Yıllar önce babamın yaptığı bokluk yüzünden 17 yılım heba oldu. Şimdi o boku temizlemek bana düştü. Ben kimiyim Nehir Elçin soy ismimden bende pek emin değilim. Üvey keltoynaktan kaçarken kendimi Gerçek ailemin kucağında buldum. Peki buna alıştım m...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UYARIIIIIII !!!!!!
Arkadaşlar aldığım bir karar ile wtp de Karanişimiçokluğundan dolayı karakterinin ismini değiştiriyorummmmm. ASİL MİREL ASLAN. olarak okuyabilirsiniz...
NEHİR ELÇİN SARGIN
Beynimin içinde ki horon çeken fillerin tango yapan zürafaların dışardan gelen Savaş'ın ve Uzay'ın lahmacun kavgası eşliğinde yok olması sonucunda gözlerimi aralamaya çalıştım.
Çalıştım diyorum çünkü sanırım uzay sağ, Savaş sol gözümde lahmacunu tüketiyordu. Öyle bir baskı,öyle bir ağırlık.
Fakat önüme çıkan yeni beyaz ışık engeli ile tekrardan kapattım. Hay içine bin lanet.
"Sanırım uyanıyor abi. Gözlerini kırpıştırıyor." Yiğit'in yorgun ve heyecanlı sesi ile nerede olduğumu düşünmeye çalıştım.
En son evleniyordum. Düğünümde Ateş abimle karşılıklı çifte telli oynuyorduk. Sonra voldi mordi düğünümü basıp bu nikah kıyılamaz biz kardeşiz diye bağırmış kocam onunla beni terk etmişti ahhh çilekeş ben. Bende bu kadar acıya dayanamayıp kesin bayılmışımdır.
Gözlerimi bu sefer açtığımda karşımda tam takır SARGIN cemiyeti gördüm. Ahh canım ailem nasıl özlemişim!!!
Dilimin damağımın kuruluğu gitsin diye gözlerimle lahmacunu işaret ettim.
"Lahmacun" Sargınlar gülme sesini duyunca gözlerimi devirdim. Napiyim canım, canım çekti.
"Nasılsın güzelim ? Nasıl hissediyorsun? " Ateş abimin endişeli sesi ile bakışlarımı ona kaldırdım. Hatırladığım o iğrenç 2 gün ile yüzümü buruşturdum. Sargın cemiyetinin yüzüne bulaşan endişe ile yanlış hareket yaptığımı fark ettim.
"Lahmacunu verilmeyen Elçin gibiyim belli lahmacun vermeyeceksiniz su verin bari " Barış abim gülerek masanın üzerindeki Pet şişeyi açıp içmem için yardım etti.
"Ben doktora haber vereyim." Deniz abi odadan çıkarken hala daha herkes bana endişeli bir şekilde bakıyordu. Sırtımdaki yaralardan başka zihnim ağrıyordu. Fakat bunu onların bilmesine pek gerek yoktu. Zaten yüzlerine bakınca hepsi çökmüş gibiydi.
"Gerçekten nasıl hissediyorsun Elçin bizimle konuşabilirsin." Aras abinin sesi ile ona döndüm kıvırcık saçları anlına dökülmüş gözleri kan çanağına dönmüştü belli ki o bile gece gündüz beni arıyordu.
Tatlı bir sırıtış gönderip kaşlarımı kaldırdım."turp gibiyim şekerim. Sadece bayılmışım işin şov kısmıydı." Yengemler acılı bir gülümseyele bize bakarken doktor içeri girdi.
