I can't resist -hyunlix daddyking

23

..

"nerene yapayım?"

"hiç yapma"

küçük çocuğun belinde olan el göğüslerine çıkıp göğüs uçlarını sertçe sıktığında yüzü buruşmuş ve dudaklarından küçük bir inilti çıkmıştı. minik elini büyük olanın bileğini üzerine getirdi tişörtünün üzerinden.

"ımhh yapma"

"neden?"

"a-acıyor"

sırıtıp felix'in kulağına yaklaşmış ve sıcak boğuk sesiyle aralamıştı dudaklarını

"hmm ama hoşuna gidiyor gibi duruyor"

"g-gitmiyor bırak"

dudaklarının üzerine bastırdığı minik elinin üstüyle canı acıdığı için gözleri de dolmuştu. küçük çocuğun göğüs ucunu sıkan parmaklarını çekip biraz okşadı, dudaklarına bastırdığı küçük elini de kavrayıp yan tarafa ellerini birleştirerek sabitlemişti yatağa. felix yüzünü yan tarafa çekip buruştururken tekrar aralamıştı dudaklarını

"b-bırak lütfen"

"bir şey yapmadım daha"

"tamam işte bırak"

altında olan küçük bedenin titremeye başladığını görünce gözlerini devirip göğsünde olan elini çekip çenesini kavramış ve yüzlerini karşı karşıya getirmişti.

"bu gün sabrımı çok sınıyorsun"

"bir şey y-yapmadım ki"

"sus"

birleştirdiği ellerini de ayırıp küçük çocuğun üzerinden çekilmiş ve yatağın diğer ucunda ona sırtını dönerek uzanmıştı. küçük olan ise dolan gözlerini siliyor ve acıyan göğüs ucuna değen tişörtüyle yüzünü buruşturuyordu. yanındaki bedene bakıp kaşlarını çatıp araladı dudaklarını.

"istemediğimi söylediğim halde dokunuyorsun bana şimdi de sinirleniyor musun?"

"kes sesini"

"odama gidiyorum ben!"

yataktan kalkacağında sertçe kavranan bileğiyle inilti çıkmıştı küçük dudaklarından. bu zaten daha yeni yeni iyileşmeye başlayan bileğiydi.

"ahh acıyor!"

"gidebilirsin dedim mi?"

"bırak acıyor"

"sana gidebilirsin dedim mi? demedim!"

"d-demedim"

"ee o zaman nereye gidiyorsun sen?"

"ı-ışığı açmıyorsun bana da sırtını döndün zaten! hem n-neden seninle uyuyorum ki ahm acıyor şimdi bırak l-lütfen"

küçük olanın bileğini savururcasına bırakıp kaşlarını çatıp arkasını dönmüştü

"siktir git"

felix dolan gözleri ve çatık kaşlarıyla acıyan bileğini tutarak kalktı yataktan, koşar adımlarla kendi odasına gittiğinde kapıyı kapatıp tüm ışıkları açık bırakarak yatağına yatmıştı. sarıldığı yastığa ıslak yüzünü gömüp araladı dudaklarını.

"şerefsiz"

bu adama hiç bir şekilde güvenemiyordu, bir dakika iyiyse tüm gün kötü oluyordu ve iyi davrandığı her saniyenin hesabını sorarcasına da daha kötü davranıyordu. daha fazla canının acımasını istemediği için de ondan uzak durmaya çalıştığında da yapamıyordu bunu, olduramıyordu veya karşısındaki adam oldurtmuyordu bunu...