KÖRDÜĞÜM

KAÇ

Üstüme yeşil bir crop ve yeşil kalem etek giymiştim.Görevim adam kaçırmak oldOdaya girdiğimde Araf'ın yatağında gözleri kapalı bir şekilde yattığını gördüm.Elimdeki kıyafet poşetiyle yatağına doğru yürüdüm.Yüzü biraz solmuştu.Rengi gitmişti cidden alerjisi çok kötüydü.Dudaklarının vişne rengindeki rengi kuru pembe gül rengine dönmüştü.Gözlerini aniden açtığında korkmuştum.'Günaydın!'deyip poşeti yandaki komodine koydum.Gözlerini bir kaç kez kırpıştırıp tavana doğru baktı.'Hadii Araf.Sonra hayatı sorgularsın tavanı izleyerek.Biri gelmeden buradan çıkmamız lazım.'dedim.Hı hı der gibi kafasını sallayıp ayağa kalktı ve komodinin üzerindeki poşetten siyah eşofman ve siyah tshörtü çıkarttı.Bu kıyafetler bende kalan kıyafetleriydi.Olur diye tahmin ediyordum.Üstünü çıkarıp siyah tshörtü giydi.Tshörtü giyerken kaburgalarındaki morluklar dikkatimi çekmişti.Ve zayıflamıştı.Vücudunu tam saran tshört şu an iki beden büyüktü kendisine.İki yıl akıl hastanesinde kalmıştı.Bilmiyordum orada ne yaşadığını fakat halinden hiç iyi şeyler yaşanmadığı belli oluyordu.Tam altındaki şeyi çıkarmaya yeltenirken 'Ben arkamı dönerim Araf.Aman zahmet etme.'dedim arkamı dönüp kapıya doğru bakarken.'Tam-'diyerken Araf'ın sesi kapının açılmasıyla kesildi.İçeri iki tane siyah takım elbiseli izbanut gibi adamlar girdi.Sertçe kapıyı kapatıp bize doğru yürümeye başladılar.'Siz kimsiniz?'dedim.İki adam ilk Araf'a sonra bana baktılar.Sonra sorumu duymamazlıktan gelip Araf'a doğru döndüler ve gülerek 'Mercan'ın selamı var.' dedi kel olan izbandut.İkisi de Araf'ın üzerine doğru yürürken Araf'ın önüne geçip 'Hop hop hop.Orada durun.Onu hiçbir yere götüremezsiniz.'dedim.Arkamdan Araf'ın bıkkınlıkla nefes verdiğini hissettim.Cidden yüzlerce sakinleştirici almış gibiydi.Kel olan kaşlarını havaya kaldırıp alayla bana baktı ve belinden silahını çıkarıp üzerime doğru tuttu.'Geri bas küçük hanım.'dedi.WTF?O benim yüzüme silah mı doğrultmuştu ne?'Hadi ya geri basmazsam nolur.'dedim.Şu an Araf'ı kaçırmak için götümü yırtıyordum.Keşke aynı eforu Araf da gösterseydi daha rahat olurdu kaçmamız.Namluyu alnıma doğru yaklaştırdığında Araf omzundan tutup beni arkasına çekti sertçe.'O siktiğimin eline koluna sahip çık yarrak herif.'Küçük kız'ı da al götüne sok.Hadi gidelim hadi Mercanım'ı bekletmeyelim sonra karı gibi bağırıp çağırıyor.'dedi.Adam Araf'ın kolundan sertçe tutup kapıya doğru ilerledi.Diğeri de benim yanıma gelip kolumu tuttu ve peşinden sürüklemeye başladı.Kolumu çekmeye çalışsam da nafileydi.'Kendim gidebilirim ben.'dedim sinirle.Adam kolumu sıkarak 'Bela arıyorsun kızım kendine.Azıcık sessiz ol Ali abim kız mız dinlemez vurur ha.'dedi.Sikeyim senin de Ali abini.Vururmuş.Bok.Araf ile bizi arka koltuklara koyup kendileri de öne yerleşince arabayı hareket ettirdiler.Araf pencere kenarının en köşesine ilişip kafasına cam pervazına yasladı.Adamlar kendi aralarında sohbet ederken Araf'ın yanına biraz kayarak gittim.Gözleri açık dışarıyı izliyordu.Yüzüne doğru eğilip 'Cidden acınacak haldesin.Benim tanıdığım Araf adamları götlerine vura vura geri gönderirdi ama bu sefer götüne vura vura ayaklarını adamlara koştun.'dedim sinirle.İlk bi kasılsa da hala yolu izlemeye devam etti.'Korkuyor musun Araf?Niye hiçbir şey yapmıyorsun?'dedim daha çok yüzüne yaklaşıp.Beni taksın istiyordum.Beni umursasın.Hiçbir şeyi siklemiyordu.Hala duruşunu bozmadan 'Benden uzak dur.'dedi sert bir tonla.Adama ana bacı sövmediğim kalmıştı tek dediği şey benden uzak dur olmuştu.Şimdi gösterirdim ben ona.Kalçamı onun kalçasına yanaştırıp tek bir bütün yaptım ve bunu yaparken sertçe yanaşmıştım.Vücudunun kasıldığını hissediyordum.'O sıçan deliğini mi özledin Araf?Ondan mı bir şey yapmıyorsun?'dedim alayla.Kafasını ani bir hareketle bana döndürüp yüzüme nefretle baktı.'Hala aynısın.Hala şeytansın.'dedi bana bakarken.Bana bakarken o kadar iğreniyormuş gibi bakıyordu ki üzülüyordum bazen.'Ben neysem neyim.Ama sen değişmişsin.Kaburgalarındaki morlukları da gördüm.Kollarında aynısı zaten.Acıyorum Araf sana.'dedim ben de nefret edermiş gibi.Bir saniyeliğine de olsa gözlerinde çocukluğunu gördüm.O her gün beraber olduğumuz birbirimizin yalnızlığına liman olduğumuz çocukluğumuz.Derin bir nefes alıp 'Benden uzaklaş.'dedi acı çekiyor gibiydi.Bana cevap vermediği için sinirlenmiştim.Kalçamı daha da yandan bastırıp bacağımı da onun sol bacağının yanına koydum.'Bana cevap ver.'dedim hırsla.Bana dönüp elini kalem eteğimin bittiği yere koydu.Gözlerimin içine bakarak eteği yavaşça kaldırdı.Elini hafifçe bacağıma sürtererek yukarılara doğru çıkmaya başladı.Nefesimi tutuyordum.Anlamaz gözlerle ona baktım.'Naptığını sanıyorsun sen?dedim fısıldayarak.Öndeki adamlara baktığımda onların çoktan sıkı bir muhabbete girdiğini anladım.Eteğimi baldırlarıma kadar çekmişti ve okşamaya başladı baldırlarımı.Gözlerim dolarak 'Araf bırak lütfen.'dedim.Bacağımı kendime doğru çekmeye yeltendiğimde okşayan eliyle bacağımı sıkmaya başladı.Olanca gücüyle baldırımı kavramış ve sıkıyordu.Acıdan dolayı da gözlerim yaşarıp akmaya başladı.'Araf lütfen bırak beni.'dedim yalvaran bir ses tonuyla.Hem bacağımı sıkıyordu hem de onun ateş gibi sımsıcak eli de bacağımı yakıyordu.Yüzünü yüzümün hizasına getirip 'Benden uzak dur dediğimde uzak dur.'dedi sert bir tonla ve baldırımdaki elini son bir kez daha sıkıp çekti.Gözyaşlarımı silmeden eteğimi düzeltip hızlıca diğer cam kenarına iliştim.Delirmişti.Asla bu kadar kaba değildi önceden.Zihnimdeki ses ise 'Sadece sana karşı değildi.'dedi.Onaylamazca başımı sallayıp camdan dışarıyı izlemeye başladım.Siz de kendi kendinize konuşurken zihninizdeki ses karşınızda gibi konuşuyor musunuz yoksa normal misiniz.Gözyaşlarımı silerken camın yansımasında Araf'ın bana baktığı gördüm.Gözleri yine boş bakıyordu.Hemen gözlerimi ondan çekip yeniden yola çevirdim.O değişmişti.Ve bir şeyler eskisi gibi olmayacaktı.Ondan nefret ediyordum.Ben kafamdan Araf ile ilgili binbir öldürme planı geçirirken arabanın durması ile adamların kapımızı açmadı bir oldu.Hızlıca kolumuzdan tutup eski yıkık şeker fabrikasına soktular bizi.Sertçe çekerek beni koridordan sürüklemeye başladılar.Yerlerin hepsi çöptü ve leş kokuyordu.Cidden kusacaktım.Koridor gitgide güzelleşmeye başladı.En son geçtiğimiz yerde kırmızı halı seriliydi ve kenarlarda çiçekler vardı.Şaşırmıştım.Büyükçe giriş kapısı olan yerden geçtik ve birsürü avizenin olduğu yere geldik.Deri koltukta yayılarak oturan Mercan'ı tabikii tanımıştım.Eskiden Araf'ın kardolarından biriydi.Araf akıl hastanesine gitmeden önceki sene aralarında kavga çıkmıştı.O günden bu yana birbirlerini öldürmek için türlü şeyler yapıyorlardı.İkisine de ne olduğunu sormuştum fakat ikisinin de bu konuda ağzı bıçak açmıyordu.İkisi de bomboş suratıma bakıyordu.Ender bile bu konuda bir şey söylememişti.Beni görür görmez kaşları havaya kalktı.'Güzelim hoş geldin.Beklemiyordum seni noldu Araf'ı ziyaret etmeye mi gittin de bizimkiler seni de paketlemişler?'dedi merakla.Kel olan adam 'Zorluk çıkardı efendim biz de getirmek zorunda kaldık.'dedi tek tondaki sesle.Adam cidden o kadar tekdüze sesle konuşuyordu ki.Garipti.Hiçbir vurgu bastırma falan yoktu.Kollarını açarak yanıma gel işareti yaptı ve 'Ee güzel olmuş o zaman bebeğimi zaten 1 aydır görmüyorum Araf hıyarının sayesinde görmüş olduk.'dedi sırıtarak bir yandan da Araf'a bakıyordu.Buradan tek böbrekle çıkmak istemediğim için Mercan'ın huyuna gidecektim.Gülümseyerek yanına oturdum.Oturur oturmaz kolunu omzuma attı ve 'Özledim seni.'dedi bağırarak.Araf'ı kudurtmak için yaptığı çok belliydi.Tebessüm edip 'Ben de.'dedim fısıldayarak.Araf'ın duymayacağını umdum.Neden umursuyordum onu da bilmiyordum.Gelen kahkaha sesiyle karşımızda duran Araf'a döndüm.'Ulan yarrağım madem ergen çiftler gibi birbirinize güzel sözcükler demeye kaçırdın benim burda ne işim var bok herif.Al bebeğini odana çık.'dedi sert bir tonla.Mercan alayla güldü yanımda.Alt çenesinde iki köpek dişi de altındı.Saçları da kumraldı ve burnunda hızma vardı.Yakışıklı çocuktu ne yalan söyleyeyim.20 yaşındaydı.Araf ile karşı takımlarda kavga ederken tanıştıklarını hatırlıyordum.'Ölmek için bile acelecisin Araf hayatım.İstediğini verelim hemen sana o zaman.'deyip belinden altın sarısı silahını çıkarttı.Kaşlarımı çatarak Mercan'a baktım.'Mercan ciddi değilsin değil mi?'diye sordum inanmak istemezcesine.Mercan bana bakarak 'Emir verildi.'dedi net bir sesle.'Celal iti verdi demi emiri.Bok herif kendi yapamadı sana yaptırtıyor.'dedi bağırarak Araf.Gözlerinde gram korku yoktu.Mercan'ın silah tutan elini tutup 'Mercan lütfen yapma.Yalvarırım.O kadar aynı sofrada oturdunuz kalktınız.Bir insan kan kardeşine bunu yapar mı?Kavganıza da tüküreyim tamam mı sizin.Beraber ağladığın,güldüğün insanı öldürmek mi delikanlılık?dedim yalvarıyordum artık.Araf bana yardım edecekti.Söz vermişti.Taner'i bulmama yardım edecekti.Ama hiçbir çaba göstermiyordu.Yaşamak için bile çaba göstermiyordu.Mercan'ın az da olsa söylediklerimden etkilendiğini hissetmiştim.Bir an bakışlarından tereddüt geçti.Sonra ani ve sert bir şekilde silah tutan elini tutan elimden kurtuldu ve ayağa kalkarak Araf'a doğru yaklaşmaya başladı.Öldürecekti.Onu gerçekten öldürecekti.Gözyaşlarımk tutamıyordum.İkisinin arasına geçip' Lü-lütfen dur tamam mı?Onu öldürme.'dedim sesim titremeye başlamıştı.Mercan kafasını pencere tarafına doğru çevirip 'Çık önümden.'dedi kararlı şekilde.Yüzümü Araf'a doğru çevirdim.Yine boş bakıyordu.Halime acır gibi bakıp 'Kendini daha da düşürme.Uğraşma şu itin karşısında.Ne yaparsan yap olacak.' dedi.'Bana yardım edecektin.Bana söz verdin.Ama hiçbir halt yapmıyorsun sen.'dedim gözyaşlarım ardıardına akıyordu.Onun göğsünü yumruklamaya başladım ağlarken.'Bana yalan söyledin.Bana her defasında olduğu gibi yine yalan söyledin.Sen böylesin işte.Bu yüzden kimse seni sevmiyor.Sadece sevdiklerinin çıkarına bakıyorsun.Başkası asla umrunda değil.Beni yine tek bırakacaksın.Annem ile babam beni evden kovduğunda bana evin kapısını açmadığın gibi.Beni sokakta bırakmıştın yapayalnız hatırladın mı?Hatırladın mı bok herif?15 yaşındaydım 15.Hiçbir şey bilmediğimi biliyordun.Evinizin kapısının önünde 3 saat boyunca bekledim.Bekledim.Senin kapıyı açmanı bekledim.'derken sağanak yağmur gibi gözyaşlarım akıyordu.Araf'ın yüzünde ise bir an bir pişmanlık geçti.Ama sadece bir an.Yine örmüştü duvarlarını.Yine boş bakmaya başladı.Göğsüne yumruk atan elleri tutup kenetledi.Onun ellerinin arasında çırpınıyordum.'Sen evde tektin Araf.Bana yine de kapıyı açmadın.O gün Taner'in yanına gittim.O kadar çaresizdim ki sadece Taner vardı artık gidebileceğim.Bok herif.Sadece kendi kuralların var.Onlara göre yargılıyorsun ve kararını veriyorsun.'dedim ve son gücümle ellerimi kendime doğru çektim.'Be-ben'diye bir şey söyleyecekken Mercan'ın konuşmasıyla Araf'ın sesi kesildi.'Annen tam bir orospuymuş demi Araf.Herkes öyle söylüyor.Babana da yazık lan.Ama adam üzerine ne kadar gitmişse kadın da delirmiş.Deli orospu bir Bahar Korel olmuş.Senin böyle anne babadan böyle olmana şaşırmamalı.Cümleleri o kadar art arda söylemişti ki dedikleri karşısında ben bile donakalmıştım.Araf bir dakika boyunca Mercan'a dümdüz baktı.Yavaşça kafasını yana eğip 'Ne dedin lan sen?'dedi sakin bir sesle.Alnındaki damarın belirginleştiğini gördüm.Kafamı Mercan'a çevirdim.Ne oluyor gibisinden baktım.O ise Araf'a odaklanmıştı.'Diyorum ki annen orospunun tekiymiş .'dedi kollarını iki yana açıp bağırarak.'Lan laaan!'diye bağırarak Mercan'ın üzerine doğru koşmaya boşladı.Aradan koşarak çekildim.Araf'ın önüne çıkan herkesi ezecek gibi bir havası vardı.Mercan'a ulaşmadan bizi getiren iki adam Araf'ı durdurmaya çalıştılar.Araf ikisini birden dövmeye başladı.Kel olana art arda yumruklar atıyordu.Adamım yüzü kankanmıştı.Araf'ın eline baktığımdaysa elinin de kanlı olduğunu gördüm.Kel ile işi bitince diğerini bir tekmesiyle işini bitirmesi bir oldu.Mercan'a baktığımda ise ortada yoktu.Mercan kaçmıştı.Mercan Kaya kaçmıştı.Abo bundan iyi dedikodu çıkardı.Pardon ben bunları düşünürken Araf' benim üzerime gelerek 'Nerede o piç kurusu?'dedi.'O piç neredeee!?'diye bağırdı ben cevap vermeyince boğazımı tutarak.Hızlıca arkamdaki duvara yapıştırdı ve boğazımı sıkıyordu.Gözü öfkeden dönmüştü.Nefes alamıyordum.O kadar sıkıyordu ki.Gözlerim yanmaya başlamıştı.İki elimle birden boğazımı saran eline vurmaya başladım.'Nerede o Neva?'dedi bağırarak.Hala bağırıyordu.Tüm gücümle fısıldayarak 'Ne-nefes alamıyorum.'dedim.Etrafı tarayan gözleri bana döndü ve sanki elinin boğazımda olduğunu yeni fark etmiş gibi elini ateşten çeker gibi çekti.Dizlerimin üzerine çöküp ellerimi göğüs kafesime koydum.Aldığım her oksijen beni daha fazla yakıyordu.Bir müddet ağzım açık bekledim.Yavaş yavaş toparladım.Araf elini uzatıp 'İyi misin?'diye sorduğu an ani bir hareketle kafamı ellerimle kapattım.Yeniden yapmasını istemiyordum.Kafamı kaldırdığımda havada kalan elini çektiğini gördüm.Biraz şok geçirmiş gibiydi.Ondan korkman şoka uğratmış olabilirdi.'Neva hadi kalk güzelim gidelim.Sana bir şey yapmayacağım.Sadece kalk eve gidelim.'dedi sakince.Bir bebeği uyutacak kadar sakindi sesi.Gözyaşlarım durmuyordu.Elimle rastgele sildim.Yerden destek alarak ayağa kalktm.Onun öfke nöbetlerinden bıkmıştım.Eliyle her şeyi yıkıyordu ve sonradan düzeltebilir sanıyordu.Tam elimi tutmaya yönelirken aniden durdu ve kapıya doğru yürüdü.'Hadi gel.'dedi sessizce.İkimiz de konuşmadan koridor boyunca yürüdük.Binadan çıktığımızda Araf'ın kaçırıldığımız arabaya doğru yürüdüğünü gördüm.Sorgulamadan takip ettim.Cebinden çıkarttığı anahtarla arabayı açtı ve şoför koltuğuna bindi.Size Araf'ın çok iyi bir hırsız olduğunu da söylemiş miydim?Ön koltuğa geçip kapıyı kapattım.Araba yol boyunca ilerlerken korkarak dikiz aynasındakş görüntüme baktım.Boğazımda Araf'ın beş parmağının da izi vardı.Ve elleri kanlı olduğu için kıpkırmızıydı şu an.Titreyen ellerimle dokunduğumda ise ani bir hareketle 'Ah!'deyip çekmem bir oldu.Acımıştı.Araf'ın araba sürsede bir yandan beni izlediğini biliyordum.Ona döndüm.Bakışlarımız kesişti.'Bende hala izler bırakmaya devam ediyorsun Araf Korel.'dedim fısıldayarak.Duyduğunu biliyordum.Ne diyeceğini bilmiyordu.Ağzını açıp kapattı.Ne söyleyebilir diye düşünüyordu.'Eve gidiyoruz Neva.Poyraz gelmiş.'Dediği şeyle anlamazcasına kafamı çevirdim.NE?Poyraz mı gelmiş?