Hiding From The Alpha

Chapter 38 ( R-18 )

🔞If you're uncomfortable, it's okay po. You can skip this scene 😊❤️🔞

— • — • —

I MOANED as he pounded the thing between my legs. Nararamdaman ko ang paghigpit ko sa kanya, creating more friction inside of me. Sending pleasures all over my body.

“A-Ah. . . V-Vane. . .”

Napakagat-labi ako nang bigla siyang huminto ‘tapos ay biglang gumalaw ngunit mabagal. Damang-dama ko tuloy ang kanyang galaw. Even at a slow pace, he can still make me c*m for him.

"Fucking warm. . . you're so warm, Avianna. . ." he growled like a wounded animal habang pinapanood niya ang sariling maglabas-masok sa akin.

May ingay na nagmumula sa aming magkadugtong na katawan na mas lalong nagpapainit sa akin. He groaned when felt my reaction when my walls clenched around him.

Inabot ng dalawa niyang kamay ang aking dibdib at marahang minasahe. Napaungol ako sa init na dulot ng kanyang mga kamay.

"P-Please, V-Vane. . ." I begged. His slow thrust is making me frustrated. I want to feel him more. Deeper. Faster.

Bumaba ang kanyang mukha at inabot ang aking mga labi. Marubdob niya akong hinalikan na siyang ginawa ko. We continued kissing while he slid himself in and out inside me slowly. Habol-hininga ako nang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg. Kissing a certain spot there.

"Legs, Avianna. Wrapped it around me," maaligasgas ang boses na utos niya.

Kaagad ko rin namang ginawa. Desperate for him to bring me to the peak. He kissed me on my lips before whispering.

“Scream for me, Avianna. . .”

And I did.

I screamed his name as he pounded me ruthlessly. Deeper and faster. Just the way I like it. My breasts are bouncing up and down. Groans, moans and the creak of the bed echoed around the room.

Bumaon ang aking mga kuko sa kanyang balikat dahil sa namumuong sensasyon sa aking puson. I can't take it anymore. The pleasure was too much.

Napaliyad ako nang tuluyan na akong sumabog. Kasunod noon ang mainit na bagay sa aking loob. My mind stopped functioning for a moment. Para akong nawalan ng kaluluwa ng ilang saglit.

"V-Vane. . ." hingal kong tawag sa kanya.

He started planting kisses on my neck, down to my collarbone. Napaungol ako nang muli siyang gumalaw sa aking loob.

"Don't sleep on me, Avianna. . ." he whispered. "Lay on your stomach and bend over. We're not yet done."

WALA NA naman si Vane sa tabi ko nang magising kinabukasan. Leo and Callisto went with him kaya wala akong mapagtanungan. Si Alastair naman ay hindi ko mahagilap. Nandito lang naman siya sa mansyon pero ni anino niya, hindi ko makita.

Tulad kahapon, I spent the rest of my days with Callie. Talking about her pregnancy and other stuff like our hometown. Nakikinig lang naman ako sa kanya at paminsan-minsang nagsasalita. Lumilipad kasi ang isip ko kay Vane.

Gusto kong malaman kung ano pang dahilan ni Hellix para bumalik at manggulo. Dahil ba sa akin? May kinalaman ba ako sa panggugulo niya?

Gusto kong isipin na oo, pero naisip ko rin na baka may iba pang dahilan. Ngunit kung totoo ngang meron akong kinalaman, he can’t keep me out of it. I need to take responsibility too. Hindi naman sila magkakaroon ng away kung hindi dahil sa akin at sa pagtatago ko.

“Jordan? Jordan? Are you listening?”
Napukaw ako mula sa malalim na iniisip nang marinig ang boses ni Callie. Nagtataka ang mga mata niya nang akin siyang balingan.

“Are you okay?” tanong niya. “You’re spacing out.”

Hindi kaagad ako nakasagot.

“Pasensya ka na, Callie. May iniisip lang ako,” matapat kong sagot.

Nangunot ang kanyang noo. “Thinking about what?”

Saglit muna akong nanahimik. Pinag-iisipan kung okay lang bang sabihin sa kanya ang totoo. In the end, I decided to tell her what’s bothering me.

“It’s about Hellix, “sagot ko sa kanyang tanong. “Bakit siya nandito? At bakit walang sinasabi sa akin si Vane tungkol dito?”

“Hmm. . . Maybe because it concerns the pack affairs? I don’t know. Siguro ay nanggugulo lang talaga si Hellix, at wala namang kinalaman sa ‘yo kaya hindi na sinabi ni Alpha Vane,” suhestiyon niya.

“Dati na bang nanggugulo si Hellix? O simula lang nang bumalik ako rito?” tanong ko sa kanya.

Hindi nakatakas sa mata ko ang bigla niyang pagkatigil. I don’t need to hear the answer from her to confirm it. Sapat na ang reaksyon niya.

“Jordan, just ask Alpha Vane. He knows it more. Don’t think too much, okay?” kumbinsi niya.

Mahina akong napabuga ng hangin. “‘Yon ang gusto kong gawin, Callie. Ang makausap siya tungkol sa bagay na ‘to pero tuwing gigising ako sa umaga, wala na siya. Paano ko siya matatanong kung bago ako magkamalay, hindi ko na siya mahagilap?”

Hindi na siya nakapagsalita. Mukha ring namomroblema. Bago pa siya tuluyang ma-stress, tinapos ko na ang topic namin. Mamaya ko aalamin ang sagot pag-uwi ni Vane. Hindi ko siya papatakasin.

Mabilis na dumating ang hapon. Sa likod ng mansyon ako nagpasya na hintayin siya. Payapa ang paligid at walang ibang maririnig kundi ang huni ng mga kulisap.

I was enjoying the cold breeze when I heard noises. Napatingin ako sa pinanggalingan ng tunog. Wala akong nakita roon bukod sa mga halaman at mga nagtataasang puno.

Naging alerto ako. Pasimple kong inamoy ang aking paligid. I stilled when I smelled an unfamiliar scent. There’s someone here. It was not an Omega. It was a different kind.

“Lumabas ka. The Omegas won’t spare you once they see you,” seryoso kong utos sa kung sino man ang nasa likod ng mahahabang halaman.

Inaasahan ko na ang lalabas ay isang lobo na nasa anyong tao ngunit higit pa roon ang nakita ko. Napaatras ako. Nanlalaki ang mga mata.

“I-Isa kang. . .”

Mas lalo akong nagulat nang magsalita siya. Hindi sa bibig kundi sa aking isip!
“Yes, Avianna. We are same. I am a moon wolf too."