Bu bölümün isminde Friends'ten ilham aldım *-*
XII. The One When the Main Characters Meet
şarkı: Shadows of My Name
Dore aslında var olduğunun bilindiği ama kimsenin pek de emin olmadığı bir yerdi.
Çünkü oradan gelen birini kimse tanımazdı.
Sonra Al ile bu durum bir süreliğine değişti, Julie aralarında gezmeye başladığında Dore'nin var olduğuna inandılar.
Endo'ya Akım'ın efsanevi isyanından doğan soy sistemleri artık onlar için anlatılan bir masal değildi. Julie'nin aralarında dolaştığı, Dore'nin onlara yardım ettiği bu birkaç sene Dore vardı.
Sonra, yine görünmez olacaktı
En azından Anka, yuvasına geri dönmeye karar verene kadar.
Doreli olmayan herkes, hayatlarında bir defa Dore'yi hayal etmiştir.
Cihan da hayal etmişti ama orası hayallerinden de güzeldi.
Julie yanında stresten elleriyle oynarken Cihan, arabanın camından hayranlıkla Dore'yi izliyordu. Öyle ki sürücü koltuğundaki Adal, Dore'nin kemerli giriş kapısından içeri girerken Julie'ye korkmamasını söylediğinde bile buna dikkat edemedi.
Bu, öyle bir ihtişamdı.
Araba, betonarme bir alanda birçok arabanın yanına park edildiğinde avluda gezen birçok soylunun gözleri bu araca çevrildi.
Kemerli kapıda nöbet tutan Dore askerleri bile gördüklerine inanamamış, yerlerini terk ederek bahçeye ilerlemişti.
Cihan, Julie'nin zorlukla kapıya uzanan eline baktı. Adal, aşağı inmişti ve kendisi de onun arkasından hızla indi. Julie'nin kapısının önünde durdu ve o dışarı çıkana kadar bekledi.
Dışarı çıktığında yükselen uğultuyu Julie uzun süre unutamadı. Sevinçli bir uğultu gibi gelmişti bu ona. Tören boyunca ve konsey boyunca bu sesleri aklında tutacaktı.
Askerlerden biri sevinçle Julie'ye yaklaştığında Cihan elini göğsüne koyarak daha fazla yaklaşmasın diye onu durdurdu.
Adal da birkaç soylunun çekilmesini işaret etti. Cihan başını kaldırıp önündeki büyük kalabalığı ve yüksek binaları fark edince ürkmeden edemedi.
Gotik anlayışla tasarlanmış, perili gibi görünen büyük beyaz ve siyah iki gotik bina yan yana konumlanmış ve önündeki Dore avlusu da çiçekli küçük bir bahçe ve arabaların doldurduğu betonarme bir alanla kaplanmıştı. Bu iki binanın solunda ise daha küçük bir bina daha vardı. Çok katlı bir villa gibiydi ama mimari yapısı gotiği de andırıyordu.
Adal önde beyaz gotik binaya doğru ilerlerken Julie Cihan'ı dürttü. "Gidiyoruz." diye fısıldadı. Onun Dore gelenekleri hakkında birçok şeye hakim olmasını, afallamamasını istiyordu. "Beyaz gotik bina bizim sosyal binamızdır. Kutlamalar vesaire buradadır. Siyah gotik bina ise iç işlerinin, konseylerin ve yönetimin yürütüldüğü binadır."
Cihan kıkırdadı. "İsimleri üzerine pek düşünmediniz sanırım."
"Hayır aslında."
Onlar beyaz gotik binanın kapısındsn geçtiğinde kapının kenarındaki askerlerden biri duraksadı. Adal'a doğru ilerledi ve "Komutanım." diye seslendi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOYLULAR VE CANAVARLAR
Ciencia Ficción"Juliette'in bir insana göre çok fazla hayatı oldu. Hayatlarının birinde narin bir prenses diğerinde acımasız bir komutandı. Arada bir kendi ailesinden vazgeçen bir lidere de benzetilse de emin olduğum tek şey şu ki Juliette her zaman bir isyancıydı...
