KÖRDÜĞÜM

İlkler

Bugün biri öldü.Bugün ben öldüm.Bugün bir yaş daha büyüdüm.Ölü insanlar da büyüyebilirdi demi.Onların da yaş günleri olurdu.Yoksa hepten onları unutur muyduk?Ben bugün intihar etmeyi düşündüm.Acım dinsin istedim.Bu iğrenç hayattan bir an önce gitmek istedim.Ama yapmadım.Yapamadım.Çünkü ben korkağın tekiyim.
—
Arafgilin evinden çıktıktan sonra taksiyle eve gelmiştim.Ev herzamanki gibi boştu.Rahat etmiştim.Şu an suratımın halini kimsenin görmesini istemiyordum.Görseler de umursamayacaklardı belki de.Çünkü onların önceliği her zaman kendi işleri olmuştu.Sadece bana her şeyi yapabilecek imkan veriyorlardı.Hepsi bu kadar.Yorgun adımlarla yukarıdaki odama çıktım.Kulaklarımda hala Maya Hanım'ın katil diye çığlıkları yankılanıyordu.Araf'ın yüzü o kadar çaresizdi ki.İlk defa maskesini düşürmüştü.O içindeki erkek çocuğu o kadar yıkılmıştı ki.Yok olmuştu.Araf'ın ellerinin kanla kaplı olduğunu biliyordum fakat düşününce diğerleri de öyleydi.Ve bunu biliyorlardı.Annesinin akıl sağlığı Araf 9 yaşındayken bozulmuştu.Dışarıdan duyduklarıma göre hem kendi müvekkillerinden birkaç tehtid almış hem de Celal Korel'in düşmanlarından taciz ve şiddete uğramış.Kaçı doğru kaçı yalan bilmiyordum.Fakat kadın dayanamamıştı işte.
GEÇMİŞ
Araf'ı ilk kez annemin odasının önünde olan sandalyelere otururken görmüştüm.Annesinin yanındaydı merakla etrafına bakıyordu.Yanlarında 2 tane takım elbiseli adam da vardı.Ben de öyle tipler girince merakla bakmıştım.Araf benim yaşlarımda olduğu için dikkatimi çekmişti.O zaman bile kendinden emin bir yürüyüşü vardı.Annem odasından dışarı çıktığında 'Anne.'diye seslendim fakat o küçük çocukla annesinin yanına gitmişti gülümseyerek.Kadının elinden tuttu ve 'Hoşgeldiniz.'dedi.Kadın çatık kaşlarıyla elini tutan kadına baktı.'Yabancılarla konuşmamak.Yabancılar yasak yasak.'dedi kendi içinden tekrarlıyor gibiydi.Annem adamlara bakarak 'Odama götürür müsünüz lütfen?'dedi kibar ses tonuyla.Takım elbiseli adamlar kafalarını sallayarak küçük çocuğun annesini benim olduğum tarafa doğru yönlendirdiler.Annem daha yeni giden kadının çocuğuna gülümseyerek bir şey söyledikten sonra beni gösterdi eliyle.'Hadi gel anneni beklerken Neva ile oyna.'dedi sevecendi.Her zaman kimle ne konuşması gerektiğini çok iyi bilirdi.Bakışlarımız kesişti Arafla.O bana merakla bakıyordu ben de ona.Geldi sakin adımlarlarla yanıma oturdu.Annem bana bakıp gözlerini kapatarak sıktı ve açtı.Bu uslu dur hareketiydi.Ardından odasına girerek kapısını kapattı.Merakla Araf'a bakmaya başladım.Siyah saçlar ve siyah gözler.Bakışları bu yaşta nasıl bu kadar sert olabiliyordu anlayamamıştım.O zamanlar daha sarı olan saçlarımı düzeltip tatlı tatlı gülümseyip 'Ben Neva.Sen de Arafsın değil mi?'dedim.Araf bana bakmadan odanın kapısına bakıyordu dümdüz.Hiçbir tepki vermedi.'Annen için endişelenme.Annem ona bakacak.İyileştirecek.'dedim içini rahatlatmak için.
Kafasını onaylamazca salladı.Yüzümü yüzünün yanına getirip 'Dilsiz misin sen?'artık sinirlenmiştim.

Kafasını bana çevirip 'Evet.'dedi.Yüzü hala ciddiydi.Ben ise söylediği şeye gülmüştüm.Farklı bir şey görmüş gibi kaşlarını daha da çatarak bana baktı.Gözleri dudaklarımdaki gülümsememdeydi.

'Gel beklerken biz de oyun oynayalım.'dedim hevesle
Kararsız bir şekilde bir bana bir kapıya baktı.Sonrada omuzunu silkerek 'Ne oynayacağız ki?'dedi.
Elini avuçlarımın arasına alıp tuttum.Koltuklardan kendimi iterek kalktım ve onu da kendime çektim.

'Arkada lunapark var.Gel çarpışan arabalara bineriz birlikte.'diyerek sürükleyerek götürdüm.
Arada arkasına doğru baksa da benimle gelmişti.O günü unutmuyordum.İkimizde deli gibi eğlenmiştik.Araf en son bana penguen yürüyüşü taklidi bile yapmıştı.Çok güzel taklitler yapıyordu.Hayatımda bu kadar komik birini tanımamıştım.Lunapark'ın görevlisi annemin arkadaşlarından biriydi ve beni de tanıyordu.Onun sayesinde istediğimiz her oyuncağa binmiştik.
Günü rollercoasterdayken indikten sonra Araf'ın kucağına kusmamla sonlandırmıştık.Araf kusmamdan sonra bir dakika boyunca tepki vermemişti.Korkmuştum arkadaşlığımız bozulacak diye.Sonra öyke bir kahkaha attı ki.Ağzımda kusmuk kalıntıları varken ben de onunla birlikte kendi halime gülmüştüm.Üzerimdeki kırmızı elbisem de batmıştı.Araf'ın üzerindeki tshörtü de kusmuk olmuştu.