KÖRDÜĞÜM

SAHTE

Evet oyunumuza yarın başlıyorduk.Yemekten sonra Verda ile Turgut bulaşıkları yıkamaya mutfağa geçti.Biz de hep beraber salona geçtik.Ev kocamandı.İkili koltuğa oturup evin düzenini incelemeye koyuldum.Salonun ortasında üç tane L koltuk ve tekli koltuklar vardı.Yanıma Gazel oturdu.O oturunca çekinmiştim.Az önce kızla birbirimize saldırmıştık şimdi ise yan yana oturuyorduk.

Derin bir nefes alıp ona doğru döndüm ve 'Bak ben çok özür dil-'devamını getirmeme izin vermeden kendisi konuşmaya başladı.

'Neva cidden önemli değil.Ben boksörüm ve yara almaya alışığım.Suçlu taraf sadece sen değilsin bu durumda.Aptal Araf durumu keşke sana bu korkuyu yaşatmadan önce anlatsaydı.'Son kısmı fısıldayarak söylemişti fakat isminin geçtiğini duyan Araf'ın bizi dinlediğini biliyordum.

Oturduğu tekli koltuktan bize doğru dönüp 'Pardon bilemedim Gazelciğim.Ne bileyim ben giderken kız horul horul uyuyordu.Ben gidince ortalığı birbirine katmış.Ama eve girince sizin tiplerinizi gördüğümde var ya..O duygu..Neva seninle çok gururlandım.Tek kişi şu çetenin üstesinden geldin ya.Aşko dediğiniz kıza tekrar bakın hesabı yaptın.'bunları söylerken kendi kendine gülüyordu.

Herkes Araf ciddi mi diye ona bakıyordu.Yanında oturan Yunus gülerek ona katıldı.

'Ne bilelim olum biz kızın böyle olduğunu.Sosyeteden bir kız getireceğini söyledin.Hiç böyle hayal etmemiştim.'Araf'a bakarak konuşuyordu.

Yunus'a doğru dönüp 'Nasıl hayal etmiştiniz efendim?'dedim tek kaşımı kaldırarak.

Yunus benim cevap vereceğimi düşünmüyordu sanırım.Ben konuşunca şaşkın gözlerle bana döndü.

'Yani ben öyle demek istemedim tabii Neva.Yanlış anladın sen beni.Dış görünüş olarak cidden sosyetenin içinden geldiğin çok belli...'devam edeceği cümleleri düşünmeye çalışıyordu eliyle kafasını kaşıyarak.

Araf yanından kafasını onaylamazca sallayıp 'Sus sus sıçtın sıvama Yunus.'dedi hafif alayla.

Araf'a baktım.Keyfi yerinde gibiydi.Hiç bu insanların arasında yabancı ya da rahatsız görünmüyordu.Önceden tanışıyordu fakat şakalaşacak kadar yakınlardı.

Bunları düşünürken bakışlarımı hala çekmemiştim Araf'ın üstünden.Bakışlarımı fark etmiş olmalı ki o da bakışlarını bana çevirdi.Bir şey söylemeden bakmaya başladı.Kafasında niye ona odaklandığımı hesap ediyordu sanırım.

Yusuf'a doğru bakışlarımı çevirip 'Siz tanışıyor musunuz önceden hepiniz?'diye sordum.

Yusuf onunla her konuştuğumda şaşırıyor gibiydi.Sürekli irkiliyordu ben konuşmaya başlayınca.

'Biz hepimiz önceden tanışıyoruz Araf da bu ekibe dahil.Araf ara sıra yanımıza uğrar.Biz ise zaten beraber yaşıyoruz.Yetimhanede tanıştık ve birbirimizin ailesi olduk.Evimiz,yediğimiz içtiğimiz birdir bizim.Hepsi benim kardeşlerimdir.Araf da benim kardeşim.O da zamanında bize çok destek oldu.Ev buldu,başımızı sokacak yer verip yedirdi,içirdi.Şimdi ise birbirimize yardımcı oluyoruz.'

Demek yetimhaneden hepsi tanışmıştı.Araf peki bu ekibe nasıl dahil olmuştu.Merak etmiştim.Yalnız kalınca Araf'a soracaktım bunu.

'Sizin Cihangirle işiniz ne?'diye sordum.

Bu sefer sorumu Gazel yanıtladı.

'O orospu çocuğu yetimhaneleri şubeleri ilan etti.Önlerinde durup çocuklara her türlü pisliği satıyor.Ordaki çocuklar zaten dertlerini,acılarına bir ilaç arıyorlar.Böylece erken yaşta rahatlıkla bu boktan şeylere başlıyorlar.Bu adamın ne mal olduğunu ispatlayabilirsek işine de son verebiliriz.'