Üzerimde dolaşan ellerle uyandım.Ne olduğunu anlamamıştım.Bir şeyin kapısı açıldı ve ben düşecek gibi olurken bir el beni tuttu ve kendine yasladı.Gözlerimi kırpıştırarak açmaya çalışırken karşımdaki insanı göremiyordum.En son naptığımı hatırlamaya çalıştım.Yoldaydık.Arabanın içindeydim.Yanımda da Araf vardı.
'Aman kafaya dikkat.'derken benim havalanmam bir oldu.Gözlerimi açtığımda beni taşıyanın Araf olduğunu gördüm.Ayağıyla arabanın az önce indiğim kapısını kapattı.Elindeki anahtarla da kilitledi.Kilitlemesi biraz zor olmuştu çünkü kucağında beni taşıyordu.Anahtarı çevirirken sürekli saçıma dolanıyordu.
Gözlerim bir açılıyordu bir kapanıyordu.Uzun yol midemi bulandırırdı.Uçak bileti bulamadığımız için de arabayla gelmiştim.Gözlerim açıkken anladığım kadarıyla bir otele gelmiştik.
Yeniden gözlerimi açtığımda odada olduğumuzu fark ettim.Araf beni yavaşça yatağın sağ tarafına yatırdı.Yastığı rahat bir pozisyona getirdi.Ayağımdaki converseleri çıkarttı ve üzerimi pikeyle örttü.Hareketlerini takip ederken uyuyakalmıştım.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
'Bilmiyorum ne olduğunu olum bilsem durur muyum sence.Yolda uyumaya başladı yaklaşık 3 saattir hala uyuyor.Yanlış bir şey olmadığından emin misin bak doktora gidelim bence.'dedi bir erkek sesi.
'Amına koyayım ama ben senin.Lan bok ben ne diyorum sen hala bir şey olmaz Neva'ya sakin ol diyorsun.Bir şeyler oluyor işte.Niye bu kadar uyuyor?He çok yorgun tamam.Çok yorgunsa tamam o zaman.'sesi giderek yükseliyordu.
Ses tonu Araf'a benziyordu.Yavaşça gözlerimi kırpıştırdım.'Siz gelir gelmez geliyorsun bu odaya.Bir şey olduysa da sana söyler.Bana söyleyeceğini sanmıyorum.'
'Lan biraz tartıştık sadece.Eski konuları açtı.Siktir git Ender.Kapat lan telefonu.Dur ben kapatmadan sakın kapatma götünü sikerim.'deyip hızlıca elindeki telefonu kapattı.Ve hırsla cebine koydu.Gözlerim tamamen açık bir şekilde Araf'a bakıyordum.Hemen yanımdaki tekli koltukta oturmuş bana bakıyordu.Gözlerimiz kesiştiğinde yerinde debelendiğini gördüm.
Uyandığımı fark etmemişti.Ah Neva aferin kızım ilk kez fark edilmeden bir şey yapabilmiştim.Gülümseyerek baktım 'Ne o?Tüm gün uyurken beni mi izledin?'dedim alayla şu anki durumuna bakarak.
Söylediklerimden sonra hafifçe sırıtarak ellerini iki yana açtı 'Değil tüm gün ben seni bir ömür boyunca izlerim hayatım.'dedi o da alayla.
Söylediklerine gülerken gülüşüm yarım kaldı.Bir an böyle bir hayat yaşabileceğimizi düşündüm.Ben iyice evde kalmış nişanını 1 gün önce atmış kadınlara dönüşmüştüm.
Yataktan ani bir şekilde kalkıp üzerimdeki pikeyi yana attım ve ayaklarımı yere basarak 'Almayayım kalsın.'derken dengemi sağlayamayıp öne doğru savruldum.Tutunmak için ellerimi uzatırken pat diye sert bir şeyin üstüne düştüğümde gözlerim kapalıydı.
Kalçam kırılmış olabilir miydi?Ah götüm.Ağrıyordu.Ah kızım Neva.Yapma be bunu kendine kızım.Yapma be.Bi atarlı giderli söz söyleyip gideceksin onun da içine sıçıyorsun.Sussam daha az rezil olurdum bu hareketten sonra.
'Hişt alo.Gözlerini açsana kızım.'diye yakından gelen Araf'ın sesiyle gözlerimi açtım.Yüzümle yüzü arasına 5santım vardı.Çok yakındık birbirimize.Düştüğüm yer parke değil de Araf'ın kucağıymış.Elimle tutunurken çektiği yer kucağıymış meğerse.Araf'ın bacaklarının bu kadar kaslı olduğunu bilmiyordum.Aklıma lisede manyak gibi futbol oynadığı geldi.Sürekli maçlara izlemeye gidiyordum.O sıralar bir de arkadaştık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM
General FictionNeva Akyel ve Araf Korel.İki savcı babanın çocukları.Dışarıdan ne kadar mükemmel aile olarak gözükseler de iki ailenin de geçmişleri ve gelecekleri karanlık.Saklanan sırlar,söylenmeyen sözler.Ya yıllarca üstü örtülü sırlar birden açığa çıkarsa?Daha...