အမွတ္ ၄၀ ဗိုက္ပူကားႀကီးတစ္စီးသည္ အမွတ္၂ လမ္းမႀကီးေပၚမွတဆင့္ ျပည္ေထာင္စုတံတားေပၚသို႔ အရွိန္ျဖင့္ တက္လာ၏။
''ဘုရား ဘုရား''
''ဘယ္လိုႀကီးေမာင္းေနတာလဲ မသိပါဘူးဟယ္''
ကားေပၚရွိ ခရီးသည္မ်ား၏ စိုးရိမ္စြာျဖင့္ တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကေသာ အသံမ်ားကလည္း ထြက္ေပၚလာ၏။
ဗိုက္ပူကားတို႔၏ ထုံးစံသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ လမ္းေပၚတြင္ တည့္တည့္မတ္မတ္သြားေလ့မရွိ။ လက္ယာဘက္ ကပ္ေမာင္းရေသာ ယာဥ္အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည့္အျပင့္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ခရီးသည္ အေလးခ်ိန္ႏွင့္ တြယ္စီးၾကေသာ ခရီးသည္တို႔၏ အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ အျမဲလိုလို ညာဖက္ကို တစ္ျခမ္းေစာင္းေနတတ္၏။ ပုံမွန္အခ်ိန္ဆိုလၽွင္ ကားေပၚမွလူမ်ားက သတိမထားမိေပမယ့္ ယခုလို တံတားမ်ိဳးေပၚေရာက္သည့္အခါတြင္ ထူးထူးျခားျခား သိသာလွသည္။
ျပည္ေထာင္စုတံတား၏ အတက္သည္ ဘယ္ကိုဝိုက္၍ တက္ရေသာ္လည္း အဆင္းသည္ ညာဖက္ကိုဝိုက္၍ ဆင္းရသည္။ ထိုအခါ ညာဖက္ကို အေလးသာေလ့ရွိသည္ ဗိုက္ပူကားႀကီးသည္ တံတား၏အဆင္းတြင္ ဘယ္လိုမွ တည့္မတ္မေနနိုင္ေတာ့ေပ။ ေစာင္းသထက္ေစာင္းကာ တုံးလုံးလဲက်ေတာ့မတတ္ျဖစ္ေနပါေတာ့၏။
''အရွိန္ေလး နည္းနည္းေလၽွာ့ ဆရာေရ ၊ မီးပြိဳင့္က နီေတာ့မယ္''
တံတား၏အဆုံးတြင္ မီးပြိဳင့္ကလည္း ရွိေနသည္ျဖစ္၍ စပယ္ယာျဖစ္သူထံမွ သတိေပးစကားသံထြက္ေပၚလာ၏။ ထိုသည့္တိုင္ေအာင္ ကား၏ အရွိန္သည္ ေလ်ာ့မသြားေသးသလို ေစာင္းေနသည့္ ကားမွာလည္း ေစာင္းလ်က္ေစာင္းျမဲသာ။
''အရွိန္ေလၽွာ့မယ္ အရွိန္ေလၽွာ့မယ္ေနာ္ဆရာေရ့ ၊ မီးက ဝါေနၿပီ''
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ထြက္ေပၚလာသည့္ သတိေပးစကားသံ၏ ေနာက္တြင္ေတာ့ ကားအရွိန္သည္ ေလ်ာ့သြားရမည့္အစား ပို၍ျမင့္တက္သြားပါေတာ့သည္။
''အမေလး ကယ္ၾကပါဦး၊ ကားက ေမွာက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္''
''ေဟ့ေကာင့္ ရပ္ေတာ့ေလကြာ၊ ဒီမွာ အကုန္ေသကုန္ေတာ့မယ္''
ESTÁS LEYENDO
A Story of 2000s
Romance၂၀၀၀ခုနှစ်ရဲ့ နေ့ရက်များဆီမှာလည်း ပုံပြင်တချို့ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။
