışma masasına ilerledi, oturdu. Hologramını açtı.
Onun için, şehrin her yerine aranıyor ilanları astıracaktı ama bu, onu görenlerin Dore'ye bildirmesi için değildi; bu ilanları Julie'nin görmesi içindi.
Julie 'nin hologramı açıldığında yüz taraması yapıldı.
"Hoş geldiniz Adal Ateş."
Adal yutkundu. Karşısındaki teknoloji onu görebiliyormuş gibi başını salladı. "Bana Julie'nin son dosyalarını göster."
Önüne bir dizi arama sonucu ve dosya yığıldığında Adal hepsini teker teker inceleyerek elemeye başladı.
Odanın kapısı tekrardan açılıp Araz elinde bir tomar kağıtla içeri girdiğinde Adal da kağıtlara uzandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOYLULAR VE CANAVARLAR
Ciencia Ficción"Juliette'in bir insana göre çok fazla hayatı oldu. Hayatlarının birinde narin bir prenses diğerinde acımasız bir komutandı. Arada bir kendi ailesinden vazgeçen bir lidere de benzetilse de emin olduğum tek şey şu ki Juliette her zaman bir isyancıydı...
