KÖRDÜĞÜM

HASRET

Salonda ben ve Poyraz koltukta oturuyorken Araf ortada volta atıyordu.Yüzünün rengi biraz açılmıştı.Sanırım sakinleştiricilerin etkisi kayboluyordu yavaş yavaş.'Her şeyden haberim var Neva.Sabah annenle konuştum.Notları falan söyledi.Araf'ı çıkarmaya gittiğini de biliyorum.İkiniz neyin peşindesin bilmiyorum ama geç olmadan o yoldan çıkın.'dedi ciddi bir sesle.Poyraz'ı ilk kez böyle görüyordum.Hayat memat meselesi gibi konuşuyordu.Benim için önemli olan Taner idi.Taner'in ağzını açmamasıydı.'O zaman uyarı yediğimize göre oyundan çıksak mı Neva?He beni bi sal da gideyim ya sabahtan beri dibimdesin zaten.'dedi hala ayakta duruyordu.Kalçasını televizyon ünitesinin kenarına dayamıştı ve bir ayağını sallıyordu.Kaşlarımı havaya kaldırarak ona baktım ve 'Noldu paşam rahatsız mı oldun benden?'dedim ciddi bir şekilde ona bakıp.Diğer sorusunu duymamazlıktan gelmiştim.Çünkü öyle bir şeyin olma ihtimali yoktu.'Oldum paşam.'diyerek gülümsemesini durdurmaya çalıştı.'Poyraz noldu Neva bizimkilerle takılmaya mı başladı sabahtan beri hasım hısım paşam falan.Prensesimiz 2 yılda hanım ağaya dönmüş.Gözlerim yaşardı.'dedi alayla gözlerimin içine bakarak.Benimle dalga geçiyordu.Ona sinirlenmeyecektim.İstediğini vermeyecektim.'Mercanlaydı oğlum zibidinin A0 türkçesi var.Şu an da Yun-'diyeceği anda öksürerek Poyraz'ın dizine vurdum.Mercan dediğinde bile Araf'ın alnındaki damarın seğirdiğini görmüştüm.Yunus'a katlanamazdı.Araf avına doğru uçan bir kartal gibi gözlerini kısarak bize doğru yürümeye başladı.Gözlerime bakarken Poyraz'a hitaben 'Yunus Ceyhan değil demi?Şu an sevgili olduğu kişinin o olmadığını söyle.'dedi tam önümde durmuştu.Poyraz ayağa kalktı ve ellerini kendine çekip 'Ben karışmıyorum.'der gibi yaptı ve kapıyı kapatarak çıktı.Araf'ın gözleri hala üzerimdeydi.'Aynı sınıftayız biliyorsun.Takılıyoruz sadece.'dedim fısıldayarak yüzüne bakamıyordum.Gözlerindeki nefreti görecek gücüm yoktu.Yunus Araf'ın düşmanlarından biriydi.Ama direkt düşmanlardı yani.Mercan gibi önceden bir dostluk yoktu.Yunus Araf'ın birkaç mekanını bile patlatmıştı.Araf ondan sonra öldürmek için her şeyi yapmıştı ama Poyraz önüne her zaman bir engel koyardı.Celal Korel ile umursamıyordu bile.Mafya savcısı olunca doğal karşıladığı belli oluyordu bu durumları.Yunus çok kibar bir çocuktu.Tam her kızın hayallerini yaşatacak bir erkekti.Zengindi,kibardı ve kızların ne istediğini bilen biriydi.Yaklaşık 2 aydır falan takılıyorduk.Henüz sevgili olma aşamasına gelmemiştik.Sadece flörttü benim için.Aramızda hiç Araf'ın muhabbetini geçirmemişti.Yine de Araf ile bir zamanlar sevgili olduğumu bildiğini biliyordum.Araf'ın tam ismi geçmeden birkaç sefer arkasından sallamaya çalışmıştı.Çalışmıştı çünkü direkt yanından kalkmıştım o anlarda.Araf çenemi sertçe yukarı kaldırdı ve gözlerimi gözlerine bakmaya zorladı.Çenemi sıkıyordu ve bana öyle nefretle bakıyordu ki.Kalbim ağrımıştı.Anlamıyordu.O ne yaparsa okeydi ama ben yapınca o kadar büyük bir tepki veriyordu ki.Kendi ağzıyla hemşirelerle seks yaptığını söylemişti akıl hastanesinde görüştüğümüzde.Benimki ise sadece takılmaktı.'Senden nefret ediyorum.'dedi buz gibi bir sesle fısıldayarak.Nefesi hem dondurucu soğuktaydı hem de ateş kadar sıcaktı.Gözlerim dolmuştu.Çenemdeki elini sertçe çekip kapıya doğru gitti.Arkasından kalkıp koşarak yanına gittim.'Araf dur!'diye bağırdım.Seslenişimden sonra birkaç adım atsa da kapının tam önünde durdu.Arkasından gelip kapıyla onun arasına girdim.'Gece 'LAZA'da görüşelim.Yarın napacağımızı konuşuruz.'dedim sesim titriyordu.Vereceği tepkiden korkuyordum.Beklentiyle ona baktım.Tam ağzını açıp konuşacağı an kapının arkasından gelen 'Katil!Katil bu evde!Onu gördüm ,onu gördüm.O burada.O burada.Katil çık ortaya!Bırak beni Poyraz bırak.'diye bağıran Maya Hanım'ın sesiyle irkildim.Araf aceleyle kapının önündeki beni iterek kapıyı açtı ve koridorda annesini gördü.Poyraz koluna girmiş onu merdivenlere götürmeye çalışıyordu.Araf girer girmez Maya Hanım'ın gözleri Araf'a döndü.İşaret parmağını sallayarak 'Katilsin!Geldi işte katil.Poyraz katil o adam işte sana kaç kere söyledim!Polisi ara,polis,polis,polis.'diye haykırarak bağırdı Maya Hanım.Kendinden geçmiş gibiydi.Gözleri çok farklı bakıyordu.Çok boş ve cesur.İlaç almış gibi gözleri fıldır fıldırdı.Poyraz annesini tutmaya çalışırken Araf'ın duydukları karşısında omuzlarının düştüğünü görmüştüm.Öz annenin seni tanımaması nasıl bir histi acaba?Bu kadarını Araf bile kaldıramayabilirdi.Poyraz annesinin merdivenlerden çıkarırken Maya Hanım'ın 'O adam işte katil.Aradığın katil o!'diye bağırışları hala duyuluyordu.Napacağımı bilmez bir şekilde Araf'a baktım.Gözleri yerdeydi.Ne düşünüyordu bilmiyordum ama ona destek olmak için şu an her şeyimi verirdim.Sırtını sıvazlayıp sarılmayı çok isterdim.Tam yanına doğru yürürken adım sesleri onu kendine getirir gibi oldu.Ani titreyişini fark etmiştim.Bana kızarmış gözlerle bakıp hiddetli adımlarla dış kapıyı araladı ve çıktı.Yine hangi cehenneme gidecekti?Kaç Araf.Her şeyden kaçtığın gibi bundan da kaç.Büsbüyük evin içindeki birbirinden apayrı,kırılmış,solmuş bütün ruhları hissedebiliyordum.İçinde insanlar yaşıyordu ama ev o kadar ölü gibiydi ki.İçim ürpererek bomboş koridora baktım ardından merdivenlere bakarak kulaklarımda Maya Hanım'ın çığlıklarıyla ben de evden çıktım.Giriş kapısına Poyraz için post-ıt yapıştırmayı ihmal etmemiştim.Lütfen Araf benim için orada ol.
Gece Laza'ya gel.Yardım etmen gerekiyor.
                              -Neva