''ခက္သၽွားေရ ခက္သၽွား''
''ခက္သၽွားရွိလား ၊ ငါတို႔ေတြပါ သီဟတို႔''
ဆူဆူညံညံေအာ္ေခၚသံမ်ားႏွင့္အတူ ၿခံဝိုင္းအတြင္းသို႔ ဝင္လာၾကၿပီျဖစ္ေသာ လူတစ္စုေၾကာင့္ ေရးလက္စ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ကေလးကို အလ်င္အျမန္ပိတ္ကာ အိမ္ေရွ႕သို႔ေျပးထြက္ရသည္။
မိမိနာမည္ကိုေခၚသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း တစ္အိမ္တည္းေနသူ၏နာမည္ေၾကာင့္ ေျပးထြက္ၾကည့္ရျခင္းျဖစ္ၿပီး မနက္ခင္းကတည္းက ထြက္သြားသည့္ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူကေတာ့ ယခုထက္တိုင္။ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးေပ။
စကားမ်ားကို တြတ္တိုးကာ အိမ္ေပၚအထိတက္လာၾကၿပီျဖစ္ေသာ သူမ်ားကလည္း ဝင္ေနက်ထြက္ေနက်သူမ်ားျဖစ္ပုံရ၏။ ဖိနပ္ခၽြတ္၌ပင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ေနၾကေလၿပီ။
သိပ္မရင္းႏွီးၾကေသာ္လည္း မ်က္မွန္းတန္းေနသည့္ တစ္ရပ္ကြက္တည္းသားခ်င္းေတြျဖစ္၍ ေတာ္ေသးသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ဘယ္လိုပင္လုပ္ရမည္မသိ။
''ေဟ့ ညီေလး၊ ဟိုေကာင္ေရာ ေခၚေနတာလည္း မထူးဘူး''
ထိုလူအုပ္ထဲမွ သီဟဟုအမည္ရသူက ေမးလာ၏။
ကိုသီဟသည္ အိမ္ေရွ႕တြင္ အျမဲလိုလိုသီခ်င္းလာဆိုတတ္သူမို႔ သိေနသည္မွာၾကာၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တေလးတစားႏွင့္ပင္
''အစ္ကိုခက္သၽွားက မနက္ကတည္းက အိမ္ကေနထြက္သြားတာ အခုျပန္မလာေသးဘူး ကိုသီဟ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ဘယ္သြားမယ္ မေျပာသြားဘူးဗ်''
''ဟုတ္လား၊ ဒီေကာင္က အဲ့လိုပဲ တစ္ခါတစ္ခါက ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္၊ ဒါနဲ႔ ညီေလးမ်က္ႏွာက ဒဏ္ရာေတြက မ်ားလွခ်ည္လား၊ ေနရတာေရာ အဆင္ေျပရဲ့လား''
ျမင္သူတိုင္းက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရသည့္အထိ ဆိုးရြားေနေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္က မွန္ပင္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့သည္အထိ။
''ဟုတ္ကဲ့ ေျပပါတယ္ ကိုသီဟ၊ ဒါနဲ႔ အစ္ကိုတို႔ေတြက အေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔လား၊ ေျပာခ်င္တာရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွာထားခဲ့လိုက္ေလ၊ အစ္ကိုခက္သၽွားျပန္လာတဲ့အခါက်ရင္ ျပန္ေျပာျပလိုက္မယ္''
STAI LEGGENDO
A Story of 2000s
Storie d'amore၂၀၀၀ခုနှစ်ရဲ့ နေ့ရက်များဆီမှာလည်း ပုံပြင်တချို့ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။
