KÖRDÜĞÜM

NEFRET

Eve apar topar girdim.Tabii ki annemle babam yemek masasında oturmuş beni bekliyorlardı.

İkisi de beni görür görmez ayaklanınca ellerimle geriye gitmelerini belirttim.

'Şu an olmaz.Lütfen beni yalnız bırakın.'dedim ve merdivenleri çıktım.

Arkamdan da 'Neva gel şuraya konuşalım.'deseler de ilerlemeye devam ettim.

Elim ayağım titriyordu.

Taner bulunmuştu.

Taner ile hesaplaşacağım gün gelmişti.

Ve kaç aydır bunun hayalini kurarken şimdi elim ayağım titriyordu.

Kendine gel Neva.Kendine gel.Kendine gel.

Kendimi sürekli bu telkinleri devam ettiriyordum.

Elime hızlıca telefonu aldım ve Emir'in numarasını çevirdim.

Saat kaç olursa olsun görüşmek zorundaydım.

Telefonun 3.çalışında nihayet açabilmişti.

'Alo?'diye çıkan Emir'in kalın sesini bulunduğu gürültülü ortam bastırıyordu.

'Emir ciddi bir şey konuşmamız lazım.'dedim

'Tamam bir dakika.Sessiz bir yere geçiyorum.Mmmhh.Tamamdır şimdi söyle.'

'Gelen seslerden dışarıda olduğunu tahmin ediyorum.Lütfen beni babanla görüştebilir misin?'

Telefonun karşısından Hı? diye bir ses yükselmişti.

Emir şaşkınlıkla 'Babamla senin ne işin olabilir?Ve sen saatin kaç olduğundan haberdar mısın?'

'Saat kaç maç banane Emir.Acil bir şey oldu.Babanla görüşmem gerekiyor.'sesim biraz sinirli çıkıyordu.

'Tamam Neva tamam.Yarım saate seni arayacağım.Arap Ferhat'ı yatağından kaldıracak kadar acildir umarım.'deyip telefonu suratıma kapattı.

Bu neyin kafasındaydı?Sanırım kafası güzeldi.

Kapımın çalınmasıyla oynadığım parmaklarımın etlerini bırakarak gelen kişiye baktım.

Babam idi.

Tahmin etmeliydim.Çünkü annem asla uğraşmazdı benim için.

Babam ise benimle tartıştığı gün uyuyamazdı bile.

Mahcup adımlarla yatağımın kenarına gelince durdu.

'Ben özür dilerim kızım bugün için.O iti yani Araf'ı bugün elini kolunu sallaya sallaya karşımda görünce sinirlerime hakim olamadım.'dedi sesinde hala öfke vardı.

Babama karşı Araf'ı savunmak istemiyordum ama birinin bunu yapması gerekiyordu.

'Baba o küfürlere boğmaktan doyamadığın çocuk sadece 18 yaşında ya.Ben ne isem Yunus nasılsa o da bizim gibi bir çocuk.'dedim tıslarcasına.

Zaten saldırmak için bir yer arıyordum.

'Neva kızım sen hafızanı mı kaybettin?Bizim gibi dediğin çocuk Celal arkasını toplamasa hapishaneydi şu an.İçerdekilerin suçları şu 'ÇOCUK'dediğin itten daha azdır.Dua etsin babası Celal Korel.'o da yavaş yavaş sinirlenmeye başlamıştı.

'Babası suç işledikten sonra arkasında duracağına öncesinde onu engelleseydi keşke.Celal Korel onu engellemedi.Peki niye Araf tek suçlu olurken mafyanın savcısı kahraman oluyor?Hah çok komik.'dedim yapmacık bir şekilde gülüp.

Babam dediklerimde ciddi miyim diye baktı ve içini çekti.

'Celal hakkında doğru konuş Nevacığım o senin büyüğün.O çocuğun ne mal olduğu küçüklükten belliydi Celal başta karşı çıksa da o da yoruldu hem Maya hem Araf.'dedi sesi bir şeyleri kafasında canlandırıyormuş gibi çıkıyordu.