ပြက္ခဒိန်စာမျက်နှာအရ ၂၀၀၀ခုနှစ် ၊ ဖေဖော်ဝါရီလ၏ နေ့ရက်တချို့။
''ဆွဲ ဆရာရေ့...နောက်ကားပါလာတယ်နော် သွက်သွက်လေး''
အသံဩဇာ အပြည့်နှင့် အော်လိုက်သည့်နောက်တွင်တော့ တစ်ရှိန်ထိုး မောင်းထွက်သွားသည့် ၇၆ ဒိုင်နာကား၏ ဘီးများသည် ကတ္တရာလမ်းနှင့်ပင် မထိတော့သယောင်ရှိလေ၏။
ကားပေါ်ပါ ခရီးသည်များ၏ တင်ပါးများသည်လည်း ထိုင်ခုံနှင့် ကပ်ထား၍မရတော့ချေ။ သူ့အလိုလိုပင်လေထဲ မြောက်မြောက်တက်သွားသည့် အထိပင်။
''ဖိနင်းထားနော် ဖိနင်းထား၊ ရှေ့မှတ်တိုင်မှာ အရှေ့က ကားကို ဝိုက်မယ်''
ပျံ့လွင့်နေသော ခပ်အုပ်အုပ်ဆံပင်တွေကို အနောက်သို့လှန်ကာ ပို့လိုက်ရင်း လေအဟုန်ကြားထဲမှ ခပ်ဩဩအသံတစ်ခုကို ဆော်ဩလိုက်ပြန်၏။
''ကဲ ကိုင်ထား ကိုင်ထား မီးဝါဖြတ်မယ်''
ကား၏နောက်ဖျားရှိ ခြေနင်းပြားပေါ် ခြေတစ်ဖက်တည်းသာချထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို တွဲလွဲခိုစီးထားသည်က အသည်းယားစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ သို့သော် အကြောက်တရားရှိဟန်မတူသည့် လူကတော့ အရှေ့က ကားကိုသာ ကျော်ရန် ကြိုးစားအော်ဟစ်နေလေ၏။
ထိုစဥ်....
''ကျွီ....''
''အမလေး သေပါပြီ....''
ကျယ်လောင်သော ဘရိတ်အုပ်သံနှင့်အတူ ကားပေါ်ရှိ ခရီးသည်များ၏ ကြောက်လန့်တကြား အာမေဋိတ်သံများက တစ်ပြိုင်နက်တည်း ထွက်ပေါ်လာ၏။
၇၆ ဒိုင်နာကားကြီးသည်လည်း မီးပွိုင့်တွင် တိခနဲ ထိုးရပ်သွားသည်။
''ဟ ကိုမောင်ထွေး ၊ မီးဝါကို ဖြတ်မယ်လို့ ကျွန်တော်ပြောတယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လို့ ထိုးရပ်လိုက်တာလဲ''
ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ကာ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ ကားရှေ့ခေါင်းခန်းသို့သွားပြီး ဒေါသတကြီးဆိုလိုက်သူက ခက်သျှား။
ယခုစီးနင်းလိုက်ပါလာသော လိုင်းကား၏ စပယ်ယာ။
''ဟာ မီးနီသွားတာ မင်းမမြင်ဘူးလား ခက်သျှားရ၊ ဟိုးမှာလည်း ကြည့်ဦး မင်းဖိုးအေတွေက ဖမ်းဖို့စောင့်နေတာ''
